خنده و فراموشی با لیز در حالی که او برای شکستن توافق برگزیت آماده می شود | جان کریس

منکمی بیش از شش سال از رای بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا می گذرد. اکنون، مطمئن نیستم که در آن زمان فکر می‌کردید که کشور در سال 2022 چگونه به نظر می‌رسد، اما من پولی را روی شما می‌گذارم که نخست‌وزیری را تصور نکنید که بتواند دو انتخابات فاجعه‌بار بعدی را به عنوان مأموریتی برای ادامه دو دوره دیگر تفسیر کند. اگر محکوم در چند انتخابات دیگر شکست می خورد، می توانست خود را به عنوان رئیس جمهور مادام العمر معرفی کند.

اما بگویید که در مورد جاه طلبی های بوریس جانسون “پادشاه جهانی” به درستی عمل کردید. مطمئناً هیچ کس تصور نمی کرد که بریتانیا مشغول تلاش برای شکستن معاهده برگزیت باشد که کمی بیش از دو سال قبل امضا کرده بود. این سطحی از بی‌کفایتی و حماقت بود که مطمئناً فراتر از افرادی بود که برای تشکیل کابینه پانداهای رواندا باقی مانده بودند؟ طنز نه تنها مرده بلکه کاملاً سوزانده شده است.

هر چند ما همان جایی هستیم که هستیم. بنابراین لیز تراس در مجلس عوام بود تا دومین قرائت لایحه پروتکل ایرلند شمالی را معرفی کند و خود را متقاعد کند که کاری که انجام می دهد کاملاً عادی و قانونی است.

خوشبختانه، وزیر خارجه تیزبین ترین ذهن اطراف نیست و تقریباً در مورد هر چیزی به راحتی قابل قانع است. ظاهراً حداقل این است که او توانایی نخست وزیری بعدی را دارد. بقیه ما فقط می توانیم امیدوار باشیم. جانسون ما را به یک مایه خنده بدون خنده تبدیل کرده است. خرپا می‌تواند هر هفته و هر هفته به طور کامل تضمین شود. البته برای کشور چندان خوب نیست، اما شما نمی توانید همه چیز را داشته باشید.

زودباوری تراس تقریباً دوست داشتنی است. او در دنیایی به نام “تابولا راسا” زندگی می کند که هر روز از نو شروع می شود. او در حالت فراموشی دائمی است. بنابراین وقتی بارها به او اشاره شد که محکوم اصرار داشته که توافق برگزیت او با توافق جمعه خوب سازگار است، او فقط می‌توانست انگشتانش را در گوش‌هایش فرو کرده و شروع به زمزمه کردن برای خودش کند.

و وقتی به او یادآوری شد که برای ماندن در اتحادیه اروپا مبارزات انتخاباتی کرده است و جوانترش از فکر نقض قوانین بین المللی وحشت زده می شود، او با هق هق گفت که یک میهن پرست است. نمایندگان مجلس نیمی از او انتظار داشتند که او تصاویری از خود را که در پرچم اتحادیه پوشانده شده بود، که توسط عکاس غرور او گرفته شده بود، در اختیار دیگران بگذارد. همچنین تعجب آور بود که جانسون بهانه ای برای خود نیاورده بود. او فقط بارها قانون را زیر پا گذاشته بود زیرا این همان چیزی بود که کشور از او می خواست.

تراس اصرار کرد: “شکن کردن قانون اشکالی ندارد زیرا این یک ضرورت است.” جوانا چری از SNP پرسید که دولت نظر حقوقی چه کسی را جویا شده است. استناد به ضرورت شکستن معاهده‌ای که او و محکوم با کمال میل آن را امضا کرده بودند و به سختی دو سال قبل آن را قراردادی «آماده تنور» نامیدند، یک کودک پنج ساله را فریب نمی داد.

