آنچه مخالفت سوزان قضات لیبرال درباره دادگاه عالی آمریکا آشکار می کند | دادگاه عالی آمریکا

تیتصمیم دادگاه عالی ایالات متحده برای لغو رو و وید، پایان دادن به حدود 50 سال حمایت فدرال برای دسترسی به سقط جنین، “فاجعه بار” بود. این حکم به معنای “کاهش حقوق زنان و وضعیت آنها به عنوان شهروندان آزاد و برابر” بود. این تصمیم شدید «مشروعیت دادگاه را تضعیف می‌کند» و پیامدهای آن باعث ایجاد «تلاطم در… جامعه» خواهد شد.

اینها صداهایی از خود دادگاه عالی است: سخنان سه قاضی لیبرال آن – استفن بریر، النا کاگان و سونیا سوتومایور – در نظر مخالف سوزان و کامل آنها در مورد تصمیمی که بدن آنها اساساً زندگی میلیون ها آمریکایی را تغییر داده است. .

در این عقیده، سه قاضی لیبرال مکرراً در مورد تأثیر مخرب پایان روئه هشدار می دهند، در حالی که تأکید می کنند که حکم اکثریت اصول اساسی رویه دادگاه را نقض می کند.

این انتقاد در سراسر دیگر نظرات مخالف لیبرال ها درباره دوره اخیر دادگاه، که در اواخر ماه گذشته به پایان رسید، منعکس می شود و نشان می دهد که بالاترین نهاد حقوقی آمریکا – با قدرت عظیم بر زندگی آمریکایی – عمیقاً از هم جدا شده است. و در حالی که توجه زیادی به احکام اکثریت دست راستی شده است، مخالفان لیبرال نیز بینشی از وضعیت آمریکا ارائه می دهند – و هشداری ترسناک برای آینده آن.

آخرین دوره دادگاه یکی از مهم ترین دوره های اخیر در خاطرات اخیر بود، زیرا اکثریت محافظه کار تصمیمات مهمی را در مورد همه چیز از حقوق سقط جنین گرفته تا محدودیت های حمل سلاح و سیاست های آب و هوایی صادر کردند. این تصمیمات اغلب با نظر مخالف قضات لیبرال دادگاه مواجه می شد که نسبت به جهت و سرعت احکام محافظه کاران هشدار می دادند.

در مجموع، مخالفت‌هایی که سه قاضی لیبرال در این اصطلاح نوشته‌اند، هشداری واضح درباره دادگاهی است که به شدت افراطی است که اصول دیرینه و حتی حقایق یک پرونده را کنار می‌گذارد تا یک دستور کار محافظه‌کارانه افراطی را در آمریکا اجرا کند.

در حالی که نظرات دادگاه عالی اغلب ممکن است در حقوقی که برای خواننده معمولی غیرقابل درک است غوطه ور شود، جمله بندی مخالفان لیبرال ها اغلب ساده و مستقیم است. نظرات می تواند مانند تلاشی مذبوحانه برای رسیدن به فراتر از مخاطبان استاندارد دادگاه از کارشناسان حقوقی برای صحبت با میلیون ها نفری باشد که تأثیر این احکام را احساس خواهند کرد.

سوتومایور در نظر مخالف خود به تصمیم محافظه کاران در کارسون علیه ماکین نوشت: «امروز، دادگاه ما را به جایی می برد که جدایی کلیسا از دولت به نقض قانون اساسی تبدیل می شود. او در پایان گفت: “با نگرانی فزاینده در مورد اینکه این دادگاه ما را به کجا خواهد برد، من با احترام مخالف هستم.”

“فرهنگ استدلال”

نظرات مخالف یک ویژگی نسبتاً منحصر به فرد سیستم حقوقی ایالات متحده است. تعداد انگشت شماری از کشورهای دیگر، از جمله بریتانیا، به قضات این فرصت را می دهند که مخالفت خود را با یک تصمیم ثبت کنند، اما اکثر آنها این کار را نمی کنند.

