اشتباهات پوتین در مورد اوکراین می تواند نویدبخش تغییرات بزرگی برای اقتصاد جهانی باشد | جیم اونیل

دیبا دوران کوتاه شکوفایی روسیه به عنوان «بریک»، مخفف‌ای که در سال 2001 برای توصیف بزرگ‌ترین اقتصادهای نوظهور احتمالی آینده در جهان – برزیل، روسیه، هند و چین – در نظر گرفتم، به طور معقولی به روسیه می‌رفتم.

در سال 2008، سازمان‌دهندگان از من خواستند تا در اجلاس سن پترزبورگ، نسخه خود روسیه از داووس، ارائه ویژه‌ای درباره موقعیت اقتصاد روسیه تا سال 2020 ارائه کنم. با خجالت جزئی، من واقعاً قدردانی نکرده بودم که اگر من پیشنهاد نکنم که روسیه احتمالاً تا سال 2020 در بین پنج اقتصاد بزرگ جهان قرار می گیرد، بسیار آزرده می شوند، که پس از آن، هنگام ارائه من متوجه شدم. و نظرات کمی سر و صدا در مناطق و رسانه های قهوه پس از رویداد ایجاد کرد.

اساساً من پیشنهاد کردم که با توجه به شرایط جمعیتی چالش برانگیز روسیه، و بعید است که قیمت نفت خام به افزایش یک طرفه ای که تا به امروز مشخصه آن دهه بود ادامه دهد، نرخ رشد بالقوه روسیه احتمالاً بیش از 2٪ نبود. و اگر آنها واقعاً می خواستند رشد اقتصادی قدرتمندی را داشته باشند که در (آن) سال های اخیر تجربه شده بود، باید اصلاحات قابل توجهی را برای افزایش بهره وری انجام دهند.

واکنش من به ارائه من در میان مقامات، اولین سوء ظن واقعی من بود که روسیه ممکن است چالش هایی در پیش داشته باشد، که البته بدون درک مقیاس هرج و مرج بود که در سیستم مالی جهانی و فروپاشی اقتصادی متعاقب آن در بسیاری از نقاط جهان رخ می داد. . مجموعه ای از شرایط به اوج گرفتن چند ساله عمده قیمت نفت کمک کرد، و بسیاری از اتفاقات پس از آن رخ داد، که برای روسیه، ناامیدی اقتصادی مداوم بود.

من تخصص زیادی در زمینه ژئوپلیتیک ندارم، اما به طور کلی در دهه گذشته تصور می‌کردم که ولادیمیر پوتین تصمیم گرفته بود که محبوبیت عظیم داخلی‌اش کاهش یابد، زیرا نتوانست به رشدی که پیش از بحران رخ داده بود دست یابد. او واقعاً نمی‌توانست اصلاح کند، زیرا بسیاری از منافع مالی شخصی او و برخی نزدیکانش به وضعیت موجود بستگی داشت، بنابراین او مجبور شد به یک پلتفرم دیگر تغییر مکان دهد، که تقریباً مبتنی بر ایده بزرگ کردن روسیه بود.

در طی آن سال‌ها، من با چندین تکنوکرات ارشد در دنیای سیاست، عمدتاً از بانک مرکزی و وزارت دارایی، و تأثیرگذاران برجسته اقتصادی آشنا شدم و اغلب از اینکه چقدر باور به برتری پوتین به عنوان یک استراتژیست وجود دارد، شگفت‌زده می‌شدم.

چند سالی بود که انتظار داشتم یک دوره بزرگ از اصلاحات بزرگ به دلیل این دیدگاه ها آغاز شود، اما افسوس که هرگز به وقوع نپیوست، و در عوض، این بازی با درک او از ضعف غرب بر تفکر استراتژیک ظاهری او مسلط شد.

خوب، پس از گذشت آخر هفته و اعلام تحریم های مالی غرب، به نظر من پوتین استراتژیست بزرگی نیست.

من نمی‌دانم ایده مسدود کردن ذخایر ارزی بانک مرکزی از کجا سرچشمه گرفته است، اما هر کسی که فکرش را می‌کند، در کنار اقدام متهورانه کشورهای پیشرو غربی مبنی بر موافقت با حذف بانک‌های کلیدی روسیه از شبکه لوله‌کشی سوئیفت، ترقه‌ای به ذهنش رسیده است. از سیستم مالی

در یک لحظه، آن اعلامیه اساساً اهمیت ذخایر انبوه ارز رسمی روسیه را ریشه کن کرد و با آن، بذر مشکلات بزرگی را برای اقتصاد روسیه کاشت. در طول هفته‌های اخیر فکر می‌کردم: چگونه کشوری که دیگر جزو 10 اقتصاد برتر جهان نیست (در حال حاضر به سختی 2 درصد تولید ناخالص داخلی جهانی است) چنین اهمیت نظامی آشکاری در سراسر جهان دارد؟ پس از فروپاشی بیشتر ارز، توانایی روسیه برای باقی ماندن به همان اندازه مهم در سطح جهانی به سرعت در حال محو شدن است. بر اساس نرخ ارز در روز دوشنبه، روسیه در پایان سال 2022 نمی تواند بالاتر از پانزدهم باشد.

در حالی که پس‌زمینه رویدادهای وحشتناک اخیر تصویری از نزدیکی فزاینده بین پکن و مسکو را شامل می‌شد، من گمان می‌کنم که رهبری چین ممکن است نسبت به آنچه پوتین به‌عنوان پاسخ غرب برانگیخته است، خشمگین باشد. اکنون هر کشوری که به فکر استفاده از قدرت نظامی فرضی خود برای انتخاب همسایه کوچکی است که از اتحاد دموکراتیک غربی بیزار است، باید عواقب آن را برای خروج بانک مرکزی خود از سیستم محاسبه کند و همراه با آن، از جنگ اقتصادی استفاده شود. به شکلی سریع مانند شکل بسیار قوی‌تری از نفوذ.

البته، بسیاری از جنبه‌های دیگر نیز به موازات آن پیش می‌روند، از جمله تغییر چشمگیر سیاست آلمان در مورد هزینه‌های دفاعی خود، تصمیم این کشور برای پرداخت هزینه برخی سلاح‌ها برای اوکراین، و البته مخالفت ناگهانی آن با توافق قبلی. قرارداد برای یک خط لوله برای گاز بیشتر روسیه. و با این کار، واکنش سیاست اتحادیه اروپا بسیار پیوسته و قوی‌تر بوده است.

اکنون این احتمال وجود دارد که برخی از متفکران در اطراف اقتصادهای بزرگ نوظهور مجبور شوند بار دیگر در مورد وابستگی خوشایند خود به سیستم مالی تحت سلطه غرب تجدید نظر کنند و غیرممکن نیست که رویدادهای کنونی بذر اصلاحات بزرگ را بکارند. سیستم مالی جهانی هیچ راهی وجود ندارد مگر اینکه چنین کشورها، از جمله چین، رویکرد خود را به استفاده از پول خود و همراه با آن، بسیاری از جنبه های اقتصادی و سیستم های مرتبط خود تغییر دهند. در مورد روسیه، قطعاً باید به زودی بازتاب عظیمی در رهبری آن رخ دهد.