در جلسه 6 ژانویه، آهنگ های بی صدا کسیدی هاچینسون با صدای بلند و واضح صحبت کردند.

این هفته، گفتگوی آرام و یکنواخت بین دو زن جمهوری‌خواه، کسیدی هاچینسون و نماینده لیز چنی، یکی از انفجاری‌ترین و جذاب‌ترین رویدادهای تلویزیونی دهه را خلق کرد.

آمریکایی ها با گوش دادن به شهادت درباره رفتار رئیس جمهور دونالد جی. ترامپ در 6 ژانویه مجذوب شدند. اما ما از نظر بصری نیز مجذوب صدها تصمیم کوچک اما مهمی شدیم که در انتخاب سبک هر زن اتخاذ شده بود. همه چیز – مو، آرایش، جواهرات، کمد لباس و مراقبت از ناخن – به نظر می رسید که آرامش، کنترل و، به ویژه، بی طرفی ارتباط برقرار کند.

لباس شاهد یک اتفاق بی مورد بود. خانم هاچینسون، یکی از دستیاران کاخ سفید ترامپ، کت کتانی سفید را روی یک تاپ مشکی یقه اسکوپ پوشیده بود. یک آویز دایره ای ریز و نگین دار روی یک زنجیر نزدیک به گردنش. و گوشواره های میخی کوچک نگاه کاملاً خنثی بود، و از هرگونه اشاره ای به عینک یا فلاش اجتناب می کرد. چاپلوسی بدون “مد” بودن. بالغ اما نه مادرانه. از آنجایی که قرار بود لباس‌ها ناپدید شوند، و دوربین‌ها بیشتر وقت خود را روی صورت او آموزش می‌دادند، تماشاگران تا حد زیادی در انتخاب‌های آرایش او فکر می‌کردند.

موهای تیره‌اش را که تا شانه‌هایش می‌رسید، به آرامی با یک برگردانی جزئی در انتهای آن‌ها پوشید. (شاید در تنها “گفتن” او از اعصاب، او چندین بار موهایش را مرتب کرد.) او آرایشی به حداقل می رساند – چیزی که به نظر برنزی روشن بود، اما هیچ رنگ قابل تشخیصی از رژ لب یا سایه چشم نداشت. مانیکور او نیز یک تزیین کاملاً بی رنگ بود – مرواریدی سفید مروارید.

بینندگان نگاهی اجمالی به این مانیکور در یکی از دراماتیک‌ترین لحظات جلسه دیدند: زمانی که خانم هاچینسون گفت که به آقای ترامپ گفته شده بود که از پیوستن به حامیان مسلح خود عصبانی شده بود، ظاهراً به گلوی مامور سرویس مخفی خود هجوم آورده است. در توضیح این موضوع، خانم هاچینسون یک پانتومیم محتاطانه از اکشن ارائه کرد و دست خود را به آرامی روی ترقوه‌اش گذاشت.

آن لحظه قدرت شگفت‌انگیز حضور خانم هاچینسون در برابر کمیته منتخب مجلس را در بر می‌گیرد: او داستانی ترسناک را تعریف می‌کرد، اما خاطراتش را به محفوظ‌ترین، بی‌خطرترین و آرام‌کننده‌ترین شیوه‌ای که می‌توان تصور کرد، باز کرد. رفتار و نگاه او با جزئیات شهادتش کاملاً مغایرت داشت – و خود این گسست، این تضاد چشمگیر، سخنان او را تسکین داد و تأثیر آنها را تشدید کرد.

رفتار سنجیده و نگاه خاموش خانم هاچینسون منعکس کننده رفتار همکارش، خانم چنی، نایب رئیس کمیته بود. خانم چنی در تمام جلسات، هر چند که افشاگری‌ها نگران‌کننده بودند، همان حالت چهره، لحن صدا و سطح تاثیر را حفظ کرده است. (در مقابل، نماینده بنی جی. تامپسون، رئیس کمیته، به خود اجازه لحظات طنز، حتی ساده لوحانه می دهد.)

