به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیانگیزه های همه پرسی این هفته در مورد خانه های دوم در شهر ویتبی شمالی یورکشایر توسط یکی از ساکنان که از کودکی در آنجا زندگی می کرد، خلاصه شد. این طور نیست که ما با گردشگری مخالفیم. ساندرا ترنر به خبرنگاران گفت: ما نیستیم. اما ما هم نمیخواهیم شهرمان را رها کنیم.»
اگرچه با مشارکت کم، رأی اکثریت 93 درصد به نفع ممنوعیت فروش ساختوسازهای جدید در آینده به غیر محلیها بود. این رای که توسط فعالان اجتماعی سازماندهی شده است، ممکن است توسط شورای شهر مورد توجه قرار گیرد یا خیر. اما پیامی ارسال شده است و رفراندوم در بسیاری از مکانهای دیدنی دیگر تاثیرگذار خواهد بود. ویتبی، جایی که قیمت مسکن در سال گذشته 17 درصد افزایش یافت، تنها نیست که احساس می کند تا حدودی محاصره شده است. در روستاهای روستایی و شهرهای کارت پستالی، این حس وجود دارد که مردم محلی به دلیل افزایش سرمایهگذاری خارجی، قیمتگذاری شدهاند و انسجام اجتماعی از بین میرود.
ممنوعیت سفرهای خارجی در طول همهگیری باعث افزایش قیمت خانهها در چنین مکانهایی شد، زیرا هزینهها برای اقامتگاههای تعطیلات رونق گرفت. اما این روند به قبل از کووید می رسد. بین سالهای 2015 و 2021، تخمین زده میشود که 1000 درصد افزایش در سطح ملی در اجارههای کوتاهمدت وجود داشته باشد که بیشتر آن افزایش در نقاط مهم تعطیلات روستایی بوده است. در همین حال، فرصتهای اجاره بلندمدت بسیار نادر هستند و خانههای مقرونبهصرفه بهشدت کمبود دارند. درست در امتداد ساحل از ویتبی، در خلیج رابین هود، حدود 70:30 بین صاحبان خانه های تعطیلات و روستاییان تقسیم می شود. تیم فارون، نماینده لیبرال دموکرات در وست مورلند و لونزدیل، گفته است که بحران مسکن روستایی بریتانیا از «بحرانی به فاجعه» در حال حرکت است.
چه چیز باید انجام شود؟ پولی که ساکنان موقت خرج می کنند – و ساخت و نگهداری مکان هایی که در آن اقامت می کنند – ستون حیاتی اقتصادهای محلی را تشکیل می دهد. بسیاری از صاحبان خانه دوم پیوندهای عمیقی با مکان هایی ایجاد می کنند که بخشی از بافت زندگی آنها می شود. اما یک شهر یک تجارت نیست که برای خدمات رسانی به نیازهای بازدیدکنندگان و ارائه بازدهی غنی برای سرمایه گذاران املاک راه اندازی شده است. این مکانی با تاریخ و هویت است – مکانی که توسط نسل های متوالی که به طور دائم در آنجا زندگی کرده اند حفظ شده است.
زمانی که مردم محلی مجبور به نقل مکان به جای دیگری به دلیل توانایی مالی برای ماندن نیستند، و زمانی که مدارس روستایی به دلیل کمبود خانواده های جوان نیمه خالی است، این احساس اجتماعی تضعیف می شود. از آنجایی که لیست انتظار مسکن اجتماعی در کنار تعداد افراد بی خانمان در حال طولانی شدن است، غیرقابل قبول است که چنین نسبت بالایی از املاک – که بسیاری از آنها صرفاً برای اهداف سرمایه گذاری خریداری شده اند – در بیشتر سال خالی بماند.
ایجاد توازن مجدد برای کمک به جوامع برای شکل دادن به سرنوشت خود و تامین نیازهای محلی، به تعویق افتاده است. نشانه هایی وجود دارد که تا حدی در حال انجام است. در ولز، از سال 2023 حق بیمه سنگین 300 درصدی مالیات شورایی برای خانه های دوم مجاز خواهد بود. لایحه افزایش سطح دولت اجازه می دهد تا مالیات شورایی بر خانه های دوم در انگلیس دو برابر شود. اما خانههایی که به عنوان تعطیلات اجاره داده میشوند، میتوانند از مالیات شورای شهر اجتناب کنند و به نرخهای تجاری بروند.
ممکن است به یک تغییر پارادایم اساسیتر نیاز باشد. آقای فارون خواستار اعطای اختیارات جدید به شوراها برای کنترل و محدود کردن تعداد خانههای دوم و اجاره تعطیلات در منطقه خود شده است. این یک رویکرد معقول به نظر می رسد. به مردم محلی و نمایندگان آنها باید اهرم های سیاسی لازم برای حفاظت از یکپارچگی و بافت مکان هایی که در آن زندگی می کنند، داده شود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.