هوش مصنوعی می تواند رفاه جوجه های پرورشی را با گوش دادن به صدای جیغ آنها بهبود بخشد | علوم پایه

به گفته محققان، هوش مصنوعی که می تواند رفاه جوجه های پرورشی را با استراق سمع صدای جیغ آنها بهبود بخشد، طی پنج سال آینده در دسترس خواهد بود.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این فناوری که تماس‌های ناراحتی جوجه‌هایی را که در آلونک‌های بزرگ داخلی نگهداری می‌شوند، تشخیص و کمیت می‌کند، به درستی تماس‌های ناراحتی را از سایر صداهای انبار با دقت ۹۷ درصد متمایز می‌کند. رویکرد مشابهی در نهایت می تواند برای ارتقای استانداردهای رفاه در سایر حیوانات پرورشی استفاده شود.

هر ساله حدود 25 میلیارد جوجه در سرتاسر جهان پرورش می‌یابد – بسیاری از آنها در آلونک‌های بزرگی که هر کدام هزاران پرنده را در خود جای می‌دهند. یکی از راه های ارزیابی رفاه این گونه موجودات گوش دادن به صداهایی است که آنها تولید می کنند.

آلن مک الیگوت، دانشیار رفتار و رفاه حیوانات در دانشگاه سیتی هنگ کنگ، گفت: جوجه ها بسیار پر سر و صدا هستند، اما صدای پریشان نسبت به دیگران بلندتر است، و این همان چیزی است که ما آن را به عنوان صدایی خالص توصیف می کنیم. . “حتی برای گوش های آموزش ندیده، تشخیص آنها خیلی سخت نیست.”

در تئوری، کشاورزان می‌توانند از تماس جوجه‌ها برای سنجش میزان پریشانی خود استفاده کنند و در صورت لزوم مسکن خود را غنی کنند. با این حال، در گله های تجاری حاوی هزاران یا ده ها هزار جوجه، استقرار ناظران انسانی غیرعملی است. مک الیگوت گفت: برای یک چیز، حضور آنها می تواند بر گله فشار بیشتری وارد کند، اما با وجود این تعداد پرنده، کمیت کردن تعداد تماس های پریشان غیرممکن است.

در عوض، تیم او ابزار یادگیری عمیقی را برای شناسایی خودکار تماس‌های ناراحتی مرغ از ضبط‌شده‌های مرغ‌های به‌شدت پرورش داده است. این ابزار با استفاده از ضبط‌هایی که قبلاً به صورت دستی توسط متخصصان انسانی طبقه‌بندی شده بود، آموزش داده شد تا مشخص شود که کدام نوع صدا را نشان می‌دهند.

بر اساس ارزیابی منتشر شده در Journal of the Royal Society Interface، این الگوریتم به درستی 97 درصد تماس های پریشانی را شناسایی کرده است.

McElligott که تخمین می زند این فناوری می تواند در عرض پنج سال به صورت تجاری به کار گرفته شود، گفت: “هدف نهایی ما شمارش تماس های پریشانی نیست، بلکه ایجاد شرایطی است که جوجه ها بتوانند در آن زندگی کنند و میزان ناراحتی کمتری داشته باشند.”

قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، تیم باید اطمینان حاصل کند که تجهیزات ضبط در انواع مختلف سوله مرغ کار می‌کنند و همچنین آن را در مزارع با استانداردهای رفاهی بالاتر یا پایین‌تر آزمایش کنند تا ارتباط قرائت‌ها را تایید کنند.

متقاعد کردن کشاورزان برای اتخاذ این فناوری ممکن است نسبتاً آسان باشد. تحقیقات قبلی توسط McElligott نشان داد که تماس های پریشانی جوجه های جوان می تواند میزان وزن اضافه شده و تعداد مرگ و میر را در کل گله در طول زندگی پیش بینی کند.

مک الیگوت گفت: «گاهی اوقات متقاعد کردن کشاورزانی که مجبورند با تولید این حیوانات با قیمت معینی برای سوپرمارکت‌ها و سایرین دست و پنجه نرم کنند، سخت است که فناوری را برای بهبود رفاه خود اتخاذ کنند. اما ما قبلاً نشان داده‌ایم که تماس‌های پریشانی نشانگر خوبی برای مرگ و میر و نرخ رشد هستند و این راهی برای خودکار کردن این فرآیند است.

او افزود که فناوری مشابهی می تواند برای نظارت بر سایر حیوانات پرورشی – به ویژه خوک ها یا بوقلمون ها، که اغلب در داخل خانه نگهداری می شوند و بسیار پر سر و صدا هستند، توسعه دهد.

RSPCA به طور گسترده از این تحقیق استقبال کرد. فن آوری مانند این می تواند فوق العاده در نظارت و بهبود رفاه حیوانات مزرعه مفید باشد، اما ما نمی خواهیم ببینیم که این جایگزین بازرسی های فیزیکی یا کاهش تماس نگهدارنده و پرنده شود، زیرا این می تواند منجر به از دست دادن مهارت های پرورشی شود. یکی از سخنگویان گفت: یا پرندگانی که کنترل آنها دشوارتر است.

“همچنین، صدای پریشانی تنها یک شاخص رفاهی است، اما تعدادی از عوامل فیزیکی دیگر مانند لنگش و سوختگی پا وجود دارد که کشاورزان نیز باید مراقب آنها باشند.”