کارگر نمی تواند زندگی مردم را بهتر کند مگر اینکه جرأت کند درباره برگزیت صحبت کند | استلا کریسی

در حالی که هفته گذشته برای درمان یک کودک نوپا مبتلا به آبله مرغان برای خرید لوسیون کالامین تلاش کردم، سکوت سیاسی در مورد تأثیر خروج از اتحادیه اروپا بر زنجیره تامین دارو به شدت ضربه خورد.

این تجربه منحصر به فرد نیست. خواه کسب‌وکارهای غرق در تشریفات اداری، کمبود کارکنان در خانه‌های مراقبت یا افزایش قیمت مواد غذایی، عموم مردم می‌پرسند چرا چنین مشکلاتی ادامه می‌یابد – و متوجه می‌شوند که نمایندگان مجلس از دادن پاسخ صادقانه اجتناب می‌کنند، چه رسد به راه‌حل. برای تعمیر چیزی، ابتدا باید آن را نام ببرید. و این به معنای غلبه بر این افسانه است که صحبت از اروپا رمز برگزاری مجدد همه پرسی است.

از ترس گفتن چیز نادرست، بسیاری از حزب کارگر ادعا می کنند که بهتر است در مورد برگزیت چیزی نگویند. اما چنین سکوتی به کسانی که به ترک یا ماندن رأی دادند احترام نمی گذارد. هر کدام می خواستند رای آنها چیزی بهتر از هرج و مرج در مرزها یا مشاغل در خطر باشد. پس از برگزیت، راه‌های زیادی برای بریتانیا و اتحادیه اروپا وجود دارد – و بیشتر آنها به یک جنگ تجاری ختم نمی‌شوند که باعث حواس‌پرتی از سوء رفتار شخصی نخست‌وزیر می‌شود.

سکوت همچنین به این معنی است که بوریس جانسون می‌تواند روابط آینده بریتانیا با اروپا را تعریف کند. در واقع، هر چه حزب کارگر بیشتر از خود بپرهیزد، راحت‌تر می‌توان ما را به عنوان کلاه‌های آبی با ستاره‌های طلایی، خواندن سرود شادی و درخواست از اتحادیه اروپا برای بازگرداندن ما به اشتباه معرفی کرد.

در سال 2010، حزب کارگر ترجیح داد درباره کاری که گوردون براون برای جلوگیری از بحران مالی انجام داد صحبت نکند. در سال 2022، رای دهندگان هنوز بر این باورند که حزب کارگر از کارت اعتباری “به حداکثر” رسانده است. این تصور که ما از نظر مالی غیرمسئول هستیم به بخشی از فرهنگ عامه سیاسی بریتانیا تبدیل شد. بنابراین تا زمانی که خیلی دیر نشده بود با ریاضت جورج آزبورن مقابله نشد. بدون اقدام در حال حاضر، هر دولت کارگر آتی با این عقیده که «اروپایی» به معنای «ضد بریتانیایی» است، مانع خواهد شد – و در نتیجه توانایی ما برای دستیابی به پیشرفت اجتماعی کاهش خواهد یافت.

حزب کارگر نمی تواند صبر کند تا در انتخابات پیروز شود تا نشان دهد چگونه یک کشور مطمئن می تواند با همکاری با همسایگان ما و نه فریاد زدن بر سر آنها، منافع بریتانیا را تامین کند. همانطور که وضعیت وحشتناک اوکراین نشان می دهد، جهان به سرعت در حال حرکت است. درخواست اوکراین برای پیوستن به اتحادیه اروپا نیز منعکس کننده این است که چگونه انزواطلبی جانسون در حال حاضر معنای کمتری دارد.

اروپا برای نسل‌ها – از جمله در جناح چپ – در سیاست بریتانیا یک تبهکار مفید بوده است. فلج شدن این دولت در مقابله با پروتکل ایرلند شمالی نشان می دهد که چرا این نمی تواند گزینه پیش فرض حزب کارگر باشد. رویکرد جانسون برای همه ما هزینه دارد. دولت او مدعی است تأثیر خروج از اتحادیه اروپا بر توزیع و قیمت مواد غذایی ناچیز است. کشاورزان، خرده فروشان و خانواده ها همه از واقعیت تلخ آگاه هستند. ما نمی‌توانیم بحران هزینه‌های زندگی را بدون بررسی مجدد آنچه خروج از بازار واحد و اتحادیه گمرکی برای خرید مواد غذایی انجام داده است حل کنیم. رشد اقتصادی نسبت به روند سال 2016 4 درصد کاهش یافته است – هر درصد نشان دهنده 9 میلیارد پوند درآمد از دست رفته برای خدمات عمومی حیاتی است.

چگونه می تواند منصفانه باشد که رای دهندگان ما اکنون پول بیشتری برای تغذیه خانواده های خود می پردازند، مشاغل کوچک برای واردات یا صادرات با مشکل مواجه می شوند و فرزندان ما فرصت های خود را از دست می دهند، همه اینها در حالی که یک نخبۀ سیاسی هنوز ادعا می کند که “کنترل خود را پس می گیرد” – البته هنوز نه. .

Aneurin Bevan یک بار استدلال کرد که “درد خاموش هیچ پاسخی را بر نمی انگیزد”. در مورد سیاست خاموش هم همینطور است. اگر خصومت در مورد همکاری بریتانیا با اتحادیه اروپا بدون مخالفت به زندگی عمومی نفوذ کند، برای نسل‌ها به منافع ملی ما آسیب می‌زند. بریتانیا برای اینکه بتواند با بزرگترین بلوک تجاری جهان تجارت کند، شانه به شانه در برابر تجاوز روسیه بایستد و با تغییرات آب و هوایی، تروریسم و ​​بی عدالتی اجتماعی مقابله کند، به ما نیاز دارد که اکنون صحبت کنیم. نگه داشتن بیهوشی به نفع کسی نیست جز جانسون.

استلا کریزی نماینده حزب کارگر در Walthamstow و رئیس جنبش کارگری برای اروپا است.