چکمه‌ها به بالاترین قیمت پیشنهادی فروخته می‌شوند، اما همه آنها کجا هستند؟ | نیلز پراتلی

آرچه کسی می خواهد چکمه بخرد، نام قدیمی خرده فروشی بریتانیا با 170 سال سابقه؟ به نظر می رسد افراد زیادی نیستند. یا بهتر است بگوییم، قیمتی که فروشنده، گروه آمریکایی Walgreens، امیدوار به دستیابی به آن بود، وجود نداشت.

پیشنهاد مشترک گزارش شده اندکی بیش از 5 میلیارد پوند از صنایع Reliance India و صندوق سرمایه گذاری خصوصی ایالات متحده آپولو، فاصله زیادی با جایی که شایعه سازها پیشنهاد کرده بودند خط برنده باشد فاصله دارد. مشاوران در تلاش بودند تا قیمت را به بیش از 7 میلیارد پوند برسانند. هنوز زمان زیادی برای داغ شدن این اکشن وجود دارد (برادران عیسی که همه جا شهرت پیشروی بنزینی Asda و EG دارند هنوز به طور رسمی منتشر نشده اند) اما غوغایی غیرقابل انکار در مورد این معامله وجود دارد.

در حالی که مدیریت Boots با خوشحالی در مورد “جوان‌سازی مجموعه فروشگاه‌ها و حضور آنلاین قدرتمندتر” صحبت می‌کند، بقیه جهان شاهد دم درازی از مغازه‌های خسته و ظاهر خسته و تهدیدی از سوی متخصصان آنلاین هستند که به حاشیه‌های پر حاشیه طیف زیبایی حمله می‌کنند. . موفقیت برند زیبایی شماره 7 بسیاری از مشکلات دیرینه را پوشانده است.

تجویز اکثر افراد خارجی مستلزم سرمایه گذاری سنگین برای ارتقای املاک به استاندارد معدود فروشگاه های شاخص (به ویژه در بخش های هوشمندتر لندن) است که تغییر کامل داشته اند. هر چیزی تحت مالکیت جدید امکان پذیر است، اما خطر انگیزه های مختلط تحت یک مدل کنسرسیوم نیز وجود دارد، به خصوص اگر خود Walgreens، مالک از سال 2012، موظف به حفظ منافع باشد. علاقه Reliance ممکن است توسط افکار توسعه آسیایی تحریک شود. فرض می‌شود که آپولو فقط می‌خواهد ظرف پنج سال به سبک عادی سهام خصوصی وارد و خارج شود.

با قیمت مناسب، خریداران همچنان باید بتوانند پول مناسبی به دست آورند. اما تضاد با حراج بسیار رقابتی سال 2007 برای Boots که در آن زمان یک شرکت FTSE 100 بود، آشکار است. همانطور که اتفاق می افتد، KKR و میلیاردر ایتالیایی، استفانو پسینا، برندگان در آن مناسبت، با فروش به Walgreens پنج سال بعد، بازدهی عالی کسب کردند. این بار، این بحث بیشتر شبیه همان چیزی است که در بیشتر دهه 1990 شنیده شد: بهترین روش برای کاهش سرعت زوال بوتس.

مدیر عامل AO World با وعده های خود بسیار خوش بین است

جان رابرتز در AO World تنها خرده‌فروش آنلاین متخصصی نبود که به اشتباه فکر می‌کرد شرایط قرنطینه بازار را برای همیشه به نفع او متحول کرده است (تیم اشتاینر را در Ocado تعظیم کنید)، اما او شایسته ذکر ویژه برای این نظر در ژانویه 2021 است: من معتقدم که ما شاهد 10 سال تغییر در 10 ماه بوده ایم.

روند صعودی در دنیای آنلاین یخچال، فریزر، تلویزیون و لپ‌تاپ AO تا تابستان گذشته ادامه داشت. در گزارش سالانه ژوئیه گذشته، این گروه در مورد مشتریان احتمالی در آلمان غوغا کرد، جایی که به نظر می رسید سرمایه گذاری آن پس از هفت سال تلاش، سرانجام به موفقیت می رسد. تمام سود افزایشی در آلمان “برای تسریع رشد ما” و تحقق یک فرصت بازار “دو برابر بریتانیا” سرمایه گذاری می شود. گام بعدی، ظاهرا، بقیه اروپای غربی بود.

اکنون می توان آن چشم انداز وسوسه انگیز را فراموش کرد. قرار است عملیات آلمان با هزینه ای بالغ بر 15 میلیون پوند بسته شود. خریداران آلمانی به مغازه ها بازگشته اند. با توجه به اینکه AO از اولین حمله خارجی خود در هلند در سال 2019 عقب نشینی کرد، آینده برای آینده قابل پیش بینی فقط در بریتانیا به نظر می رسد. تراکم جمعیت در اینجا کمک‌کننده‌تر است، شرکت‌کنندگان بیشتر به صورت آنلاین هماهنگ می‌شوند و نام تجاری AO به دلیل استاندارد بالای خدمات مشتری خود تثبیت و تأیید شده است.

هنوز هم می توان جاه طلبی رابرتز را تحسین کرد. این احتمالاً تنها یک شرکت تحت رهبری موسس است که در وهله اول به توسعه پاناروپایی شکاف می دهد. اما فکری به حال کارمندان AO نکنید که در اوج قرنطینه چشم‌انداز وسوسه‌انگیز خود را نشان دادند – طرح پاداشی که، همانطور که رابرتز بیان کرد، “با افتخار به مادرم بگوید”. موفقیت می تواند به معنای مبالغ معنی داری باشد، مانند دستمزد یک سال کارگران انبار به جای “یک دور نوشیدنی”.

این طرح با نیت خوبی بود. متأسفانه، اکنون دستیابی به اهداف قیمتی سهام که زیربنای این طرح است، تقریباً غیرممکن به نظر می رسد. در سال اول همه‌گیری، AO از 60p به 400p افزایش یافت و باعث شد 523p (پایه) و 941p (برای پول جدی) بلندپروازانه اما در طول پنج سال معتبر به نظر برسند. با توجه به اینکه سهام اکنون به 71p بازگشته است، حتی رابرتز خوشبین نیز ممکن است مجبور شود گل‌ها را قبول کند.

برای طرح های جایزه اتاق هیئت مدیره، بازنویسی اهداف در وسط بازی یک نه جدی است. برای پلان طبقه مغازه مانند این، موردی برای ایجاد یک استثنا وجود دارد. تقصیر کارگران نیست که رئیس خیلی خوش‌بین بود.