پس از کودتا، مسابقه ای که خطاهای یک حزب محافظه کار شکسته را آشکار می کند | محافظه کاران

مدت کوتاهی پس از اینکه بوریس جانسون در روز چهارشنبه با سوالات نخست‌وزیر مبارزه کرد، با افزایش فهرست استعفای‌ها از دولتش، یکی از نمایندگان ارشد حزب محافظه‌کار در گوشه‌ای آرام از مجلس عوام نشست و به تنهایی در عذاب بود که چه باید بکند.

او تا آن زمان به جانسون وفادار بود اما می‌توانست نحوه وزش باد را ببیند. وقتی از او پرسیدند که در مورد سوال بزرگ آن لحظه کجا ایستاده است، گفت: “واقعاً نمی دانم.” می دانم که نمی توانیم اینطور ادامه دهیم. اما من نمی توانم در حال حاضر چیزی بدتر از یک مسابقه رهبری فکر کنم.

دیگران ترجیح دادند با همکاران مشورت کنند. راهروهای نزدیک به اتاق عوام مملو از گروه‌های کوچکی از نمایندگان محافظه‌کار بود که مکالمه‌ای خاموش داشتند.

همه آنها متفق القول بودند که از بسیاری جهات، این بدترین زمان برای به پایان رساندن همه چیز خواهد بود – با بحران هزینه زندگی و جنگ در اوکراین که هر دو بیداد می کنند، فقط دو مورد از مسائلی که دولت با آن مواجه است را نام برد.

اما همه واضح بودند، از حد گذشته بود. کودتا علیه جانسون شتابی داشت که غیرقابل توقف بود. آنچه این نمایندگان حزب محافظه کار را بیش از همه نگران کرد، سرنوشت جانسون نبود، بلکه آنچه در پی خواهد آمد، بود. یکی از وزیران سابق بعدازظهر چهارشنبه گفت: «من فکر می‌کنم که حزب برای زنده ماندن از این وضعیت مبارزه خواهد کرد. “من فکر می کنم ما از هم جدا خواهیم شد.”

همان نماینده مجلس گفت که جذابیت انتخاباتی جانسون در انتخابات عمومی 2019 به قدری گسترده بود – عمدتاً به لطف شعار “برکسیت انجام شود” – که موفقیت باعث ایجاد رضایت خاطر شد.

حزب هرگز واقعاً به این موضوع نپرداخته بود که چگونه می‌تواند با نفوذ به مناطق جدیدی که به‌طور سنتی کمتر محافظه‌کاران بودند، موفق شود، چگونه می‌توانست برای ائتلاف گسترده‌ای از رأی‌دهندگان پشت دیوارهای قرمز و آبی به طور یکسان حکومت کند. «آیا ما دولت بزرگ هستیم یا دولت کوچک؟ مالیات زیاد، مالیات کم؟ واقعاً چگونه سطح را بالا می بریم؟ همه چیز حل نشده رها شده است.»

آنها متوجه شدند که خلاص شدن از شر PM فقط آغاز کار بود. یک رقابت رهبری همه چیز را آشکار می کند، بسیاری از اشکالات، سؤالات بی پاسخ دوران جانسون را آشکار می کند، و جاه طلبی های شخصی کسانی را که مدت ها می خواستند جایگزین او شوند، آشکار می کرد.

یکی از وزیران سابق حزب محافظه‌کار روز جمعه گفت که از هفته‌ها رژه زیبایی نامطلوب می‌ترسید که در آن نامزدها برای جلب حمایت در “مسابقه تسلیحاتی” سیاسی شرکت کردند.

«نگرانی این است که همه چیز به یک حراج هلندی فرو می‌رود که مردم قول می‌دهند مالیات‌های پایین‌تر و پایین‌تر، خطوط سخت‌تر برگزیت در مورد پروتکل ایرلند شمالی و ضد این و آن بیدار شوند. همه اینها می تواند کاملاً مضر باشد.»

دیگران به سرعت هشدار دادند که چقدر شخصی خواهد شد. اندکی پس از اینکه جانسون در وقت ناهار روز پنج‌شنبه، نادین دوریس، وزیر فرهنگ، که تا آخرین لحظه از تشویق‌کنندگان جانسون بود و خود یکی از رقبای احتمالی جانسون بود، هشدار داد که «سگ‌های جهنمی رها شده‌اند. مردم یکدیگر را در رسانه ها تکه تکه خواهند کرد. این یک حمام خون خواهد بود.»

