به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
گویی پنجرهای که قبلاً بسته شده بود کاملاً باز شده بود و برای اولین بار، بازیکنان هوپ پاول میتوانستند افقهای جدید و غیرمنتظرهای هیجانانگیز را ببینند.
Bev Ward، مدیر اجرایی اتحادیه فوتبال که مسئول استراتژی بازاریابی و ارتباطات آن تورنمنت است، آن لحظه را به خوبی به یاد می آورد. “انگلیس در یورو 2005 در پارک ایوود بازی می کرد، اما آنها از رسیدن به آنجا باز ماندند، زیرا اتوبوس تیم توسط هوادارانی که در مسیرهای نزدیک قرار داشتند به پایین تکان داده شد. من به یاد دارم که ریچل یونیت، ریچل یانکی و کلی اسمیت – بازیکنان برجسته – می گفتند این اولین بار بود که زنان و دخترانی را می دیدند که پیراهن های ماکتی را می پوشیدند که نام آنها در پشت بود.
«این چنین نشاطی به آنها داد. آنها می توانستند امکانات جدیدی را ببینند. این یک لحظه آبخیز واقعا الهام بخش بود. آن تورنمنت نشان دهنده یک تغییر گام بزرگ برای بازی زنان در انگلیس بود.
هفده سال بعد، وارد و همکارانش در اتحادیه فوتبال انگلیس در حال آماده سازی نهایی برای یک فینال خانگی دیگر هستند، اما چشم انداز اطراف یورو 2022 تقریباً غیرقابل تشخیص تغییر کرده است. وارد، که اکنون مدیر ارشد شهر میزبان است، می گوید: «این یک رویکرد واقعا متفاوت است. در سال 2005 میدانستیم که انگلیس از مرحله گروهی فراتر نخواهد رفت، اما امروز کمی خوشبینتر هستیم.»
با شروع قرن بیست و یکم، بسیاری از مردم ممکن است برای تصور اینکه در سال 2022، سوپرلیگ زنان کاملاً حرفهای، از نظر فنی بسیار ماهر، به شدت از تلویزیون پخش میشود و میزبان تعداد زیادی از نامهای بینالمللی با حقوق شش رقمی خواهد بود، دچار مشکل شدهاند. تعداد کمی متوجه شدند که پیشگامان، به ویژه از جمله پاول و کلی سیمونز، مدیر الهام بخش بازی زنان اتحادیه فوتبال انگلیس، سال ها را صرف ایجاد پایه های متحول کرده اند.
وارد میگوید: «در سال 2001، فوتبال به عنوان ورزش اصلی شرکتکننده در دختران، از نتبال پیشی گرفت. بنابراین یورو 2005 همه چیز در مورد افزایش علاقه و ایجاد یک میراث بود.
این مسابقه که در بلکبرن، بلکپول، منچستر، پرستون و وارینگتون برگزار شد، هشت تیم را به نمایش گذاشت – نیمی از تعداد تیمهایی که برای نسخه 2022 وجود داشت – با تیمهای نیمهوقت پایینتر انگلیس که پس از پیروزی 3-2 مقابل فنلاند و شکستهای مقابل فنلاند در انتهای گروه A قرار گرفتند. دانمارک و سوئد
وارد وقت اضافه برای تبلیغ بازی میزبان با فنلاند در استادیوم سیتی منچستر انجام داد و به عنوان یک جمعیت 29092 نفری پاداش دریافت کرد – رکوردی برای یک مسابقه زنان انگلیس – تماشای برتری کارن کارنی 17 ساله قبل از کسب پیروزی با حسن نیت عالی. تراشه در زمان توقف وارد به یاد می آورد: «همه چیز حول اولین بازی و هیجانی که ایجاد کرد ساخته شد. این یک حضور باورنکردنی بود.»
علیرغم اینکه پوشش رسانه های خانگی تا حد زیادی با خروج انگلیس از بین رفت، 21105 نفر آلمان را تماشا کردند که نروژ را 3-1 در فینال در ایوود پارک شکست داد.
تا آن زمان، لنارت جوهانسون پای خود را در چیزها گذاشته بود. رئیس سابق یوفا که در سال 2019 درگذشت، گفت: «شرکتها میتوانند از یک دختر عرقریز و دوستداشتنی که در هوای بارانی بازی میکند استفاده کنند». وارد آهی می کشد: “ما امیدوار بودیم کمی احترام بیشتری داشته باشیم.”