اگرچه این برای سوئلا براورمن، که در حال حاضر نقش دادستان کل را ایفا می کند، بسیار خوب بود. بسیاری از بقیه ما به او اعتماد نمی کنیم که شاهد امضا باشد. براورمن عاقلانه دور مانده بود: بازگشت به صحنه جنایت فایده ای ندارد.

بنابراین نزدیک‌ترین تراس به یک ذهن حقوقی عالی برای مشاوره در اتاق، مرد پاییزی مورد علاقه نخست‌وزیر، مایکل الیس، نگهبان مدفوع‌های محکومان بود. او مطمئناً تا زانو در آن است. تراس بارها و بارها با التماس به او نگاه کرد، اما او حاضر نشد چشم او را جلب کند. جایی، در اعماق یک نورون تنها که برای وجدان می گذرد، حبس شده است، این ظن طولانی است که ممکن است کسی به او توصیه داف را داده باشد. پس بهتر است تنظیم مجدد و نادیده گرفته شود.

خوشبختانه، تعدادی از نمایندگان حزب محافظه کار وجود داشتند که از اینکه به او بگویند او یک نابغه روزهای آخر است، خوشحال بودند. جان ردوود اول از بلوک‌ها بیرون آمد، که با این فکر که به اتحادیه اروپا بگوید کجا پیاده شود، هیجان زده به هم خورد. دیگران به همان اندازه نیمه هوش بودند. سالی آن هارت مصمم بود. محافظه‌کاران اکثریت داشتند و می‌توانستند آنچه را که می‌خواهند انجام دهند. قانون هر چیزی بود که دولت می گفت. و اگر از چند هفته پیش تغییر کرده بود، سخت است. مردم بهتر است فقط به آن عادت کنند.

تراس به سرعت موافقت کرد. دولت تصمیم گرفته بود که قانون را زیر پا بگذارد زیرا نمی توانست راه دیگری برای مقابله با این مشکل بیاندیشد. تقصیر او نبود که اتحادیه اروپا به اندازه کافی غیرمنطقی بود که به این معاهده پایبند بود و از بریتانیا نیز انتظار داشت همین کار را انجام دهد. او به همان اندازه که اعتراف کرد که این معاهده تا به حال ساختگی بوده است. فقط چیزی برای فریب دادن پشتیبان‌های احمق‌تر در حزب خود – این نشان‌دهنده کم آب بودن است – که دولت می‌تواند برگزیت را به پایان برساند. یا همانطور که مشخص شد، برگزیت را دریافت نکنید.

در پاسخ، دیوید لامی. وزیر امور خارجه در سایه الگوی آرامش و منطقی بود زیرا او به طور موثر استدلال های تروس را یکی یکی از بین می برد. پرونده حقوقی دولت خنده دار بود. آنچه مورد نیاز بود، مذاکرات سخت تری بود. در اولین نشانه مشکل، یک نقطه نیست. یا در صورت لزوم، ماده 16 را فعال کنید. حداقل این کار حلال بود.

فقط به ریاکاری این محکوم فکر کنید که در اطراف G7 از سایر کشورها می خواهد قوانین بین المللی را رعایت کنند، زمانی که بریتانیا خود را به عنوان یک کشور سرکش معرفی می کرد. او گفت که این بیش از حد گستاخانه بود. دولت با عدم اطاعت از قانون بی احترامی کامل به نمایندگان مجلس نشان می داد. “کنترل را پس بگیر” یک شعار بی معنی دیگر بود.

بسیاری از محافظه‌کاران به سرعت در کنار لامی قرار گرفتند. اندرو میچل، سیمون هور و ترزا می همگی گفتند که نمی توانند از دولت حمایت کنند. اما تراس مدتها بود که اتاق را ترک کرده بود. او حتی قرار نبود تظاهر به گوش دادن کند. او نیاز داشت که به روند جداسازی آگاهانه از خودش بازگردد. روی فراموشی او کار کنیم برای بازگشت به حالت نادانی صبحگاهی. لیز واقعی احمق تر از روزی که به دنیا آمد.