“آنها بازی می کنند، ما رنج می بریم”: المپیکی که رهبری اعتراضات پکن را بر عهده داشت، خواستار محرومیت کامل روسیه شد | ورزش

Dچندی قبل از اینکه کشور ولادیسلاو هراسکویچ در یک کابوس ماندگار غوطه ور شود، ورزشکار اسکلت یکی از تصاویر تعیین کننده بازی های المپیک زمستانی را ارائه داد. در مقابل دوربین‌های تلویزیون، تابلوی ساده‌ای در دست داشت – «جنگ در اوکراین نیست» – حتی اگر می‌ترسید که او را از پکن بیرون کنند. این اقدامی سرپیچی بود که در سرتاسر جهان خبرساز شد. اما پس از آن دنیای او، مانند دنیای میلیون ها اوکراینی دیگر، با خشونت از او جدا شد.

چهار ماه بعد هراسکویچ با یک پیام جدید بازگشت. این بار پس از اینکه او یک روز را صرف هل دادن کودکان جوان زخمی شده از جنگ با سورتمه کرد، از مرکز تمرین و ورزش المپیک بمباران شده چرنیهیو، در 31 مایلی مرز بلاروس تحویل داده شد. هراسکویچ می‌گوید: «زمان آن فرا رسیده است که همه ورزش‌ها ورزشکاران روسی را تا پایان جنگ ممنوع کنند. “این کاملاً دیوانه کننده است که آنها بازی کنند در حالی که ما رنج می کشیم.”

او به تازگی کودکانی را تماشا کرده بود که سورتمه‌ها را در اطراف پیست استادیوم یوری گاگارین هل می‌دادند و وانمود می‌کردند که المپیکی هستند، در پس‌زمینه‌ای از جایگاه اصلی ویران شده و دهانه‌ای عظیم در زمین. قبل از جنگ دسنا چرنیهیو که هفتم لیگ برتر اوکراین بود در اینجا بازی می کرد. در همین حال، هزاران آماتور در مجموعه ورزشی عظیم آموزش دیدند. هراسکویچ می‌گوید اکنون جمعیت 300000 نفری بسیار کم است.

او می گوید: «ایده آمدن به چرنیهیو استفاده از ورزش برای شادی کودکانی است که دوران کودکی آنها توسط اشغالگران دزدیده شده است. «بیش از یک ماه این بچه ها صدای راکت و انفجار را در اطراف خود می شنیدند. آنها کابوس می دیدند. آنها مجبور بودند در زیرزمین ها بمانند تا در امان بمانند. اما آنها هنوز بچه هستند و نیاز به تفریح ​​دارند. و همچنین می‌خواهیم نشان دهیم که ورزش می‌تواند به زندگی افراد کمک کند تا کمی عادی‌تر به نظر برسند.»

در روزهای اولیه جنگ، هراسکویچ به منطقه جنگی رفت تا تجهیزات پزشکی و مواد غذایی را تحویل دهد، زیرا موشک ها به اطراف او فرود آمدند. “این واقعا ترسناک بود. نمی دانستی زنده می مانی یا مرده، مخصوصاً وقتی گلوله های موشک در چند صد متری تو فرود آمدند.»

اما اکنون او وقت خود را صرف کمک به بچه ها و بنیاد خیریه اش می کند که برای خدمات عمومی اوکراین و کمک به قربانیان جنگ کمک مالی می کند. او همچنین می‌خواهد از صدای خود برای انتشار پیام دیگری استفاده کند: ورزش‌های بین‌المللی باید آنقدر شجاع باشند که با محروم کردن کامل روس‌ها از ویمبلدون پیروی کنند – نه تنها در همبستگی با اوکراین، بلکه به عنوان یک عمل عدالت ورزشی. واضح است که روسیه و همه ورزشکاران آن از المپیک 2024 پاریس محروم خواهند شد. او می گوید: «روسیه همیشه از ورزش برای تبلیغات استفاده کرده است. اما اکنون از ورزش برای تبلیغات جنگ نیز استفاده می شود.

