من دعوای قضایی ایالات متحده علیه تنباکو بزرگ را به دلیل دروغ های مضر آن رهبری کردم. نفت بزرگ بعدی است | شارون وای یوبانکس

مندر سال 2005، من از طرف ایالات متحده در یکی از بزرگترین اقدامات حقوقی پاسخگویی شرکتی که تا کنون ثبت شده بود، مشاور اصلی بودم. آن کارآزمایی ثابت کرد که صنعت تنباکو می‌دانست که محصول مضری را می‌فروشد و بازاریابی می‌کند، که بودجه انکار علم بهداشت عمومی را تامین کرده است و از تبلیغات فریبنده و روابط عمومی برای محافظت از دارایی‌ها به جای حمایت از مصرف‌کنندگان استفاده کرده است.

امروزه، صنعت سوخت فسیلی خود را در همان موقعیت قانونی نامطمئن می بیند که صنعت دخانیات در اواخر دهه 1990 قرار داشت. رفتار و اهداف صنایع دخانیات و نفت تقریباً مشابه است – و شباهت‌های زیادی در تعهدات آنها وجود دارد.

هر دو صنعت به مردم و رگولاتورها در مورد آنچه در مورد مضرات محصولات خود می دانستند دروغ گفتند. هر دو دروغ گفتند چه زمانی آنها آن را می دانستند. و مانند صنعت دخانیات زمانی که من در خدمت دولتی بودم، تبلیغات فریبنده و روابط عمومی صنعت سوخت فسیلی اکنون تحت نظارت شدید قانونی قرار دارد.

و جزر و مد در حال تغییر است. بیش از 1800 پرونده قضایی در مورد مسئولیت آب و هوا در سراسر جهان ثبت شده است. بسیاری از اینها به علم جعلی گمراه‌کننده‌ای مربوط می‌شوند که صنعت به‌طور عمدی برای دهه‌ها در بین مردم توزیع می‌کرد و این موضوع را انکار می‌کرد که محصول آن عامل اصلی تغییرات آب و هوایی جهانی بود. اکسون واقعیت تغییرات آب و هوایی را در اواخر دهه 1970 می دانست و بعداً سرمایه گذاری کرد تا به مردم بگوید این اتفاق نمی افتد. غول فرانسوی توتال تقریباً در همان زمان تلاش هایی را برای گمراه کردن مردم می دانست و به طور مشابه بودجه آن را تأمین می کرد.

شما می توانید بازتاب استراتژی تنباکو را در هر یک از یادداشت های دانشمندان شرکتی که در حال مطالعه آب و هوا در شرکت های سوخت فسیلی هستند، مشاهده کنید. از دهه 1950، شرکت‌های دخانیات از اثرات سلامت محصولات خود مطمئن بودند. با این حال، آنها 40 سال آینده را صرف توسعه راهبردهای روابط عمومی کردند که این مشکل را کم اهمیت جلوه می داد و به دنبال ایجاد عادت بیشتر در محصولات خود بودند. آنها این کار را از طریق مواد افزودنی و بازاریابی برای کودکان انجام دادند. در عین حال، شرکت‌های سوخت فسیلی تلاش می‌کنند با مبارزه با مقررات ما را درگیر نگه دارند تا ما را به سمت حمل‌ونقل کم کربن و ترساندن در مورد انتقال آب و هوا سوق دهند.

آنها همچنین هر دو پول را برای ترویج علم جعلی خرج کردند. مؤسسه نفت آمریکا و اکسون کمک های مالی زیادی را به تحقیقات انکار آب و هوای اخترفیزیکدان ویلی سون تزریق کردند، به همان روشی که شرکت های دخانیات تحقیقات بهداشتی گمراه کننده را از دانشمندان دوست خوب حمایت کردند. گستره کامل این کار ممکن است هرگز مشخص نباشد، زیرا هر دو صنعت اغلب کمک های مالی خود را از طریق واسطه های غیرانتفاعی که منبع پول نقد خود را پنهان می کردند، دریافت می کردند – و در برخی موارد، مانند موسسه هارتلند، هر دو صنعت از واسطه های مشابهی استفاده می کردند.

