جنجال بر سر ویزای کودک بریتانیا در حالی که انتظار سه ماهه ویولونیست اوکراینی ادامه دارد | مهاجرت و پناهندگی

ویولونیست 17 ساله با استعدادی که در خط مقدم جبهه در جنوب شرق اوکراین زندگی می کند، سه ماه منتظر ویزای بریتانیا مانده است و نقص های جدی در وعده های دولت برای کمک به کودکان بی سرپرست را آشکار می کند.

آناستازیا که در منطقه تحت اشغال روسیه Zaporizhzhia زندگی می کند، جایی که درگیری ها شدید بوده است، در حالی که منتظر پیوستن به یک خانواده در هرتفوردشایر است، با گلوله باران های مداوم روبرو شده است.

او گفت: «در حال حاضر بمب‌ها، موشک‌ها و ساختمان‌های زیادی در آتش هستند. «آنها هر روز در حال دعوا هستند. من می توانم بیرون بروم اما این نیز بسیار خطرناک است.»

آبان نیوز نام خانوادگی او را منتشر نمی کند زیرا برای فرار باید از پست های بازرسی عبور کند.

آناستازیا یکی از حدود 1000 کودک بدون همراهی است که تحت طرح Homes for Ukraine به بریتانیا مراجعه کرده و پس از تغییر سیاست دولت و اعلام اینکه کودکان باید با والدین یا قیمان خود سفر کنند، در بلاتکلیفی رها شدند.

قرار بود این مشکل در ماه گذشته پس از اعلام دولت مبنی بر اینکه اجازه عبور ایمن به بریتانیا را برای افرادی که قبلاً درخواست داده بودند، حل می شد.

اما حروف کوچک در این سیاست نشان می دهد که اکثر آنها واجد شرایط نخواهند بود زیرا می گوید کودکان تنها باید قبل از شروع جنگ میزبان خود را می شناختند، مگر اینکه در شرایط “استثنایی” باشند.

نامه ای که در پایان ماه ژوئن ارسال شد به آناستازیا اطلاع داد که در “اوایل ژوئیه” با او در مورد یک طرح جدید تماس گرفته خواهد شد، اما میزبانان او معمولاً تنها در صورتی واجد شرایط خواهند بود که قبل از شروع جنگ او را بشناسند. او از آن زمان چیزی نشنیده است.

آناستازیا یکی از چندین نوازنده جوان است که پس از فشار نهاد تجارت موسیقی، BPI، به خانواده‌های بریتانیایی موزیکال ملحق شد. در حالی که افراد بالای 18 سال توانستند به بریتانیا بیایند، آناستازیا منتظر ماند.

او گفت که از دوران جوانی “رویای حضور در یک ارکستر بزرگ” را در سر می پروراند و “تخریب گسترده” شهر زادگاهش به این معنی بود که تحقق رویای او سخت خواهد بود مگر اینکه ترک کند.

سالی بلشام، 57 ساله، از بیشاپ استورفورد در هرتفوردشایر، نوجوانان موسیقی برای خود دارد و از زمان درخواست آناستازیا در 11 آوریل، آماده استقبال از آناستازیا بوده است.

او گفت: «تنها گذاشتن او در این موقعیت وحشتناک است. این واقعا غیر انسانی است. من نیاز به حفاظت را درک می کنم، اما شما نمی توانید سیستمی داشته باشید که مردم را اینطور در بلاتکلیفی رها کند.»

هم بلشم و هم همسرش، جیامپائولو مارتینلی، 54 ساله، زمانی که او با پناهندگان کار می کند، سوابق زیادی را بررسی می کنند و مارتینلی یک متخصص بیهوشی قلب است. آنها سه قلوهای 17 ساله و یک پسر 19 ساله در دانشگاه دارند.

بلشم اضافه کرد: «هنوز هیچ اطمینانی وجود ندارد که او حتی تحت این طرح تأیید شود، زیرا ما قبل از جنگ او را نمی‌شناختیم.

“این یک مزخرف است، واقعا. واضح است که دلیل قرار گرفتن ما در این وضعیت به دلیل جنگ و تمایل ما به کمک و نیاز او به خروج است.»

والدین آناستازیا که از چهار فرزند خوانده با نیازهای بهداشتی مراقبت می کنند و نمی توانند آنجا را ترک کنند، نمی خواهند او بدون ویزا برود. بدون اطمینان از خانواده میزبان، آنها نگران سفر او به جای دیگری در اروپا به تنهایی هستند.

قبل از جنگ، آناستازیا به مدرسه موسیقی می رفت و پنج یا شش ساعت در روز تمرین می کرد. حالا او می‌گوید که برای این کار تلاش می‌کند، زیرا اغلب در زیرزمین خانه آنها پناه می‌گیرد و به مراقبت از خواهر و برادرهای خوانده‌اش کمک می‌کند.

او گفت: «فکر می‌کردم تمرین در زیرزمین عالی باشد، اما بچه‌ها انرژی زیادی دارند و من همیشه نیاز دارم به والدینم کمک کنم.»

آلف دابز، همتای خود از حزب کارگر گفت: «کاملاً تکان دهنده» بود که نوجوانان ماه ها متوالی در خط مقدم رها شدند. او گفت: «وقتی جوانان در یک منطقه جنگی زندگی می کنند، زمان بیشتر خطر بیشتری دارد.

او همچنین از شکاف موجود در این طرح انتقاد کرد و گفت که این “تلاش دیگری” برای محدود کردن تعداد کودکان بدون همراهی است که از اوکراین می آیند. “چگونه کسی می توانست قبل از شروع درگیری یک حامی در این کشور بشناسد؟”

سخنگوی وزارت تسطیح، مسکن و جوامع گفت: ما مسئولیت داریم که کودکان را ایمن نگه داریم و اقدامات حفاظتی قوی را برای محافظت از آنها پس از ورود به بریتانیا اعمال کرده ایم.

«اسپانسر باید، در صورت امکان، شخصاً برای والدین شناخته شود. با این حال، مقامات محلی موارد را بررسی خواهند کرد و می توانند استثناهایی را انتخاب کنند.