غرب ترسو باید در دریا خط بکشد و محاصره غذایی جنایتکارانه پوتین را بشکند | سیمون تیسدال

اچقدرت‌های غربی چقدر می‌توانند اقدام قاطع برای شکستن محاصره غذایی غیرقانونی روسیه در دریای سیاه را به تاخیر بیاندازند؟ سازمان ملل هشدار می دهد که این محاصره دریایی بی پروا، که اکنون وارد پنجمین ماه خود شده است، ده ها میلیون نفر از آسیب پذیرترین مردم جهان را که به صادرات غلات اوکراین وابسته هستند، تهدید می کند. با این حال، رهبران ناتو و اتحادیه اروپا آشکارا در حال دست و پا زدن، از هم گسیختگی و حواس پرتی هستند که فاجعه آخرالزمانی در پیش است.

پرسش‌های مربوط به واکنش غرب به تهاجم اوکراین – چه سلاح‌هایی ارسال شود، آیا ناتو باید با اجبار بیشتری عمل کند – باید در این زمینه بزرگ‌تر بررسی شود: ضرورت دفاع از اصول اساسی بشردوستانه که سازمان ملل و نظم مبتنی بر قوانین جهانی بر اساس آن‌ها انجام شده است. بر اساس 75 سال این درباره قربانیان بی گناه یک جنایت انسان ساز است. این در مورد نجابت، در مورد رهبری است.

کاری که ولادیمیر پوتین در حال حاضر انجام می دهد، با تسلیح کردن قیمت مواد غذایی اصلی، ایجاد کمبود مصنوعی، و خطر گرسنگی و قحطی در میان 100 میلیون نفر از شاخ آفریقا و ساحل تا آمریکای مرکزی، جنایت علیه بشریت است. این اقدامی است که به طور هدفمند توسط یک دولت به عنوان بخشی از یک سیاست سیستماتیک علیه غیرنظامیان انجام شده است. هیچ استدلالی وجود ندارد. او سرکش رفته است. او باید متوقف شود.

در حالت ایده آل، مردم روسیه خودشان این کار را انجام دهند. با این حال، از ترس، ناتوانی یا نادانی، اکثر آنها اکنون در جایی که یک کشور محترم بود، خلاء اخلاقی را اشغال کرده اند. پس جو بایدن، بوریس جانسون، امانوئل مکرون، اولاف شولز و همه رهبران دموکراتیک دیگر منتظر چه هستند؟ پوتین آب های اودسا را ​​استخراج می کند، سیلوها را بمباران می کند و غلات را می دزدد. چند کودک قبل از اینکه در دریا خط بکشند باید به طرز وحشتناکی بمیرند؟

ترس اراده برای اقدام را از بین می برد، حتی اگر تورم افسارگسیخته قیمت ها منافع ملی آنها را به خطر بیندازد. بلافاصله پس از آغاز محاصره، لیتوانی، با مشتی شجاعانه بالاتر از وزن خود، پیشنهاد یک «ائتلاف مایل» دریایی، ترجیحاً تحت نظارت سازمان ملل، برای اسکورت کشتی‌های حامل غلات اوکراینی از کنار کشتی‌های جنگی روسیه از اودسا تا بسفر را مطرح کرد. این یک ایده کاملا منطقی است.

اما این اتفاق نیفتاده است – عمدتاً به این دلیل که بایدن به طور نامتناسبی از رویارویی مستقیم ناتو و روسیه می ترسد، زیرا شورای امنیت سازمان ملل متحد فلج شده است، و به این دلیل که مکرون و شولز به طور خصوصی با آن مخالف هستند. دوتایی پویا پاریس-برلین، AKA the two stooges، هنوز هم معتقدند که می توانند با فشار دادن کیف برای تسلیم شدن و ایجاد دلپذیری با یک هیولا، راه خود را از مشکلات نجات دهند.

مسیرهای صادراتی جایگزین شناور شده است، عمدتاً استفاده از قطارها و کامیون ها گسترش یافته است. اما تنها بخشی از 20 میلیون تن غلات محبوس شده در سیلوهای بیش از حد پر از اوکراین می تواند به این سمت منتقل شود. در همین حال، با نزدیک شدن به برداشت محصول تابستانی و نبود مکانی برای ذخیره آن، تبادلات دیپلماتیک بی پایان به سرعت به جایی نمی رسد.

محاصره در نشست روز جمعه اتحادیه اروپا و “اجلاس ویژه غذا” در برلین مورد بحث قرار گرفت. در نشست های این هفته G7 و ناتو نیز حضور خواهد داشت. تاک شاپ ها همه خیلی خوب هستند. اما در شرایطی که روسیه غافل در حال خشم است، اقدامی ملموس لازم است.

