لوسی برنز: از لیون و بارسا، بهترین تیم های جهان پیشنهاد داشتم | تیم فوتبال زنان انگلیس

پس از اینکه لوسی برنز شنبه گذشته برای بارسلونا قرارداد امضا کرد، تلفن او پینگ شد. این برنده توپ طلا، الکسیا پوتلاس بود که جانشین برنز به عنوان بهترین بازیکن سال فیفا شد.

برنز می‌گوید: «الکسیا به من پیام داد و گفت که از بازی با من در تیم بسیار هیجان‌زده است. وقتی بازیکنان می خواهند با شما بازی کنند و تیم ها شما را می خواهند، چنین چیزهایی به شما اعتماد به نفس زیادی می دهد. چه کسی دوست ندارد به آنها گفته شود که خوب هستند؟ این به شما اعتماد به نفس می دهد و اعتماد به نفس نقش مهمی در نحوه عملکرد شما دارد.”

بازگشت برنز به منچسترسیتی پس از یک دوره پر جام با لیون، افسانه ای نبود که مدافع راست امیدوار بود. در دو سال برگشت در منچستر، که برخی از آن‌ها به دلیل مصدومیت آسیب دیدند، بلافاصله پس از بازگشتش جام حذفی و فصل گذشته جام لیگ قاره‌ای را به دست آورد.

رویای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا با سیتی به همان اندازه دور از ذهن به نظر می رسد که وقتی او به لیون رفت: سیتی فصل گذشته در مرحله مقدماتی مقابل رئال مادرید شکست خورد و فصل قبل در مرحله یک چهارم نهایی مغلوب بارسلونا شد.

ماه گذشته، پس از اینکه سیتی پس از شروعی وحشتناک، منچستریونایتد را در رده سوم لیگ قهرمانان اروپا شکست داد و آنها را از رقابت قهرمانی قبل از شروع درست خارج کرد، تلفن نماینده برنز زنگ می خورد.

او می گوید: «من از لیون و بارسا، دو تیم برتر جهان، پیشنهاد داشتم. “بد نبود که بتوانم از آن انتخاب کنم. این به من اعتماد به نفس زیادی می دهد که بدانم این تیم های بزرگ که بسیار موفق هستند می خواهند من را به خدمت بگیرند، می خواهند من بازی کنم، می دانند که می توانم برای تیمشان تفاوت ایجاد کنم.”

ترک دوباره سوپرلیگ بانوان آچاری نبود. برنز می‌گوید: «راست باشم، واقعاً به آن فکر نکردم. می دانستم که می خواهم دوباره در خارج از کشور بازی کنم. تجربه من در لیون بهترین زمان در دوران حرفه ای من بود، بهترین لحظات دوران حرفه ای من.

بیرون رفتن و سوق دادن خودم به یک فرهنگ متفاوت، تجربه ای متفاوت، بازی با بهترین بازیکنان جهان – برای اینکه دوباره این شانس را داشته باشم، کار بیهوده ای بود.

“شاید نمی توانم تکرار کنم که دوباره همان تجربه را با بارسا انجام دهم، اما دوست دارم این کار را انجام دهم زیرا این بزرگترین تجربه زندگی من بود. من تجربه مشابهی در انگلیس نداشتم.”

انجام معامله قبل از یورو خانگی مهم بود. تقریباً هفته بعد از پایان فصل انجام شد. فقط باید وقت پیدا می کردم تا همه چیز را مرتب کنم. بستن دهانم سخت بود چون خیلی هیجان انگیز بود.

تنها چیزی که به بارسا و ایجنتم گفتم این بود که می‌خواستم قبل از تورنمنت این کار را انجام بدهم. من می خواهم بتوانم روی انگلیس تمرکز کنم. من نمی‌خواهم در مورد اینکه بعداً به کدام باشگاه می‌روی و این همه صحبت‌ها و شایعات پیرامون آن سؤال کنم.»

موفقیت در انگلیس مهم است. این فضای خالی در لیست موفقیت های حرفه ای برنز است. او یک برنده است و در حال حاضر، با سرمربی سابق هلند، سارینا ویگمن، انگلیس یک مربی باتجربه برنده دارد. برنز می‌گوید: «تجربه برنده شدن در کار نیست.

شما به فوتبال باشگاهی برگردید، فینال لیگ قهرمانان بین لیون و بارسا – همه بارسا را ​​انتخاب کردند اما لیون با [Amandine] هانری این ذهنیت را دارد که فقط بازی را انتخاب کند و آن را دنبال کند. برنده شدن تجربه گرانبهایی است و من و سارینا هر دو آن را در انبوهی داریم.»

برنز می گوید، هم تیمی هنری لیون و همکار برنده سریال، آدا هگربرگ، رقبای انگلیس در گروه A، نروژ را به طور بالقوه مدعی می کند.

آدا فقط یک برنده است، دختر از این نظر دیوانه است. من می توانم بازی هایی را به یاد بیاورم که او از قبل به سمت من می آمد و می گفت: “تو فقط توپ را در محوطه جریمه بیاور و من گل می زنم.” او فقط به گلزنی وسواس دارد، او وسواس زیادی برای بردن توپ دارد.

تعداد 9های زیادی وجود ندارند که بتوانند گل بزنند و سپس برگردند و تکل بزنند و بدن خود را روی خط قرار دهند. او خیلی بلند است و سرعت و قدرت و تناسب اندام دارد.

چیزی که او را برای من از هم جدا می کند، ذهنیت دیوانه کننده ای است که او دارد. این چیزی است که واقعا نمی توانید بر آن تأثیر بگذارید. شما واقعا نمی توانید در ذهن او قرار بگیرید – من ممکن است تلاش کنم.

انگلیس نیز مدعی است، و با نزدیک شدن به بازی افتتاحیه مقابل اتریش در اولدترافورد در 6 جولای، انتظارات در حال افزایش است. برای برنز، یک زیربنای استفاده نشده در یورو 2013، زیرا انگلیس نتوانست از گروه خود فرار کند، زمان به سرعت پیش رفته است.

این خیلی متفاوت است. من و جردن [Nobbs] دو بچه تیم بودند – ما واقعاً صحبت نمی کردیم. ما چند چکمه نایک فرستادیم. به سختی هیچ یک از بازیکنان حمایت مالی نمی شدند، بنابراین هیچ کس چکمه ای نداشت، که خنده دار است زیرا من با همه بچه های باشگاه های پایه بیرون رفته بودم. [who were watching training at St George’s Park] و آنها چکمه می خواستند. من فقط آنها را به آنها دادم زیرا هر زمان که بخواهم می توانم چکمه تهیه کنم. اما در آن زمان ما این چکمه ها را از نایک فرستادیم. تنها کاری که ما انجام دادیم این بود که اندازه خود را دادیم. ما نتوانستیم چیز دیگری انتخاب کنیم، هیچ نامی روی آنها وجود نداشت.

“آنها کمی بیش از حد به ما برخورد کردند. من و جردن جرات نداشتیم یک جفت متفاوت بخواهیم، ​​بنابراین در تمام مدت چکمه هایی پوشیدیم که برای ما خیلی کوچک بود. اگر حتی الان به انجام آن فکر می کردیم، دچار مشکل می شدیم. این باعث خنده ام می شود زیرا این روزها ما مرد نایکی را داریم که وارد شده است و او پاهای شما را اندازه می گیرد و مطمئن می شود که آنها مانند یک دستکش مناسب هستند.

اولین یورو به این صورت بود: «شما آنچه را که به دختران داده می‌شود، می‌گیرید و آن‌ها را ترک می‌کنید» و ما هم کردیم.»