زک گلداسمیت که توسط جانسون به لردها ارتقاء یافت، در توییتی اعلام کرد که برنامه سبز او در خطر فراموش شدن است: “بیشتر رقبای احتمالی افرادی هستند که در کل نمی توانند در مورد آب و هوا و طبیعت حرفی بزنند.”

تا شب گذشته، فهرستی از محافظه‌کارانی که قصد خود را برای ایستادگی اعلام کرده بودند، شامل صدراعظم سابق ریشی سوناک بود که استعفای او در روز سه‌شنبه باعث خروج ده‌ها نفر دیگر از دولت شد. جانشین وی به عنوان صدراعظم، ندیم زهاوی؛ وزیر خارجه، لیز تراس؛ منشی حمل و نقل، گرانت شاپس؛ تام توگندهات، رئیس کمیته منتخب امور خارجی؛ دادستان کل سوئلا براورمن؛ و کیمی بادنوچ که تا هفته گذشته استعفا داد، وزیر مساوات و ارتقاء سطح بود.

دو نفر دیگر نیز اواخر دیشب کلاه خود را به داخل رینگ انداختند. ساجد جاوید که به عنوان وزیر بهداشت برای اولین بار هفته گذشته از کابینه کنار رفت و جرمی هانت وزیر سابق بهداشت. پنی موردانت، وزیر بازرگانی، انتظار می‌رود که خود را مدعی اعلام کند، اما در بین کسانی که دیشب این کار را انجام داد نبود. دیروز، وزیر دفاع بن والاس – که قبلاً به عنوان یکی از افراد مورد علاقه در نظر گرفته می شد – خود را از رقابت خارج کرد.

این آخر هفته، سوناک به‌عنوان محبوب اولیه شناخته می‌شود و دیروز گفته شد که حداقل 80 نماینده محافظه‌کار در پشت کارزار انتخاباتی‌اش ثبت‌نام کرده‌اند. سوناک با اعلام در یک ویدئو در رسانه های اجتماعی قصد خود برای ایستادگی را اعلام کرد، گفت که می خواهد “اعتماد را بازگرداند، اقتصاد را بازسازی کند و کشور را دوباره متحد کند”.

شخصیت‌های ارشد، از جمله لیام فاکس، وزیر تجارت سابق، سوناک را به عنوان «فردی برجسته توصیف کردند که در واقع برنامه‌ای برای کنترل مخارج دولت در طول زمان دارد. کاری که ما نمی توانیم انجام دهیم این است که به خرج کردن پولی که به دست نیاورده ایم ادامه دهیم و بار را بر دوش مالیات دهندگان آینده بگذاریم.

اما به محض اینکه صدراعظم اسبق جاه طلبی خود را برای کاندیداتوری اعلام کرد، چاقوها از دست مخالفان او، از جمله وزرای کابینه و افراد داخل شماره 10 بیرون آمد.

جیکوب ریس موگ که تا آخرین لحظه به جانسون وفادار بود، خطوط خود را آماده کرد. وزیر فرصت‌های برگزیت به رادیو بی‌بی‌سی 4 گفت: «ما یک صدراعظم با مالیات بالا داشته‌ایم و من به یک حزب کم‌مالیات تعلق دارم و می‌خواهم ببینم که ما به یک حزب کم مالیات تبدیل می‌شویم. هر گونه سوال. در اوایل هفته، ریس موگ گفته بود که سوناک “صدر اعظم موفقی نیست”.

در داخل داونینگ استریت، جایی که جانسون تا اوایل سپتامبر در راس کار خواهد بود، تحقیر پنهانی نسبت به همسایه سابق وجود دارد. یک منبع ارشد دولتی گفت که افراد شماره 10 در حال مطالعه ویدیوی راه اندازی سوناک و وب سایت او بودند و از برخی از محتوای آن به این نتیجه رسیدند که این فیلم ماه ها پیش تهیه شده است، نه در 48 ساعت گذشته که حامیان سوناک اظهار داشتند. آنها گفتند که واضح بود که این بخشی از یک طرح خوب سازماندهی شده بود.

