جک گریلیش مغرور انگلیس نقش خود را ایفا می کند اما نمی تواند بالارفتن | انگلستان

دبلیوکلاه یاد گرفتیم؟ چه حسی داشت؟ گلوله‌ها، خطوط قرمز، نشانه‌های افتخار در این بین‌المللی بدون گل لیگ ملت‌ها در یک ورزشگاه خالی بین دو تیم که دوره‌های طولانی این بازی را در مبارزه با هواپیمای نامرئی مقاومت، مانند مگس‌هایی که از شیشه پنجره وز می‌زنند، گذراندند، چه بود؟

همانطور که بازی‌های رقابتی پیش می‌روند، این یکی محدودیت‌های معنایی کلمه «رقابتی» را در فضاهای جالب جدید گسترش داد. گاهی شبیه یک بازی تمرینی در اواخر ماه جولای به نظر می رسید. همانطور که توپ با عبوس در پشت خط میانی جابجا می شد، نیمی از شما انتظار داشتید به برگه های تیم نگاه کنید و لیست “A Triallist” را ببینید.

با همه اینها، Molineux یک مکان دوست داشتنی برای بازی است. یک چیز طناب دار و بامزه که از بالای خانه ها و درختان بلند می شود و پایه های طلایی آن کمی به رنگ پنیر فرآوری شده محو شده است. اینجا البته خالی بود، به غیر از یک گره بچه در یک جایگاه. چه ایده شگفت انگیزی است که در این مسابقات ورزشگاه خالی انگلیس را در سراسر کشور بچرخانید.

و مثل همیشه همیشه الگوها، بارقه های معنا، ستاره هایی هستند که باید در این بازی ها طلوع و سقوط کنند. دو اتفاق خفیف جالب اینجا افتاد. اولین مورد جک گریلیش بود که برای انگلستان شروع کرد، همانطور که تقاضای عمومی سطح پایین ثابت، فریاد از حاشیه برای جک مردم است. تا آنجا که وسوسه انگیز بود که قبل از این بازی بپرسیم که نتیجه بهتری برای گرت ساوتگیت چیست: گریلیش خوب بازی می کند و مشکلی را حل می کند؟ یا Grealish بد بازی می کند و همچنین مشکلی را حل می کند؟

فوتبال انگلیس همیشه عاشق یک علت معروف. این یک سنت بزرگ قدیمی است، یک چیز انعکاسی و عامیانه. اما گریلیش نیز نوعی علت عجیب است، عمدتاً به این دلیل که اشتیاق برای حضور او بیشتر مبتنی بر ایده‌ای است که او می‌تواند انجام دهد، احساس چیزی ستاره‌دار و بیان‌نشده، تا شواهد محکم. افراد مورد علاقه قبلی حداقل تمایل داشتند که پشت سر خود یک فیلم نمایشی داشته باشند. گریلیش واقعاً به اندازه کافی تولید نمی کند تا سطح احساسی که در مورد عدم انتخاب خود را توجیه کند. او هودل یا لو تیسیر نیست. او درعوض یک استعداد بی‌نظیر برای عصر اینستاگرام است، عصر علاقه‌مندی به سلبریتی‌ها، آرزوی گریلیش فومو است. این همه لحظات خوبی است که هرگز نداشتی.

اما دیدن او در برابر این سطح از حریف چیز مفیدی بود. و او به‌عنوان فوری‌ترین مهاجم انگلیس به خوبی بازی می‌کرد. اوایل او سخت کوش و محکم بود. برای مدتی او شروع به پرسه زدن در داخل کرد، که با توجه به دمای اتاق بازی، کار درستی به نظر می رسید. در دقیقه 27، ریس جیمز در سمت راست با هم همپوشانی کرد، توپ را عقب کشید و گریلیش با نوک کفشش یک بازیکن بداهه نوشت که توسط فدریکو گاتی مسدود شد.

نیمه دوم باعث شد که انگلیس در ریتم پیشروتری قرار بگیرد و در لبه خط دفاعی ایتالیا قرار بگیرد. برای مدتی Grealish شروع به انجام کارهای بیشتر کرد، همراه با برخی از مقامات در سمت چپ غوغا کرد.

این فکر به ذهنم خطور کرد که او در حال حاضر خیلی خوب بود، خیلی کوشا بود. شاید چیزی که او واقعاً باید در این تیم پیدا کند کمی بیشتر از انرژی جک دزدان دریایی است که در استون ویلا حمل می کرد. فوتبال بین المللی ممکن است گاهی کند باشد. بازی فشرده است، موضوع سیستم و سرعت و جبهه فشار است. طلسمی که در آن یکی از هافبک های شما طوری بازی می کند که انگار روز متعلق به آنهاست، می تواند دما را تغییر دهد.

برای گریلیش، نبرد در حال حاضر برای رسیدن به آن سطوح، به دست آوردن حق حضور در این بازی‌ها است، در حالی که لبه‌های پاره پاره‌اش، شیطنت‌هایش، توانایی انجام کارهایی که بازی را به هم می‌زند، حفظ می‌کند. در آن زمان به نظر می رسد که او در مورد نقش خود در این زمینه، محدودیت های خود نامطمئن به نظر می رسد. او چقدر می تواند آن را ببرد؟

اگر این یک بازی جک، یا اصلاً یک بازی نبود، یک جریان پنهانی آشنا به طور فزاینده ای از زنگ هشدار را به همراه داشت.

اگر نکته نگران کننده ای وجود دارد – و وجود دارد. این تیم کمی بیش از حد رسیده، کمی خسته به نظر می رسد – در آن خط میانی، معمای حل نشده سال های ساوت گیت است. حتی یک ایتالیایی در لیست B در حال ریکاوری – ایتالیایی با سرهایشان در ابرها – توانستند توپ را با سرعت بیشتری پاس کنند تا کمی فوریت بیشتری در مورد حرکت خود داشته باشند.

ایتالیا این بازی را در مثلث های واضح، مثلث های zingy انجام داد. آنها تعداد زیادی از این مثلث های ترد و زنگ دار داشتند. اما پس از آن، یک کیسه Doritos نیز همینطور است، و در حالی که ایتالیا هنوز هیچ برش واقعی در انتهای آن نداشت، حتی یک تیم در حالت آماده به کار در آن قسمت تسلط بیشتری داشت، با مانوئل لوکاتلی یک کلاس بالاتر از آنچه انگلستان می توانست ارائه دهد.

نگرانی در مورد عدم به ثمر رساندن یک گل خارج از زمین در سه بازی اخیر وجود خواهد داشت، اما این به نظر یک نتیجه است، نه یک علت. انگلیس دوباره گل خواهد زد. آنها استعدادهای هجومی خوبی دارند. فقدان الگو، کلاس، تسلط واقعی در آن هافبک به نظر می رسد نگرانی واقعی است، و هنوز هیچ راه حل واضحی ندارد.