پل شیف برمن، استاد دانشکده حقوق دانشگاه جورج واشنگتن، گفت که نظرات مخالف به پرورش “فرهنگ استدلال” پیرامون قوانین آمریکا کمک می کند.

برمن گفت: «این ایده را منعکس می‌کند که قانون فقط مجموعه‌ای از قوانین نیست، بلکه بحثی است درباره چگونگی کنار هم قرار دادن جامعه. «حتی دیدگاهی که قرار نیست در یک لحظه خاص از تاریخ قانون کشور باشد، با این وجود در عرصه عمومی بیان می‌شود، بنابراین مردم می‌توانند ببینند که بحثی در جریان است که می‌توانند بخشی از آن باشند و این چیزها تغییر در طول زمان.”

این «فرهنگ استدلال» در این دوره در دادگاه عالی زنده بود، زیرا قضات لیبرال مکرراً از تصمیمات صادر شده توسط همکاران محافظه کار خود انتقاد می کردند. در یکی از مخالفت‌های گزنده، کاگان پیش‌بینی کرد که تصمیم دادگاه در کمیسیون انتخابات فدرال علیه تد کروز برای مجلس سنا «تنها باعث بدنامی بیشتر نظام سیاسی این کشور می‌شود».

کاگان می نویسد: «در کنار گذاشتن قانون، دادگاه به حکومتداری غیر دولتی و منفعت طلب دامن می زند. «این به یکپارچگی، هم واقعی و هم ظاهری، روند سیاسی لطمه می زند. من با احترام مخالفم.»

اما در حالی که مخالفت‌های آتشین چیز جدیدی نیست، نظراتی که لیبرال‌ها با این اصطلاح ارائه می‌کنند، به دلیل انتقادات گسترده آنها از احکام، که بسیار فراتر از فلسفه حقوقی مبتنی بر تصمیمات محافظه‌کاران است، برجسته می‌شود.

در تعدادی از موارد، لیبرال ها با ارائه اکثریت از حقایق یک پرونده مشکل دارند.

این پویایی در ناحیه مدرسه کندی و برمرتون مشهود بود، موردی که مربوط به یک مربی فوتبال بود که از ناحیه مدرسه دولتی خود به خاطر حق دعای عمومی بعد از بازی ها شکایت کرد. زمانی که قاضی نیل گورسوچ تصمیم اکثریت را صادر کرد، گفت که مربی، جوزف کندی، “شغل خود را به عنوان مربی فوتبال دبیرستان از دست داده است، زیرا او پس از بازی ها در میانه میدان زانو زد تا یک دعای سپاسگزاری آرام بجا آورد”.

سوتومایور در مخالفت خود خاطرنشان می کند که کندی در واقع به دلیل اقدامات خود اخراج نشده است، و او حتی عکس هایی را برای مخالفت با توصیف گورسوچ از “دعای آرام سپاسگزاری” مربی درج کرد. یکی از عکس‌ها کندی را نشان می‌دهد که در 50 یاردی زمین فوتبال زانو زده و ده‌ها بازیکن آن را احاطه کرده‌اند و کلاه ایمنی را بالا نگه داشته است.

لیندسی لانگهولز، مدیر سیاست و برنامه در گروه مترقی جامعه قانون اساسی آمریکا، گفت: «به عنوان فردی که آن پرونده را دنبال کرده‌ام، روشی که اکثریت حقایق را توصیف می‌کنند بسیار دور از واقعیت بود. این برای من جالب بود [Sotomayor] با استفاده از هر ابزاری که در دسترس او بود، واقعاً تأکید کرد که دستکاری واقعیات در آن مورد چقدر فاحش بوده است.»

خشم قضات لیبرال از ارائه حقایق توسط همکاران محافظه‌کارشان در مخالفت آنها با سلامت زنان دابز علیه جکسون، که سابقه تقریباً 50 ساله رو را وارونه کرد، مشهود است.

