“این یک نمایش ترسناک است”: ساکنان سرکش خارکف با وجود تهاجم جدید روسیه به خانه بازگشتند | اوکراین

هنگامی که تاتیانا مارچنکو، 63 ساله، اوایل این ماه به خانه خود در خارکف بازگشت، وارد دنیایی از ویرانی شد.

لباس‌ها و اسباب‌بازی‌های کودکان در مسیرهای بین ساختمان‌های سوخته پراکنده بود، که بسیاری از آنها سوراخ‌های بزرگی داشتند که در آن صدف‌ها شکسته شده بودند.

من تمام عمرم را در همان محله سالتیوکا زندگی کردم. و حالا دیگر از بین رفته است، این یک نمایش ترسناک است.»

سالتیوکا – یک پروژه توسعه طبقه کارگر متعلق به دوران شوروی که در ابتدا برای کارگران صنعتی شهر و خانواده های آنها در نظر گرفته شده بود – قبل از جنگ خانه حدود 600000 نفر بود که آن را به یکی از بزرگترین محله های اروپا تبدیل کرد. مارچنکو به یاد می‌آورد که اگرچه به یقین تنگ بود، اما پر از انرژی بود.

اما از زمان شروع تهاجم روسیه از چهار ماه پیش، سالتیوکا، که در شمال شرقی شهر قرار دارد، بار سنگین گلوله باران بی امان مسکو به دومین شهر بزرگ اوکراین را متحمل شده است. اکنون، این محله شبیه شهر ارواح است.

مارچنکو، مانند بسیاری دیگر، خارکف را – فقط 25 مایلی از مرز روسیه – به همراه همسرش در روزهای ابتدایی جنگ ترک کرد، زیرا تانک‌های دشمن تهدید می‌کردند شهر را تسخیر کنند.

اما او در این ماه بازگشت، با تشویق گزارش‌های دوستان و مقامات مبنی بر پایان یافتن گلوله‌ها به دنبال یک ضد حمله موفق اوکراینی که نیروهای روسی را از حومه شهر دور کرده است. برخی دیگر از ایستگاه‌های متروی زیرزمینی اطراف بیرون آمدند که به پناهگاه‌هایی تبدیل شده بودند که هفته‌ها در آن زندگی کرده بودند.

آنها اکنون در مجموع در تلاشند تا زندگی خود را در آسیب دیده ترین محله خارکف بگذرانند.

بسیاری از ساکنان سالتیوکا به گاز، برق یا آب لوله کشی دسترسی ندارند و مارچنکو اکنون مجبور است بطری های بزرگ آب را تا آپارتمان خود حمل کند. مارچنکو که به مدت 30 سال در اداره پست محلی کار کرده است، گفت: “حداقل من تناسب اندام را حفظ می کنم، اما حقوق بازنشستگی خود را اینگونه تصور نمی کردم.”

با این حال او خود را یکی از خوش شانس ها می نامد. آپارتمان او تا حد زیادی دست نخورده باقی مانده بود، جدا از قطعات کوچک ترکش که شیشه هایش را شکست و در هنگام بازگشت در اطراف خانه اش پراکنده ماند.

با قدم زدن در اطراف سالتیوکا، تصادفی بودن حملات روسیه به سرعت آشکار می شود – یک بلوک ضربه خورده، قسمت بعدی دست نخورده باقی مانده است، یک آپارتمان به ویرانه تبدیل شده است، بعدی بدون آسیب.

درست زیر مارچنکو، در طبقه نهم، یک موشک MLR روسی آپارتمان همسایه و دوست همیشگی اش نستیا را محو کرد. مارچنکو در حالی که یک طبقه پایین می رفت تا یک سوراخ گرد بزرگ را در اتاقی که زمانی اتاق نشیمن ناستیا بود نشان دهد، گفت: «به آن نگاه کنید. «این جایی است که فرزندان ما با هم بزرگ شدند. تمام آن خاطرات از بین رفته اند.»

برخی از خانواده ها خانه های خود را از دست داده اند یا در زیر زمین مانده اند زیرا هنوز از حملات روسیه بسیار می ترسند.

در ایستگاه متروی Heroiv Pratsi (قهرمانان کار) در شمال سالتیوکا، با وجود بازگشایی مجدد مترو در اوایل ماه جاری، حدود 100 نفر، اکثراً زنان و کودکان، همچنان پنهان هستند. بدتر از آن، آرامش نسبی که مارچنکو و دیگران را وادار به بازگشت کرد، در نهایت فریبنده بود. در هفته گذشته، خارکف بدترین گلوله باران روسیه را تجربه کرده است که تا به امروز دیده است و بیش از 15 نفر کشته شده اند، زیرا نگرانی ها در کیف افزایش یافته است که روسیه اکنون در حال انجام حمله دیگری به شهر است.

نیروهای روسی فقط چند مایل دورتر از سالتیوکا هستند و مارچنکو از آپارتمان او می‌تواند نیروهای اوکراینی را ببیند که مواضع خود را در جنگلی که در همسایگی این محله قرار دارد، مرتب می‌کنند.

در طول روز، صداهای انفجار در پس‌زمینه شنیده می‌شد، اما بسیاری در سالتیوکا اکنون به سادگی شانه‌های خود را بالا می‌اندازند، تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند و تا حد زیادی با خطر خطری آشنا هستند که دیگر شب‌ها آنها را بیدار نمی‌کند.

