انتظار می رود ده ها هزار نفر در لندن به دلیل بحران هزینه های زندگی راهپیمایی کنند | بحران هزینه های زندگی

ده‌ها هزار نفر قرار است روز شنبه در لندن در اعتراض به مدیریت دولت با بحران هزینه‌های زندگی راهپیمایی کنند.

رهبران اتحادیه‌های کارگری به کارگران خط مقدم و سازمان‌های اجتماعی خواهند پیوست و خواهان یک «معامله بهتر» برای کسانی هستند که برای مقابله با تورم فزاینده تلاش می‌کنند.

این راهپیمایی که توسط کنگره اتحادیه های کارگری (TUC) سازماندهی شده است، از ظهر آغاز می شود و معترضان برای تجمع از محل پورتلند به سمت میدان پارلمان می روند.

TUC گفت شواهدی «تخریب‌آور» از تأثیر این بحران بر خانواده‌ها وجود دارد و کارگران از «طولانی‌ترین و سخت‌ترین» فشار بر درآمد در تاریخ مدرن رنج می‌برند.

فرانسیس اوگریدی، دبیر کل آن، گفت: «قیمت‌ها سر به فلک می‌کشد، اما پاداش‌های اتاق هیئت مدیره به سطوح بالاتر بازگشته است. هرکسی که برای امرار معاش کار می‌کند، شایسته کسب درآمد مناسب است، اما کارگران بریتانیا طولانی‌ترین و سخت‌ترین فشار بر درآمد خود را در تاریخ مدرن متحمل می‌شوند.

اگر دستمزدها را در سرتاسر اقتصاد افزایش ندهیم، از بحرانی به بحران دیگر ادامه خواهیم داد. این هزینه اضطراری زندگی از آب در نیامده است. این نتیجه بیش از یک دهه توقف دستمزدها است.»

TUC گفت که کارگران از سال 2008 به طور متوسط ​​تقریباً 20000 پوند از درآمد انباشته خود را از دست داده اند، زیرا دستمزدها با تورم همگام نبوده است، و افزود که این بزرگترین ضرر “دستمزد واقعی” از دهه 1830 بوده است.

اوگریدی گفت که شنیدن اینکه کارگران چگونه با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند، بدون شبکه ایمنی برای عقب نشینی و کاهش دستمزد که نشان دهنده اندکی از کند شدن است، “غم انگیز” بود.

او به خبرگزاری PA Media گفت که محافظه‌کاران اکنون «حزب کاهش دستمزد» هستند و دولت را متهم می‌کند که با ادامه کار در طول بحران کووید، به کسانی که چنین «فداکاری‌های خارق‌العاده‌ای» انجام داده‌اند، پشت کرده است.

او ادعا کرد که بوریس جانسون به طرز بدبینانه ای تعهد خود به اقتصاد با دستمزد بالا را کنار گذاشته است.

او و سایر وزرا مانند الیور توئیست با کارگران رفتار می‌کنند و به آن‌ها می‌گویند که جرأت درخواست افزایش حقوق مناسب را نداشته باشند. آخرین چیزی که در حال حاضر به آن نیاز داریم این است که دستمزدها کاهش یابد.

ما نمی توانیم کشوری باشیم که در آن پرستاران مجبور به استفاده از بانک های مواد غذایی برای گذراندن زندگی خود باشند.

اوگریدی گفت که او داستان “هیجان انگیز” را شنیده است از کودکانی که بخشی از ناهار مدرسه خود را نگه می دارند تا برای شام عصر خود به خانه ببرند.

PA Media به این گزارش کمک کرده است