قاضی ساموئل آلیتو در نوشتن برای اکثریت ادعا می کند که برای دادگاه بسیار دشوار است که مشخص کند آمریکایی ها در صورت وجود چه سطحی از اتکا به حق فدرال دسترسی به سقط جنین دارند. او به طور خاص از حکم دادگاه در مورد کیسی علیه پنسیلوانیا انتقاد می کند، که رو تا حدی به این دلیل که آمریکایی ها روابط صمیمانه خود را بر اساس اتکا به در دسترس بودن خدمات سقط جنین سازماندهی کرده بودند، تایید کرد.

لیبرال ها در مخالفت خود می نویسند: “امروز اکثریت از رویارویی با واقعیت ها خودداری می کنند.” با توصیف استدلال‌های اتکای کیسی به‌عنوان «ادعاهای تعمیم‌یافته درباره روان ملی»… نشان می‌دهد که چقدر کمی از زندگی زنان یا به رنجی که تصمیم‌اش برایش ایجاد می‌کند می‌داند یا به آن اهمیت می‌دهد.»

در طول دوره، قضات لیبرال بارها از نظرات مخالف خود با اعتراف به تأثیر عظیم احکام محافظه کاران حمایت کردند. در مخالفت دابز، لیبرال‌ها هشدار می‌دهند که بسیاری از افرادی که قادر به پایان دادن به بارداری نیستند، در عوض «در ناامیدی به سقط جنین غیرقانونی و ناامن روی می‌آورند».

آنها می نویسند: «آنها ممکن است نه تنها آزادی، بلکه زندگی خود را از دست بدهند.

بریر به طور مشابه نظر مخالف خود را در انجمن تفنگ و تپانچه ایالت نیویورک علیه برون، که قانون نیویورک را که به شدت استفاده از سلاح گرم در خارج از خانه را تنظیم می‌کند، لغو کرد، با اشاره به کشته شدن 45222 آمریکایی توسط اسلحه در سال 2020 آغاز می‌کند.

بریر می نویسد: «به نظر من، وقتی دادگاه ها اصلاحیه دوم را تفسیر می کنند، از نظر قانون اساسی مناسب است، در واقع اغلب ضروری است که خطرات و عواقب جدی خشونت با اسلحه را که دولت ها را به تنظیم مقررات سلاح گرم سوق می دهد، در نظر بگیرند.

قضات محافظه کار دادگاه به جای درگیر شدن با پیامدهای احتمالی احکام خود، اغلب عمداً از چنین سؤالاتی اجتناب می کنند. آلیتو در تصمیم دابز می‌نویسد: «ما تظاهر نمی‌کنیم که می‌دانیم نظام سیاسی یا جامعه ما به تصمیم امروزی که رو و کیسی را غلبه می‌کند، چه واکنشی نشان خواهد داد. و حتی اگر می‌توانستیم پیش‌بینی کنیم که چه اتفاقی می‌افتد، هیچ اختیاری نخواهیم داشت که اجازه دهیم این دانش بر تصمیم ما تأثیر بگذارد.»

لیبرال‌ها امتناع اکثریت از تأیید قطعیت ممنوعیت سقط جنین را، با توجه به اینکه 13 ایالت قبلاً «قانون‌های محرک» برای غیرقانونی کردن این رویه در صورت لغو روئه داشتند، به‌عنوان توجیهی برای موقعیت خود می‌دانند.

لیبرال ها می نویسند: «بستن چشمانمان به روی رنجی که تصمیم امروز تحمیل می کند، این رنج را از بین نمی برد. امتناع اکثریت حتی از در نظر گرفتن پیامدهای تغییر دهنده زندگی معکوس کردن رو و کیسی یک کیفرخواست خیره کننده از تصمیم آن است.