مهم‌ترین پرونده‌های حقوقی که امروزه شرکت‌های سوخت فسیلی با آن‌ها مواجه هستند، بر بازاریابی فریبکارانه مستمر در قالب «گرین‌شوش» متمرکز هستند. این با بازاریابی سبز متفاوت است – شرکت هایی که محصولات واقعاً پایدار دارند، آزاد هستند و باید باقی بمانند تا آنها را به طور دقیق بازاریابی کنند. اما صنعت نفت یک تجارت پایدار نیست – به طور متوسط، کمتر از 1٪ از هزینه های سرمایه ای آن صرف پروژه های کم کربن می شود. – و قوانین آزادی بیان مانع از بیان اظهارات نادرست شرکت ها نمی شود.

صنعت نفت و گاز اکنون وعده پروژه های جذب و ذخیره کربن را به عنوان راهی برای جلوگیری از کاهش انتشار گازهای گلخانه ای مطرح می کند. اما هیچ یک از پروژه‌های موجود CCS قابل دوام نیست و هیچ شرکتی با نرخی سرمایه‌گذاری نمی‌کند که احتمالاً پروژه‌های آینده را دوام بیاورد. این یک طعمه و سوئیچ قدیمی است، زیرا نشان می‌دهد که چگونه شرکت‌های تنباکو جایگزین‌های مختلف بدون دود را برای دهه‌ها تبلیغ می‌کنند.

هسته اصلی مسائل مربوط به مسئولیت صنعت سوخت فسیلی این است که هیچ شرکتی اعتراف نکرده است – همانطور که شرکت‌های دخانیات از تایید آن امتناع کردند – که محصول آن مشکل است. گزارش جدیدی از کمپین حمایت از روابط عمومی و تبلیغات Clean Creatives نشان می دهد که چگونه این خطر قانونی و اعتباری همچنان به رشد خود ادامه می دهد زیرا هزینه های واقعی اقتصادی و اجتماعی ناشی از فروپاشی آب و هوا بیش از پیش واقعی می شود. از آنجایی که جوامع بیشتر آسیب های ناشی از ارتباطات گمراه کننده را در نظر می گیرند، بیشتر از شرکت های مسئول می خواهند که پاسخگو باشند.

در نهایت، صنعت دخانیات به دلیل اینکه تعداد تهدیدات قانونی برای مدیریت با شهرک‌سازی‌های منفرد یا استراتژی‌های قانونی منزوی بسیار زیاد شد. وزن شواهد به حدی زیاد شد که خطرات قانونی سیستمی شدند و نیاز به اقدام همه جانبه دولت ها داشتند.

پرونده‌ها علیه شرکت‌های سوخت فسیلی امروز به حجم بحرانی مشابهی نزدیک شده‌اند.

در فرانسه، توتال (اکنون TotalEnergies) به دلیل ارائه نادرست جاه طلبی آب و هوایی خود مورد شکایت قرار گرفته است. این شرکت در یک کمپین بازاریابی ادعا کرد که می تواند تا سال 2050 به انتشار خالص کربن به صفر برسد در حالی که همچنان سوخت های فسیلی بیشتری تولید می کند. توتال از تبلیغات خود دفاع کرده و گفته است که این تبلیغات به معنای شستشوی سبز نیست. برای اولین بار، دو دعوای قضایی ایالات متحده در مورد خسارت ناشی از تبلیغات فریبنده توسط شرکت های سوخت فسیلی در هونولولو و ماساچوست وارد مرحله آزمایشی می شود. در هر دو مورد، بحث بر این خواهد بود که چگونه صنعت همچنان با آژانس های خود برای انکار، به تاخیر انداختن و کم اهمیت جلوه دادن اقدامات اقلیمی کار می کند. در هلند، شل موضوع پرونده‌ها و پرونده‌های نظارتی متعددی بوده است، به طوری که تبلیغات سبزشایش اکنون با یک سلب مسئولیت تحقیرآمیز همراه است: «برنامه‌های عملیاتی و بودجه شل منعکس‌کننده جاه‌طلبی خالص صفر شل نیست.»

ممکن است به زودی یک نقطه اوج قانونی برای شرکت های سوخت فسیلی و استادان اسپین که برای آنها کار می کنند نزدیک شود. مانند پرونده ما علیه دخانیات، قبل از حل شدن این پرونده ها جان بسیاری از افراد از دست خواهد رفت. اما مسئولیت پذیری به زودی در راه است و پیامدهای آن گسترده خواهد بود.

• شارون وای یوبانکس به عنوان شورای رهبری در دعوای دعوی دخانیات فدرال ایالات متحده علیه فیلیپ موریس ایالات متحده آمریکا و همکاران خدمت کرد. او یکی از نویسندگان کتاب اعمال بد: پرونده راکتی علیه صنعت تنباکو است.