پسر بد، کاریکاتور ناعادلانه یا کنجکاوی؟ هیئت داوران هنوز در مورد نیک کیرگیوس در استرالیا حضور ندارند | نیک کیرگیوس

آدر اوپن استرالیا ژانویه، نیک کیرگیوس با پیراهن قرمز و راکت کوبنده از آبجوی یک تماشاگر می خورد و دیگری را در مسیر قهرمانی دو نفره مردانش با تاناسی کوکیناکیس “بی حس” خطاب می کرد، سوال جمعی بر لبان همه این بود: من تعجب می کنم که چگونه این در ویمبلدون پایین می آید.

پنج ماه بعد، تعدادی از صفحات پشتی بریتانیا پاسخ داده اند: «نیک بداخلاق» یک «خودی پرخاشگر» و «خودی پرخاشگر و ناخوشایند» است. او به استرالیا برگشته است، او هنوز فقط کیرگیوس است.

همین نام برای افراد مختلف معنای متفاوتی دارد. حدود یک سوم کشور او را به عنوان مرد بد، متحجر و غیرورزشی می‌خوانند و عملاً التماس می‌کنند که از او متنفر باشند. والی میسون، سردبیر ورزش استرالیایی، نوشت: «ویمبلدون می‌توانست بدون کیرگیوس و شیطنت‌های بی‌حوصله‌اش کار کند.

سومین نفر دیگر اظهار تاسف می کند که مردم و رسانه ها با او به ناعادلانه رفتار می کنند و به رگه های نژادی در پوشش و تمایل به تبدیل او به کاریکاتور اشاره می کند.

از برخی جهات، کاملاً منطقی است که حتی در طول سالی که او قبلاً یک گرند اسلم دوبل را در ملبورن برده است و بهترین و جذاب‌ترین تنیس دوران حرفه‌ای خود را در ویمبلدون بازی می‌کند، در حالی که نژادپرستی در دادگاه و اتهامات پوچ از سوی مخالفان را تجربه می‌کند. پسندیدن [Stefanos] عثمان فاروقی، ستون نویس عصر، در آخر هفته نوشت.

“این نتیجه اجتناب ناپذیر تقریباً یک دهه پوشش گاهی مشروع اما اغلب کاملاً نامتناسب از Kyrgios است.”

برای بسیاری از بقیه او یک کنجکاوی است. فردی با استعداد زودرس و ذاتاً ناقص که به طرفداران تنیس فوق العاده تنیس و طرفداران غیر تنیس دلیلی برای تماشا ارائه می دهد. بازیکنی که مربی ندارد و با یک گروه بسکتبال محلی سیدنی تناسب اندام دارد، اما در لحظه به نظر می رسد که به حرفه تنیس تک نفره خود اهمیت زیادی می دهد.

به نظر می رسد که آیا او یک کنجکاوی است که ارزش پشت سر گذاشتن آن را داشته باشد، به نظر می رسد بستگی زیادی به این دارد که چه عناصری از روان پیچیده او در هر موقعیتی به نمایش گذاشته می شود.

در سال 2020، زمانی که در طول بحران آتش‌سوزی در جنگل‌ها، به ازای هر ضربه‌ای که در آن تابستان می‌زد، 200 دلار به آتش‌نشانان متعهد شد، به یک قهرمان ملی بعید تبدیل شد، حرکتی که موجی از پیشنهادات مشابه از سوی ورزشکاران در سراسر جهان را برانگیخت.

در همان سال او به دلیل رهبری اخلاقی خود در طول همه‌گیری کروناویروس به عنوان «سنت نیک» انتصاب شد (غیرقابل تعجب است که با نواک جوکوویچ و بوریس بکر کت و شلوار کلامی داشت).

از آن زمان به بعد، مجموعه‌ای از انعطاف‌پذیری و تاریخ‌نگاری، بلوغ و نابخردی، اعتماد به نفس و ناامنی وجود داشته است، و دادگاه بی‌ثبات افکار عمومی با هر موفقیت و بی‌احتیاطی فروکش کرده است. همه آنها به شکلی در ویمبلدون به نمایش گذاشته شده اند.

پت کش، قهرمان مشهور ویمبلدون استرالیا در سال 1987، کیرگیوس را به “تقلب” در این مسابقات متهم کرد و گفت که او “تنیس را به پایین ترین سطح رسانده است”. تاد وودبریج، دوبلور استرالیایی، می‌گوید که اگر بتواند در هنر «حرفه‌گرایی» تسلط پیدا کند، می‌تواند با یک عنوان بزرگ موفقیت‌آمیز به موفقیت دست یابد.

و از آنجایی که کیرگیوس در آستانه تبدیل شدن به اولین مرد استرالیایی پس از لیتون هویت در ویمبلدون در سال 2005 است که به نیمه نهایی گرند اسلم می رسد، بسیاری از استرالیایی های مطرح دیگر در این ورزش پودر خود را خشک نگه داشته اند.

این ممکن است تصادفی باشد، اما به نظر دشوار است که در این مرحله در انظار عمومی چه چیزی بگوییم، با توجه به اینکه هر گونه تمجید یا انتقاد ممکن است به محض انجام بازی چهارشنبه در یک چهارم نهایی مقابل کریستین گارین شیلیایی، اشتباه باشد.

در نامه‌ای به سردبیر Sydney Morning Herald در روز سه‌شنبه آمده است: «بله، Kyrgios یک عنصر خطر را به بازی اضافه کرده است». اما اگر رسانه های ورزشی بیشتر روی بازی درخشان او و کمتر روی عصبانیت او تمرکز می کردند [mostly with himself]، آسمان می تواند حد باشد. برو، نیک.”