درون بحران مسکن لیسبون | یورونیوز

آیا می توانید 86 سال از زندگی شخصی را در یک اتاق 10 متر مربعی ذخیره کنید؟ نازاره خورخه می تواند. طی سه سال گذشته، این بازنشسته پرتغالی در اتاق کوچکی که شهرداری لیسبون در اختیارش قرار داده، زندگی می‌کند. او که قادر به پرداخت اجاره آپارتمان چهار دهه با عمه اش نبود، در سال 2019 از خانه بیرون شد.

پلیس او را از آپارتمان به بیرون اسکورت کرد و بعداً اتاقی را که اکنون به آن خانه می‌نامد اختصاص داد. هیچ کمد لباسی وجود ندارد، بنابراین لباس ها، داروها، عکس ها و تمام وسایل او در کیسه های پلاستیکی پراکنده در اطراف تخت نگهداری می شود. او هشتاد و چهارمین سالگرد تولد خود را در مقابل وزارت امور زیربنایی و مسکن سپری کرد تا خواستار مسکن مناسب شود.

در یک صبح بسیار گرم ژوئن، تقریباً سه ساعت را صرف گوش دادن به داستان او و فیلمبرداری از اتاق محقری کردم که اکنون در آن زندگی می کند.

همین چند هفته قبل، داستانی را که می توان آن را «بحران مسکن لیسبون» خلاصه کرد، به من نشاندند. بازار املاک پرتغال، به ویژه پایتخت، اکنون چیزی است که تحلیلگران آن را یکی از “پویاترین” اروپا می نامند. اما این هزینه انسانی سنگینی دارد.

اغوای برنامه های موفق برای جذب سرمایه گذاری خارجی، تحولات جدید دولتی، پروژه های نوسازی و اقامتگاه های توریستی در سرتاسر پایتخت به صورت قارچ گونه رشد کرده است.

در نتیجه قیمت ملک و اجاره بها افزایش یافته است. اقتصادی پر رونق که قیمت‌ها را بالا می‌برد – و افراد خاصی مانند نازاره بیرون می‌روند.

فیکس کننده ما، میگل خورخه دیاس، از طریق سازمان غیردولتی Stop Despejos (توقف اخراج ها) با نازاره ارتباط برقرار کرد که همراه با NGO دیگری به نام Habita!، نقطه نظرات کسانی را که بیشترین کمبود مسکن اجتماعی را متحمل شده اند در اختیار ما قرار داد.

در کمال تعجب، حتی مرکزی که هابیتا را در خود جای داده است! در معرض تهدید تخلیه قرار دارد، زیرا مالک از تمدید قرارداد اجاره امتناع کرده است. دلیل نامشخص است اما آنها به یک انگیزه پنهان مشکوک هستند. این سازمان غیردولتی، بحران عمومی مسکن لیسبون را ناشی از سفته بازی، اجاره های غیرقانونی و انفعال سیاسی می داند.

در جست و جوی پاسخ، به سراغ مسئولین رفتم. من زمان زیادی را صرف سوال پرسیدن از دستیار شهردار لیسبون در امور مسکن کردم. تصور می شود تالار شهر لیسبون بزرگترین مالک املاک پرتغال باشد. 25000 واحد مسکن اجتماعی دارد. بیشتر، اما نه همه، در حال حاضر اختصاص داده شده است. به همین دلیل است که شهرداری در خط مقدم بحران قرار دارد و با انتقادات شدیدی مواجه است که چرا به اندازه کافی برای رسیدگی به این وضعیت اقدام نکرده است.

فیلیپا روزتا، دستیار شهردار در امور مسکن، با حوصله به تمام سوالات من پاسخ داد و برخی از اتهامات مقامات محلی را به شدت رد کرد. او در مورد کار مداوم آنها برای کاهش مشکلات بسیاری از ساکنان، از جمله در برخی موارد کاهش اجاره بها، به من گفت. پس از پایان مصاحبه، او به من در مورد افتتاحیه یک توسعه جدید مسکن اجتماعی گفت که قصد داشت بعد از ظهر در آن شرکت کند، بنابراین من به او پیوستم و متوجه شدم که شهردار لیسبون و حتی وزیر زیرساخت و مسکن نیز در آنجا حضور دارند.

به طور تصادفی، کل فیلمبرداری در فستاس د لیسبوا، زمانی خاص برای شهر انجام شد. همچنین یادآوری قدرتمند و رنگارنگ از سنت‌ها و فرهنگ منحصربه‌فرد لیسبون بود و اینکه چگونه این میراث در معرض تهدید قرار می‌گیرد، زیرا ساکنان بیشتری مجبور به ترک شهر به دلیل اجاره‌های مارپیچی می‌شوند.