یکی از مقامات دولتی گفت واضح است که جانسون و مردمش بی سر و صدا نخواهند رفت و وظیفه بعدی آنها متوقف کردن سوناک به هر قیمتی خواهد بود.

دستیاران نزدیک جانسون، از جمله دیوید کانزینی، تا اواخر روز چهارشنبه اصرار داشتند که نخست وزیر نباید برود.

پیام او این بود که درها را ببندید. نرو، با آن مبارزه کن،» یکی از خودی ها گفت. حتی زمانی که جانسون استعفا داد، سرپیچی و صحبتی در مورد حمایت از جانشین او، هر که بود، وجود نداشت.

«همه چیز در مورد مأموریت او بود. او این مأموریت را داشت. این حس خیانت و سرزنش گله وجود داشت. او حتی تمام نمایندگان مجلس خود را در خیابان داونینگ سر زد. همه چیز خیلی ترامپ بود.»

شنبه شایعاتی را به همراه داشت مبنی بر اینکه مایکل گوو، که جانسون روز چهارشنبه او را به اتهام خیانت بیشتر از سوی وزیر سابق سطح بالا برکنار کرد، با حمایت از سوناک موافقت کرده است. اینها توسط کمپ گوو رد شد. اگر گوو در روزها و هفته های آینده این کار را انجام می داد، خشم طرفداران جانسون در تیم سوناک دو برابر می شد.

سر چارلز واکر، نایب رئیس سابق کمیته 1922 پشتیبانان محافظه کار، شب گذشته گفت که یک مسابقه زشت اجتناب ناپذیر است: “ریشی و اردوگاهش باید در روزها و هفته های آینده خشم زیادی را به خود جذب کنند. آیا این مانع از تبدیل شدن او به رهبر می شود؟ شاید نه. آیا او را به عنوان نخست وزیر مختل خواهد کرد؟ قطعا. با این حال، هرکسی که جایگزین بوریس شود، تا حدود زیادی از همان ظلم رنج خواهد برد. آنها خشم ناامیدان را خواهند گرفت.»

با در نظر گرفتن همه این موارد، سر گراهام بردی، رئیس کمیته 1922، در روزهای اخیر تلاش کرده است تا رقابت جانشینی را کوتاه کند تا رهبر و نخست وزیر جدید محافظه‌کاران در اسرع وقت انتخاب شوند.

هنگامی که جانسون در ساعت 8:30 صبح روز پنجشنبه با بردی تماس گرفت تا به او بگوید که بالاخره تصمیم به استعفا گرفته است، او به او گفت که می‌خواهد در کنفرانس محافظه‌کاران در ابتدای اکتبر به جانشین خود تسلیم شود. بردی اخم کرد او فکر کرد که این خیلی طولانی است و از جانسون خواست که در بیانیه استعفای خود بگوید که مدتی قبل از کنفرانس خواهد رفت، نه اینکه در طول کنفرانس تحویل دهد.

روز دوشنبه، مجری کمیته 1922 تشکیل جلسه خواهد داد و تعیین خواهد کرد که چگونه می توان نامزدها را در مجموعه ای از رای های نمایندگان تا زمانی که پارلمان هفته آینده به تعطیلی می کشد، به دو نفر کاهش داد.

بعداً در روز دوشنبه، برادی با هیئت مدیره حزب ملاقات خواهد کرد تا یک جدول زمانی را برای تردد در سراسر کشور در اواخر ژوئیه و آگوست تأیید کند و پس از آن تقریباً 200000 عضو حزب رای دهند. رهبر و نخست وزیر جدید حزب محافظه کار در 5 سپتامبر معرفی خواهد شد.

با این همه بد خونی، نمایندگان و اعضای حزب محافظه کار از اینکه رقابت محدود شده است، آسوده خاطر خواهند شد. اما آنها خواهند دانست که زخم هایی که با سقوط بوریس جانسون باز شد، به سرعت خوب نمی شوند.

یکی از بزرگان محافظه‌کار گفت: «تحمل مارگارت تاچر در سه دهه پیش، حتی امروز هم باعث نارضایتی می‌شود. “من فکر می کنم این می تواند به همان اندازه بد باشد اگر نه حتی بدتر.”