“این مشروعیت دادگاه را تضعیف می کند”

شاید بارزترین جنبه نظرات مخالف لیبرال ها در این اصطلاح هشدارهای مکرر قضات در مورد حمله به تمامیت نهادی دادگاه باشد.

در نظر مخالف خود در ویرجینیای غربی علیه آژانس حفاظت از محیط زیست، کاگان هشدار می دهد که تصمیم محافظه کاران برای محدود کردن شدید توانایی دولت فدرال برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، جدایی قوا را تهدید می کند.

کاگان می نویسد: «بیایید واضح بگوییم: خطرات در اینجا زیاد است. دادگاه خود را – به جای کنگره یا آژانس متخصص – تصمیم گیرنده در مورد سیاست آب و هوا منصوب می کند. نمی توانم به خیلی چیزهای ترسناک تر فکر کنم. با احترام، من مخالفم.»

برمن گفت هشدارهایی مانند کاگان ماهیت متمایز نظرات مخالف این اصطلاح را منعکس می کند. برمن گفت: «آنها زنگ خطر را به صدا در می آورند – نه فقط در مورد تفاوت فلسفه قضایی در یک پرونده خاص، بلکه در مورد حمله رادیکال به انتظارات ثابت شده و مشروعیت مداوم خود دادگاه عالی».

این مضمون در سراسر مخالفت لیبرال ها در دابز طنین انداز می شود، که آنها با هشدار به این نتیجه می رسند که تصمیم دادگاه برای لغو سابقه کلیدی Roe “یک اصل اصلی قانون را نقض می کند” و “سایر حقوق را از پیشگیری از بارداری گرفته تا موارد مشابه در معرض خطر قرار می دهد.” – صمیمیت جنسی و ازدواج.

لیبرال ها می نویسند: «این مشروعیت دادگاه را تضعیف می کند. این دادگاه با غلبه بر رو و کیسی، به اصول راهنمای خود خیانت می کند. با اندوه – برای این دادگاه، اما بیشتر از آن، برای میلیون‌ها زن آمریکایی که امروز یک حمایت اساسی از قانون اساسی را از دست داده‌اند – ما مخالفیم.»

اولاتوند جانسون، استاد دانشکده حقوق کلمبیا، گفت که خطوط پایانی مخالفان داب به دلیل ارزیابی تیره و تار لیبرال ها از دادگاه برای او برجسته است.

«این می گوید، نه تنها مفهوم حاکمیت قانون و ثبات را نقض می کند. فقط این نیست که من با شما مخالفم. این این است که شما کاری خارج از چارچوب قانون اساسی انجام می دهید و این که نحوه دیده شدن ما توسط عموم مردم را تهدید می کند. “این زبان واقعا قوی است.”

اما اگر نظرات مخالف لیبرال ها تصویری وحشتناک را در مورد وضعیت دموکراسی آمریکا ترسیم کند، می تواند بارقه های امیدی را برای کسانی که در این اصطلاح از احکام دادگاه ناراحت هستند، ایجاد کند.

گذشته از این، نظرات مخالف قبلاً راه را برای تجدید نظر در تصمیمات گذشته دادگاه هموار کرده است.

شاید مشهورترین آن، تنها مخالفت قاضی جان هارلان در Plessy v Ferguson باشد که دکترین نژادپرستانه «جدا اما برابر» را در قوانین آمریکا گنجانده بود، بعداً توسط وکلایی که از لغو آن در براون علیه هیئت آموزش دفاع کردند، استناد شد.

لنگ‌هولز گفت: «این مطمئناً به من امید می‌دهد و فکر می‌کنم به من احساس آرامش می‌دهد که حداقل سه قاضی در دادگاه هستند که می‌بینند چه اتفاقی دارد می‌افتد. اگر بتوانیم بر این ائتلاف در داخل دادگاه بنا کنیم، شاید بتوانیم به جایی برگردیم که دادگاه به صورت فیات حکم نمی‌کند.»