تظاهرکنندگان سریلانکا با عصبانیت از بحران اقتصادی به محل اقامت و دفتر رئیس جمهور یورش بردند.

هزاران معترض در کلمبو، پایتخت تجاری سریلانکا، روز شنبه در بحبوحه تشدید خشم عمومی نسبت به بدترین بحران اقتصادی این کشور در هفت دهه اخیر، به اقامتگاه رسمی رئیس جمهور و دبیرخانه وی یورش بردند.

تصاویر ویدئویی از یک کانال خبری تلویزیونی محلی نشان داد که برخی از معترضان با در دست داشتن پرچم ها و کلاه ایمنی سریلانکا به محل اقامت رئیس جمهور حمله کردند.

یک شاهد به رویترز گفت که هزاران نفر در منطقه دولتی کلمبو هجوم آوردند و شعارهایی علیه رئیس جمهور سر دادند و چندین مانع پلیس را برای رسیدن به خانه راجاپاکسا برچیدند.

شاهد گفت که پلیس تیراندازی هوایی شلیک کرد اما نتوانست جمعیت خشمگین را از محاصره ساختمان ریاست جمهوری باز دارد.

تصاویر تلویزیونی همچنین نشان می‌دهد که هزاران معترض دروازه‌های دبیرخانه ریاست‌جمهوری روبه‌دریا را که ماه‌ها محل تحصن بوده‌اند، شکستند و وارد ساختمان شدند.

پرسنل نظامی و پلیس در هر دو مکان نتوانستند جمعیت را مهار کنند، زیرا آنها با سردادن شعارهایی از رئیس جمهور گوتابایا راجاپاکسا می خواستند از قدرت کناره گیری کند.

دو منبع وزارت دفاع گفتند که رئیس جمهور راجاپاکسا روز جمعه به خاطر امنیت خود پیش از برگزاری تظاهرات برنامه ریزی شده آخر هفته از اقامتگاه رسمی خارج شد. رویترز نتوانست بلافاصله محل اختفای او را تایید کند.

دفتر وی اعلام کرد، نخست وزیر رانیل ویکرمسینگه روز شنبه یک جلسه اضطراری رهبران حزب را برای بحث در مورد وضعیت و رسیدن به یک راه حل سریع فراخواند. در بیانیه ای آمده است که وی همچنین از رئیس مجلس خواسته است تا مجلس را احضار کند.

یک منبع دولتی گفت که Wickremesinghe نیز به یک مکان امن منتقل شده است.

پخش زنده فیس بوک از داخل خانه رئیس جمهور صدها معترض را نشان داد که برخی از آنها با پرچم پوشیده شده بودند و در اتاق ها و راهروها جمع می شدند و شعارهایی علیه راجاپاکسا سر می دادند.

همچنین صدها نفر در محوطه‌های بیرون از ساختمان سفیدپوش دوران استعمار آسیاب کردند. هیچ مقام امنیتی دیده نشد.

منابع بیمارستانی به رویترز گفتند که حداقل 21 نفر از جمله دو پلیس در اعتراضات جاری زخمی و در بیمارستان بستری شدند.

این جزیره 22 میلیون نفری با کمبود شدید ارز مواجه است که واردات ضروری سوخت، غذا و دارو را محدود کرده و آن را در بدترین بحران اقتصادی از زمان استقلال در سال 1948 فرو برده است.

این بحران پس از آن رخ می دهد که کووید-19 اقتصاد متکی به گردشگری را تحت تأثیر قرار داد و حواله های کارگران خارج از کشور را کاهش داد و با انباشت بدهی های هنگفت دولت، افزایش قیمت نفت و ممنوعیت واردات کودهای شیمیایی در سال گذشته که ویرانگر بود، تشدید شد. کشاورزی.

بسیاری سقوط کشور را به گردن رئیس جمهور راجاپاکسا می اندازند. تظاهرات مسالمت آمیز گسترده از ماه مارس خواستار استعفای او شده است.

علیرغم کمبود شدید سوخت که خدمات حمل و نقل را متوقف کرده است، تظاهرکنندگان در اتوبوس‌ها، قطارها و کامیون‌ها از چندین بخش از کشور برای رسیدن به کلمبو در اعتراض به شکست دولت در محافظت از آنها در برابر خرابی اقتصادی، جمع شدند.

نارضایتی در هفته‌های اخیر بدتر شده است زیرا این کشور با کمبود نقدینگی دریافت محموله‌های سوخت را متوقف کرده و مدارس را مجبور به تعطیلی و سهمیه‌بندی بنزین و گازوئیل برای خدمات ضروری کرده است.