او موهای سفید مایل به بلوند خود را در حالت بغل نگه می‌دارد، با موج‌های خفیف که نرم به نظر می‌رسند، اما هرگز از جای خود نمی‌ریزند یا اصلاً حرکت نمی‌کنند. جلوه ای استوار، غیرقابل تلاقی، نسخه قدیمی تر از ظاهر خانم هاچینسون است. او به یک سری کاپشن با رنگ های خنثی، عینک آبی کریستالی، مروارید و سنجاق یقه ای پلیس کاپیتول که برای همبستگی با افسران می پوشد، چسبیده است.

این که هر دو زن رنگ‌های خنثی را انتخاب کرده‌اند و چنین لباس‌های محدود، خاموش و تقریباً غیرقابل توجهی، عمدی به نظر می‌رسد، و بینندگان را دعوت می‌کند تا بیشتر روی کلمات تمرکز کنند تا روی ظاهر، و جای کمی برای کسی باقی می‌گذارد که از انتخاب‌هایشان انتقاد کند. خانم هاچینسون به طور خاص باید می‌دانست که اعتبار او به این بستگی دارد که وقتی اولین بار در کانون توجه ملی قرار می‌گیرد، او را درک می‌کنند.

انتخاب‌های زنان در مورد لباس‌پوشی و آراستگی همیشه پرمشغله‌تر از انتخاب‌های مردان است. ما تصمیمات بسیار بیشتری برای گرفتن داریم (مو، آرایش، جواهرات، قد پاشنه، شلوار یا دامن) و از این رو راه های ارتباطی بصری زیادی داریم – و البته، اشتباهارتباط و به خصوص برای زنان جوان در دنیای حرفه ای، کار روزانه ایجاد یک ظاهر جذاب و “جدی” می تواند مانند عبور از یک میدان مین باشد.

زنان جوان همچنین هدف اصلی «فرهنگ زیبایی» و مجموعه وسیعی از محصولات، تکنیک ها و دستورات آن هستند. رسانه‌های اجتماعی مملو از هزاران آموزش در مورد «تغییر شکل چهره» با آرایش کانتور، نحوه بزرگ‌تر کردن چشم‌ها، کوچک‌تر کردن بینی و صاف‌تر نشان دادن پوست است. پیام‌های کلی واضح اما متناقض هستند: «هنرمند خودت باش»، «خودت را زیبا کن» و «این کار را به‌طور نامحسوس انجام بده».

این یک دستور طولانی است – زمان بر، نادیده گرفتن آن سخت و قابل تفسیر گسترده است. و به خصوص برای زنان در سیاست سخت است. برخی از سیاستمداران زن، مانند الکساندریا اوکاسیو-کورتز، نماینده و سناتور کیرستن سینما، با لباس ها، جواهرات و آرایش های جسورانه بازی می کنند تا بیانیه ای بیان کنند. دیگران بر روی نسخه های خود از یونیفرم کنار گذاشته اند. کامالا هریس، معاون رئیس جمهور، مرواریدهای تاهیتی و شلوارهای تیره خود را دارد. سناتور الیزابت وارن، لباس‌های تمام مشکی او با ژاکت‌های رنگارنگ و نرم.

بسیاری از زنان (اغلب جوان و جذاب) دولت ترامپ طرفدار استایلی آشکار و پرگلم بودند و ما شاهد موهای بسیار بلند، مژه‌های مصنوعی چشمگیر، لباس‌های غلاف و کفش‌های رکابی بودیم. مورد حمایت رئیس جمهور سابق قرار گیرد.

در جلسه، تصویر خانم هاچینسون به طور مشخص با آن زیبایی شناسی متفاوت بود. او طوری لباس می پوشید که گویی آماده است در راهروهای قدرت درآمیزد، تا کار خود را انجام دهد، عمق را به سطح منتقل کند (اگرچه او به طور قابل توجهی تله ژانی بود).

آقای ترامپ مدعی شد که نمی داند کسیدی هاچینسون کیست، اگرچه او فقط چند فوت دورتر از دفتر بیضی کار می کرد. شاید او را نمی شناخت. شاید او سبکی داشت که کمتر از دیگر زنان جوان در مدارش برای او دیده می شد. اما مطمئناً همه ما اکنون او را می شناسیم. و ملت بعید است روزی را فراموش کنند که کسیدی هاچینسون، با سبک دقیق و کم کلام خود، داستان ناراحت کننده خود را تعریف کرد.