او گفت، جایی در خط مقدم، پسر مارچنکو بود و به زیارتگاه کوچکی که برای او در آپارتمانش ساخته بود اشاره کرد. پسرم قاتل نبود و قصد نداشت برای مبارزه ثبت نام کند. اما بعد از اینکه دید روس‌ها غیرنظامیان عادی را بمباران می‌کنند، چیزی در او تغییر کرد.» من بسیار خوشحالم که او از کشور ما دفاع می کند.

Saltivka بدون شک قوی‌ترین شاهدی است که با ادعاهای مکرر روسیه مبنی بر اینکه ارتش این کشور زیرساخت‌های غیرنظامی را هدف قرار نمی‌دهد، در تناقض است.

سرگئی بولوینوف، رئیس بخش تحقیقات در نیروی پلیس منطقه خارکف، گفت: «در ابتدا، ما فکر می‌کردیم که روسیه اطلاعات اشتباهی را دریافت می‌کند، زیرا فکر می‌کردیم سربازان ما ممکن است در ساختمان‌های غیرنظامی پنهان شوند. اما اکنون می بینیم که این همیشه برنامه بوده است – هدف قرار دادن زیرساخت های غیرنظامی.

وی گفت که در مجموع حدود 2000 ساختمان بلندمرتبه در شهر آسیب جدی دیده اند که بسیاری از آنها تعمیر نمی شوند. “سالتیوکا، به ویژه شمال آن، به طور کامل تخریب شده است.”

نه چندان دور از خانه مارچنکو، بازار ویران شده باراباشوا قرار دارد. قبل از جنگ، این بازار بزرگ‌ترین بازار اروپا و یکی از شلوغ‌ترین بازارها بود. برخی از معدود مغازه‌هایی که در گذرگاه متروکه و پر از زباله‌ها باز مانده‌اند، گل می‌فروشند.

آناستازیا که مغازه گل فروشی به همین نام داشت، گفت: “هیچ عشقی در اینجا باقی نمانده است، اما ما مراسم خاکسپاری داریم.”

آناستازیا گفت که درست یک روز قبل از آغاز تهاجم روسیه، او یک سفارش “عظیم” از لاله های هلندی از هلند برای 8 مارس، روز جهانی زن، صادر کرد. از زمان اتحاد جماهیر شوروی، این روز به طور گسترده در روسیه و اوکراین جشن گرفته شده است، به طوری که مردان اغلب برای خرید گل برای همسران، مادران و خواهران خود هزینه های زیادی می کنند.

حالا لاله ها بیشتر در حال پوسیدن بودند. لاله ها برای مراسم تدفین نیستند. خانواده های سربازان کشته شده فقط نیلوفر می خواهند.»

آناستازیا گفت که او همچنان برای سفارش گل لاله “خودش را لگد می زند” و افزود که تقریباً هیچ کس در این شهر عمدتاً روسی زبان نمی توانست تصور کند همسایه بزرگش واقعاً به کشورشان حمله کند.

من هنوز هر روز به این فکر می کنم: آیا باید آن را می دیدم؟ آیا باید آن سفارش را می‌دادم؟»

نزدیک بودن به مرز به این معنی بود که بسیاری در خارکف، مانند آناستازیا، که عمویش در روسیه زندگی می کرد، روابط فرهنگی و خانوادگی گسترده ای با همسایه خود برقرار کرده بودند.

جنگ به عنوان یک گسست تعیین کننده بین شهر و مسکو عمل کرده است. بولوینوف، رئیس پلیس محلی که اکنون از صحبت روسی در محل کار خودداری می کند، گفت: «همه چیز در 24 فوریه تغییر کرد و اکنون دیگر بازگشتی وجود ندارد.

روز چهارشنبه، بزرگترین دانشگاه خارکف اعلام کرد که بخش ادبیات روسی خود را می بندد و آن را به دپارتمان فیلولوژی اسلاوی سازماندهی می کند. این شهر همچنین در حال برنامه ریزی برای تغییر نام بیش از 200 خیابان یا میدانی است که هنرمندان، نویسندگان و شخصیت های تاریخی روسیه را جشن می گیرند.

برای بسیاری در سالتیوکا، حرکات نمادین تفاوت چندانی در مبارزه روزانه آنها برای زنده ماندن و ادامه دادن ایجاد نکرده است. و اکثر آنها نسبت به دورنمای پایان جنگ به زودی بدبین بودند.

«چه کسی می‌داند این تا کی ادامه خواهد داشت؟ و ما نمی توانیم بیشتر از این به این شکل زندگی کنیم.

نبرد در اوکراین به یک جنگ فرسایشی خونین تبدیل شده است و هر دو طرف پیشرفت های استراتژیکی کمی داشته اند.

رهبران غربی هشدار داده اند که ممکن است سال ها طول بکشد تا جنگ به پایان برسد. و مقامات محلی بیم دارند که حتی اگر اوکراین بتواند ارتش مهاجم را از کشور خارج کند، روسیه همچنان می‌تواند از شهر بلگورود، درست در آن سوی مرز، راکت شلیک کند.

بلوسوف در حالی که سیگار را می کشید، گفت که سعی کرده به ماه های سختی که در راه است فکر نکند.

«اگر زمستان بیاید و ما هنوز هیچ گرمایشی نداشته باشیم چه؟ سرنوشت ما چه خواهد شد؟»