در حالی که امروزه، اظهارات یوهانسون باعث خشم رسانه های اجتماعی از زادگاهش سوئد تا جنوب آفریقا می شد، در سال 2005 خشم محدود شد.
شکایات امروزی عموماً حول محور مکان و اندازه مکان های خاص است. بین بازی افتتاحیه انگلیس و اتریش در اولدترافورد و فینال ومبلی، مسابقات در ساحل جنوبی (برایتون و ساوتهمپتون) لندن و جنوب شرقی (برنتفورد و میلتون کینز)، یورکشایر جنوبی (شفیلدز برامال لین و روترهام) برگزار می شود. و از همه بحث برانگیزتر، منچستر بزرگ (دهکده ورزشی لی و استادیوم آکادمی منچستر سیتی).
با توجه به اینکه بازیهای ومبلی و اولدترافورد به سرعت فروخته شدند، آیا تورنمنتی که قرار است بزرگترین در تاریخ رقابتها باشد، در انتخاب استادیومها جاهطلبانهتر و از نظر جغرافیایی متعادلتر نبوده است؟
آیا اتحادیه فوتبال انگلیس با بیش از 400000 بلیت فروخته شده و بیش از 96000 هوادار از 95 کشور به انگلستان سفر کرده است؟ وارد میگوید: «شهرها برای میزبانی دعوت شدند و متأسفانه هیچکس از شمال شرق، میدلندز یا جنوب غرب درخواست نداد. این مسابقات کار زیادی را بر عهده مقامات محلی می گذارد و زمین هایی که معیارهای یوفا را برآورده می کنند همیشه در ماه جولای در دسترس نیستند. اما ما در نهایت به مکان های فوق العاده ای رسیدیم. ما در هر مرحله ای که آنها را منتشر کرده ایم بلیت ها را فروخته ایم. استفاده از ومبلی برای فینال یک جهش ایمانی بود اما موجه است.
به طور قابل توجهی، زمانی که در سال 2018 استادیومهایی برای مسابقاتی که یک سال به تعویق افتاد توسط کووید انتخاب شدند، برگزارکنندگان از عدم اشتیاق برای مسابقاتی که انگلیس در آن شرکت نداشتند، ترسیدند. زمانی که جام جهانی 2019 فرانسه چنین تصوراتی را تغییر داد، دیگر برای ایجاد زمین های با حجم بالا مانند پارک سنت جیمز با ظرفیت 52000 نفر نیوکاسل و استادیوم نور با ظرفیت 49000 نفر ساندرلند بسیار دیر شده بود.
وارد از تصمیم استقرار استادیوم آکادمی زنان منچستر سیتی، که فقط به 4700 هوادار اجازه ورود خواهد داد، و تنها پایگاه کمی بزرگتر همتایان خود در منچستریونایتد در دهکده ورزشی لی، دفاع می کند. او می گوید: «ما خانه های کامل می خواستیم. ما همچنین میخواستیم با تبلیغ زمینهای WSL یک پایگاه هواداران قدیمی ایجاد کنیم.»
میزبانی از شروع ساعت 8 بعدازظهر جایگاه های پخش اصلی را پر می کند و مخاطبان تلویزیونی درآمد و علاقه لازم برای توسعه پایدار بازی را به همراه خواهند داشت. وارد میگوید: «یوفا میخواهد تا آنجا که ممکن است به این مسابقات توجه بیشتری داشته باشد – این مسابقات در سراسر جهان پخش میشود. “ما سخت با جوامع محلی کار کرده ایم تا خدمات ویژه ای را سازماندهی کنیم و اطمینان حاصل کنیم که مردم می توانند به خانه برگردند.”
با نزدیک شدن به تاریخ اولیه سال 2021 و شروع قرنطینه ها، ترس از عقب نشینی این اقدام در پشت درهای بسته افزایش یافت. وارد می گوید: «تعویق تصمیم درستی بود. اکنون هواداران از مناطق دوردستی مانند آمریکای شمالی می آیند، در حالی که در اروپا، به ویژه از سوئد، ایسلند، فنلاند و بلژیک علاقه زیادی وجود دارد.
با همکاری با شورای هنر و ارکستر فیلارمونیک سلطنتی، با نمایشگاههای گالری، نمایش رقص و خوانندگی گروه کر، دلیل واقعی وجود دارد که باور کنیم یورو 2022 جشن باشکوهی نه تنها در فوتبال زنان، بلکه زندگی پس از قرنطینه را نشان خواهد داد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.