وام های دولتی برای مراقبت از کودکان راه حلی برای بحران نیست | مراقبت از کودک

همانطور که جاستین رابرتز می گوید، یک بحران در مقرون به صرفه بودن و در دسترس بودن مراقبت از کودک با کیفیت خوب در بریتانیا وجود دارد (از بوریس جانسون در مورد بحران مراقبت از کودک پرسیدم. پاسخ او؟ “More Tumble Tots”، 14 ژوئن). اما پیشنهاد او مبنی بر اینکه سیستم وام های مراقبت از کودکان تحت حمایت دولت معضلات مالی آنها را حل می کند، خنده آور خواهد بود، به خصوص پس از درس هایی که باید در مورد سیستم وام های دانشجویی آموخته می شد.

وام های مراقبت از کودکان این مشکل را برای والدین حل نمی کند، زیرا بسیاری از آنها برای تامین غذا، پوشاک، کفش و گرمایش مناسب فرزندان خود در خانه تلاش می کنند.

اما این نکته اصلی را نادیده می گیرد، و آن این است که همه کودکان با بزرگ شدن حداقل از اصول اولیه یک زندگی شایسته برخوردار هستند. همه ما می دانیم و درک می کنیم که تحقیقات نشان می دهد که نیازهای جسمی، عاطفی، اجتماعی و آموزشی کودکان باید برآورده شود تا آنها شانس خوبی برای نتایج مثبت و سالم در آینده داشته باشند. این علم موشکی نیست، ما می دانیم که درست است.

مراقبت از کودکان با کیفیت خوب و رایگان در دسترس همه باید هدف نهایی باشد. در این میان، مراقبت از کودکان که به درستی از طریق سیستم مالیاتی یارانه پرداخت می شود، باید معرفی شود. هزینه ها را می توان با پرداخت های والدینی که تمام وقت کار می کنند و درآمد کافی دارند، افزایش داد. اگر می تواند در کشورهای دیگر مانند فنلاند کار کند، چرا ما نمی توانیم آن را در اینجا کار کنیم؟ این یک تجمل یا یک انتخاب نیست، یک ضرورت فوری برای فرزندان ما، جامعه و همه آینده ما است.
دبورا کاپلینسکی
لندن

لورا بیتس کاملاً حق دارد که به مشکلات فوق‌العاده‌ای که بسیاری از زنان در هنگام افزایش هزینه‌های مراقبت از کودک با آن مواجه می‌شوند، اشاره می‌کند، و دستمزد آنها افزایش نمی‌یابد (هزینه‌های مراقبت از کودک، زنان را در بریتانیا مجبور به بیکار می‌کند. لازم نیست اینطور باشد، 15 ژوئن).

با این حال، این تنها زنان نیستند که تصمیم می گیرند با فرزندان پیش دبستانی خود در خانه بمانند. شوهرم خوشحال بود که امنیت اقتصادی خود را فدای پدر شدن در خانه کرد. و در روزهایی که کار منعطف در مراحل ابتدایی خود بود، شغل دومی را برای خود رقم زد، البته شغلی که کمتر از شغل من درآمد داشت. در همین حال، نان آور اصلی خانواده را مسئولیت سنگینی می دیدم و مواقعی احساس می کردم که از دست داده ام. سود و زیان هر دو طرف وجود دارد که صرفاً اقتصادی نیست.

بدون شک زمانی که صحبت از حقوق بازنشستگی شغلی به میان می‌آید، ضربه مالی طولانی‌مدتی وارد می‌شود، چیزی که باید در ابتدا بین والدین مورد بحث قرار گیرد تا امنیت مالی طولانی‌مدت متقابل تضمین شود. شاید کارفرمایان نیز باید کمک کنند، زیرا والدینی که شریک زندگی خود را در خانه دارند نیازی به ایجاد اختلال در کسب و کار کارفرمای خود در مورد بیماری کودکان ندارند.
ایوان ویلیامز
راید، جزیره وایت