رئیس Aslef، Mick Whelan: “هزینه ای برای اقتصاد در راه اندازی صحیح راه آهن وجود ندارد” | صنعت ریلی

مایک ویلان، دبیر کل اتحادیه رانندگان قطار اسلف، به خود می بالد که از زمان به دست گرفتن سکان هدایت قطار در سال 2011 به ندرت به اعتصاب دعوت می کند. با این حال، اکنون، سه سال از آخرین باری که اکثر اعضای او افزایش دستمزد داشته اند، به نظر می رسد اقدام صنعتی به طور فزاینده ای محتمل است.

صندوق‌های رای روز دوشنبه در هشت اپراتور اصلی قطار که در آن رانندگان به اعتصابات رای می‌دهند بسته می‌شود، و سه مورد دیگر در عرض دو هفته آینده بسته می‌شوند که به‌طور بالقوه به ولان این قدرت را می‌دهد تا بیشتر خطوط راه‌آهن در سراسر انگلیس را متوقف کند.

ویلان می‌گوید خروج نهایی بوریس جانسون – که مدت‌ها از قطارهای بدون راننده حمایت می‌کرد و از ملاقات با اتحادیه‌ها در زمانی که به عنوان شهردار لندن (2008 تا 2016) مسئولیت حمل‌ونقل در پایتخت را بر عهده داشت، امتناع می‌کرد – می‌تواند اختلاف ریلی را کمی تغییر دهد.

او می‌گوید: «ما معتقدیم که بوریس از زمانی که شهردار بود، کار ناتمامی با ما داشت.

اما ویلان همچنین به آنچه که او «افسانه‌ها و افسانه‌ها» می‌خواند که توسط وزیر حمل‌ونقل، گرانت شاپس، بیان شده است، اشاره می‌کند – حقوق راننده‌های قطار (حتی زمانی که علامت‌دهنده‌ها و نگهبانان در اعتصاب بودند) و به‌اصطلاح اقدامات اسپانیایی مانند اضافه‌کاری یکشنبه را برجسته می‌کند. و کمک هزینه استراحت.

«آقای شاپس در مورد مدرنیزاسیون صحبت می کند که در واقع تنزل است. آیا رانندگان برای راه رفتن از یک سر قطار به سر دیگر به زمان نیاز دارند؟ خوب، مگر اینکه کسی نوعی فناوری پیشتازان فضا را اختراع کند، بله، ما این کار را می‌کنیم.»

او می‌گوید: «اگر می‌دانستند، ما زمان‌های پیاده‌روی را بر این اساس تنظیم می‌کردیم، زمان پیاده‌روی در ایستگاه‌هایی مانند سنت پانکراس توسط اپراتورهای قطار که نمی‌دانند قطار از کدام سکو می‌آید در نظر گرفته می‌شود».

ویلان در مورد یکشنبه های بدنام که در روز فینال جام جهانی 2018 یا یورو 2020 (در سال 2021) برخی از قطارها به دلیل کمبود راننده حرکت نمی کردند، می گوید: «متعجب هستم که چند خبرنگار در روز تعطیل خود داوطلب می شدند. کار کردن یا واقعاً چند وزیر دولتی در آن روز به مسابقه رفتند و پذیرایی کردند.

او می‌گوید که در واقع اسلف می‌خواهد هفته کاری را تمدید کند، اما راننده‌های کافی استخدام نشده‌اند: «25 سال است که می‌گویم شما نمی‌توانید صنعت را با اضافه کاری داوطلبانه اداره کنید. من خیلی طرفدار استخدام کامل هستم – حتی اگر این کار اهرم های زیادی را از ما بگیرد.

طنزی که از دیرباز در Aslef شناخته شده است این است که، با وجود اینکه به عنوان دشمن خصوصی‌سازی شناخته می‌شود، تقاضا برای رانندگان – و در نتیجه دستمزد آنها – با تکه تکه شدن صنعت ریلی پس از بریتیش ریل افزایش یافته است.

اکنون، حتی اقدام غیررسمی کوتاه‌تر از یک اعتصاب – مانند کاهش وقت اضافه – می‌تواند برنامه‌های زمانی را خراب کند، همانطور که اسکوتریل اخیراً تجربه کرد.

ویلان هیچ عینک رز رنگی برای British Rail ندارد، اما می‌گوید: «من معتقدم که صدها میلیون پوند در خصوصی‌سازی هدر می‌رود.

من نمی دانم که چگونه دولت قطارهایی را می خرد که در نهایت به دست شرکت های سهامی نورد می رسد و سپس با نرخ های بالا به صنعت اجاره داده می شود.

به مدیرانی نگاه کنید که می‌توانستند مدیران بسیار پایین‌تری تحت مدیریت BR باشند… و هرگز به حقوق، گزینه‌های سهام یا سود سهامی که در این صنعت دارند، نمی‌رسند.

ما برای Arriva، Avanti، Keolis، FirstGroup کار می کنیم، که با خوشحالی 500 میلیون پوند از این قراردادهای فعلی به دست می آورند – که بیشتر آن به راه آهن دولتی در سایر کشورهای اروپایی بازمی گردد. تعدادی از گروه های عملیاتی قطار به طور کامل یا جزئی متعلق به آلمان، ایتالیا و فرانسه هستند.

دولت گفت که حداکثر سود قابل دسترس در مجموع برای اپراتورهای قطار در سال گذشته تحت قراردادهای فعلی 142 میلیون پوند بود.

وزیران حقوق رانندگان را با پرستاران مقایسه کرده‌اند، اما ویلان می‌گوید: «ما از آنها می‌خواهیم آنچه را که داریم داشته باشند. برخی از حقوقی که ما به کارکنان بخش دولتی می‌دهیم – جایی که مجبورند به بانک‌های مواد غذایی بروند یا دو شغل داشته باشند تا زنده بمانند – مایه شرمساری و لکه ننگی برای این کشور است.

اگرچه افزایش مشاغل خانگی به درآمدهای راه آهن ضربه زده است، ویلان استدلال می کند: «این ایده که هر خانواده در کشور 600 پوند برای حمایت از کارگران راه آهن خرج کرده است، درست نیست. کاری که آنها انجام دادند این بود که 16 میلیارد پوند برای اداره صنعت خرج کردند، زیرا هیچ اتفاقی نیفتاد و یک بیماری همه گیر بزرگ وجود داشت.

«مشخص شد که راه‌آهن باید راه‌اندازی کند، غذا در قفسه‌ها قرار گیرد و کارگران کلیدی کار کنند. ما اکنون و برای 20 سال آینده به آن نیاز داریم – ما باید راه آهن را در مرکز یک آینده سبز قرار دهیم.

مطالعات نشان داده است که هر پوندی که قبل از همه‌گیری در حمل‌ونقل سرمایه‌گذاری می‌شود، 5 پوند برای اقتصاد درو می‌کند. ویلان می‌گوید حتی در حال حاضر، “برای آن پوند شما هنوز دو برابر آن را پس گرفتید”.

وی می افزاید: راه اندازی صحیح راه آهن شما ضرر و هزینه ای برای اقتصاد ندارد.