هراسکویچ می گوید دیوانه وار است که برخی افراد ادعا می کنند ورزش از سیاست جداست. همانطور که او اشاره می کند، در اوایل جنگ، زمانی که ولادیمیر پوتین یک تظاهرات گسترده در حمایت از تهاجم به ورزشگاه لوژنیکی برگزار کرد، مدال آوران روسی از اسکی صحرایی، ژیمناستیک، اسکیت نمایشی و شنا روی صحنه جمع شدند تا از او حمایت کنند. اکثر آنها همچنین ژاکت هایی با علامت Z روی سینه پوشیده بودند که نماد حمایت از ارتش روسیه است.

«ورزشکاران روس پول خود را از کجا می آورند؟ از طرف دولت است و آنها نماینده کشور خود هستند، حتی بدون پرچمی به نام خود. همه می دانند که روسیه است. و در بسیاری از ورزش های المپیک، ورزشکاران روسی نیز سرباز هستند. بنابراین آنها اعضای ارتش روسیه هستند – ارتشی که اکنون به اوکراین حمله می کند.

هراسکویچ می تواند جاده بازگشت به روسیه را ببیند. اما او می خواهد که طولانی باشد. “به نظر من، تمام ورزشکاران روسیه باید تا زمانی که ارتش این کشور از خاک اوکراین خارج شود – و تا زمانی که غرامت پرداخت کنند تا تمام ساختمان های ورزشی بازسازی شوند، از ورزش های بین المللی محروم شوند. تا زمانی که این کار را انجام ندهند، این ایده احمقانه به نظر می رسد.

حقیقت این است که در 10 سال آینده اوکراین در ورزش عقب رانده خواهد شد. در بسیاری از جاها زیرساخت های ورزشی ما از بین رفته است. بچه های ما هیچ کاری نمی توانند بکنند. و با این حال ورزشکاران روسی می توانند طبق معمول تمرین و رقابت کنند. این چطور می تواند درست باشد؟»

بسیاری از بحث های قانونی در مورد ورزشکاران روسی این است که آیا آنها باید به خاطر گناهان کشورشان مجازات شوند یا خیر. با این حال هراسکویچ متعجب است که چند نفر از آنها واقعاً به درد و رنج اوکراین اهمیت می دهند. هیچ یک از ورزشکاران روسی برای من پیامی ارسال نکرده اند که از من بپرسد که آیا حالم خوب است یا هنوز زنده هستم. حتی کسانی را که از مدار به خوبی می شناسم. و هیچ کس علیه جنگ اقدامی نکرده است. آنها یا ساکت می مانند یا از آن حمایت می کنند. و حتی برخی از ورزشکاران جوان روسی باب سورتمه به من پیام داده اند که می خواهند بمبی روی خانه من بیاندازند. وقتی این افراد مرا می شناسند نمی توانم آن را درک کنم.»

او از حمایت بریتانیا تمجید می کند، اما پیامی برای سایر دولت ها نیز دارد. به ما این قدرت را بدهید که این جنگ را متوقف کنیم – و صلح را به جهان بیاوریم.» در حال حاضر هدف اصلی هراسکویچ کمک به کودکان در مناطق اشغال شده قبلی است تا از نوعی عادی بودن لذت ببرند – او قصد دارد اردوهای بیشتری را با ستاره ها و ورزشکاران ژیمناستیک برگزار کند و حتی در آینده گاری سواری بیاورد. بیشتر از این، او دوست دارد دوباره در المپیک شرکت کند. من دوست دارم برای مدال بجنگم اما در حال حاضر واقعاً به آن فکر نمی کنم. نه زمانی که در اوکراین جنگ در جریان است. و کشور، مردم و ورزش ما در رنج هستند.»