این درسی بود از سفر ناخوشایند لیز تراس وزیر امور خارجه بریتانیا به ترکیه در هفته گذشته که مانند سفر او به مسکو در ماه فوریه، هیچ نتیجه ای نداشت. رژیم رجب طیب اردوغان، با خرید موشک از روسیه در حالی که ادعا می کند شریک وفادار ناتو است، از زمان آغاز جنگ به طور قابل پیش بینی دو رو بوده است.

آنکارا ظاهراً با میانجیگری یک راه حل، در این ماه به سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه، دروغگوی مسکو، سکویی داد. لاوروف بدون خشم گفت: «فدراسیون روسیه هیچ مانعی برای عبور کشتی‌ها یا کشتی‌ها ایجاد نمی‌کند». سپس مرد احمق به خود دروغ گفت و گفت اگر تحریم ها برداشته شود غلات آزادانه جریان می یابد.

غذا در جنگ او با جامعه بین المللی به سلاحی قوی تر از کاهش نفت و گاز یا باج خواهی هسته ای تبدیل شده است.

با وجود تمام محکومیت های خشمگینانه، پوتین ممکن است حداقل بر سر محاصره پیروز شود. به نظر می رسد برخی از کشورهای آفریقایی با تبلیغات مسکو متقاعد شده اند که تحریم های غرب را مشکل ساز می دانند. پوتین می‌داند که دورنمای مهاجرت دسته جمعی ناشی از گرسنگی، اعصاب عمیق اروپا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. از برخی جهات، غذا در جنگ او با جامعه بین‌المللی به سلاحی قوی‌تر از کاهش نفت و گاز یا باج‌گیری هسته‌ای تبدیل شده است.

هرچه محاصره بیشتر ادامه یابد، از نظر اضطراری غذایی و پیامدهای سیاسی، اوضاع بدتر خواهد شد. به عنوان مثال، مصر و لبنان وابسته به واردات، با طولانی شدن صف های نان، با تشدید ناآرامی ها مواجه خواهند شد. یمن ویران شده از جنگ، که در آن 19 میلیون نفر در حال حاضر ناامن غذایی هستند، به طور مزمن ناپایدار است. برای بسیاری از کشورهای اتیوپی، سومالی، کنیا و سودان آسیب دیده از خشکسالی، چشم انداز ناامیدکننده است.

آیا واقعاً غرب ناتوان است که جلوی این جنایت را بدون دادن امتیازات تحقیرآمیز بگیرد؟ تحلیلگران برایان کلارک و بیل اشنایدر از موسسه هادسون واشنگتن می گویند نه. آنها در یک گفتگوی آنلاین پیشنهاد کردند که اگر بایدن و متحدانش مانند بریتانیا کمی جسورتر باشند، روسیه ممکن است از مسدود کردن غلات اوکراین منصرف شود.

به طور خاص، بازدارندگی افزایش یافته در دریا را می توان با استفاده از سیستم های هوایی بدون سرنشین دوربرد مانند هواپیماهای بدون سرنشین ضربتی عقاب خاکستری ساخت ایالات متحده، که اخیراً به کیف وعده داده شده است، به دست آورد. اشنایدر گفت: پهپادهای پیشرفته که توسط اوکراینی‌ها فرماندهی می‌شوند اما از راه دور توسط پیمانکاران کار می‌کنند، موشک‌های هلفایر را حمل می‌کنند و به اوکراین این امکان را می‌دهند تا کشتی‌های سطحی روسیه را شناسایی، ردیابی و در صورت لزوم غرق کند.

کلارک گفت که افزایش احساس آسیب پذیری کشتی های جنگی روسیه از هوا می تواند برای شکستن محاصره بدون توسل به اقدامات تهاجمی کافی باشد. قابلیت‌های پیچیده‌تر پهپاد نیز می‌تواند شانس درگیری‌های سطحی با کشتی‌های اسکورت غربی را کاهش دهد. زیردریایی‌های کلاس کیلو ناوگان دریای سیاه ممکن است به طور مشابه با ارائه فناوری جنگ ضد زیردریایی منصرف شوند.

برای کار کردن، چنین راه‌حل‌های جنبشی به درجه‌ای از شجاعت سیاسی، تخیل و اراده نیاز دارد که تاکنون در کاخ سفید و پایتخت‌های غربی وجود نداشته است، که نماد آن تاخیرهای لحظه آخری پنتاگون در تحویل هواپیماهای بدون سرنشین عقاب خاکستری است. که باید تغییر کند. جنگ گرسنگی پوتین هولودومور جدید او برای جهان است. سران ناتو و G7 باید محاصره او را فرو بریزند و او را به پایین بفرستند. اگر واقعاً بخواهند، می توانند.