رای دهندگان کالیفرنیا روز سه شنبه دو انتخابات مقدماتی آزاد دارند

ساکرامنتو – در انتخابات مقدماتی کالیفرنیا، جمهوری خواهان می توانند به دموکرات ها رأی دهند. دموکرات ها می توانند به جمهوری خواهان رای دهند. و در انتخابات عمومی، نامزدهای یک حزب می توانند در نهایت به مصاف هم بروند.

در دهه گذشته، کالیفرنیا از انتخابات مقدماتی سنتی آمریکا خارج شده است، که در آن رای دهندگان از هر حزب نامزدی را انتخاب می کنند که نماینده آنها در برگه رأی گیری عمومی باشد. در عوض، همه نامزدهای همه احزاب در یک برگه رای اولیه فهرست می‌شوند و دو رای‌دهنده برتر در انتخابات عمومی بدون توجه به وابستگی حزبی با هم روبرو می‌شوند.

این نوع انتخابات که به نام‌های مقدماتی «باز» یا «جنگل» نیز شناخته می‌شود، با تشویق کاندیداها به نگاه کردن فراتر از مؤمنان واقعی در پایگاه‌های احزاب خود، با جلب نظر میانه‌روها و مستقل‌ها، هدفشان ایجاد مقامات منتخب است که تمایل بیشتری به سازش و اجماع دارند.

و سیستم کالیفرنیا به طور فزاینده ای در جاهای دیگر به عنوان راه حلی ممکن برای فراحزبی بودن مورد بحث قرار می گیرد.

اریک مک گی، کارشناس ارشد موسسه سیاست عمومی کالیفرنیا، یک اندیشکده غیرحزبی، گفت: “منطق اساسی دیوانه کننده نیست.” بسیاری از رای دهندگان در واقع بین مواضع دو حزب قرار دارند.»

اما آیا می تواند به تخلیه افراط گرایی از گفتمان سیاسی کمک کند؟

J. Andrew Sinclair، استادیار دولت در کالج Claremont McKenna که سیستم دو برتر را مطالعه کرده است، گفت: «من فکر می‌کنم احتمالاً این موضوع می‌تواند قانون‌گذاران معتدل‌تری تولید کند. اما حل کردن آن سخت است و بحث نسبتاً قوی در مورد آن وجود دارد.

این در تئوری چگونه کار می کند؟

در یک سیستم سنتی اولیه، نامزدها انگیزه دارند که به جای اینکه به دنبال آرای متقاطع باشند، به پایگاه حزب خود متوسل شوند. جمهوری خواهان می توانند با توسل به محافظه کاران که بیشترین سهم رای دهندگان اولیه را تشکیل می دهند پیروز شوند یا دموکرات ها می توانند با حمایت از ایده های لیبرال پیروز شوند.

اما در کالیفرنیا، سیستم دو برتر برای تشویق رأی گیری متقاطع در نظر گرفته شده است. در یک منطقه میدان نبرد، یک نامزد ممکن است سعی کند ائتلافی از حمایت با رای دهندگان پایه و میانه رو ایجاد کند تا به انتخابات عمومی راه یابد.

در مناطقی که یک حزب غالب است، دو نامزد از یک حزب می توانند – و می توانند – از انتخابات مقدماتی بیرون بیایند و به انتخابات عمومی بروند. در تئوری، کاندیدای میانه‌روتر می‌تواند آرای متقاطع را در دور دوم کسب کند و برنده شود.

در عمل چگونه کار کرده است؟

به نظر می رسد که حداقل تأثیر متوسطی داشته است. کریستین گروس، استاد علوم سیاسی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، دریافته است که رای دهندگان آسیایی آمریکایی و لاتین تبار به احتمال زیاد تحت سیستم دو برتر شرکت می کنند، زیرا سهم بیشتری از آنها به عنوان مستقل ثبت شده اند. و اعضای کنگره که زیر دو نفر برتر انتخاب می شوند کمی معتدل تر از نامزدهایی هستند که به احتمال زیاد در سیستم قدیمی کالیفرنیا انتخاب می شدند.

در آلاسکا، یک انتخابات مقدماتی مشابه «چهار نفر برتر» با سخت‌تر کردن تهدید کردن او با یک رقیب اصلی از جناح راست، برای سناتور لیزا مورکوفسکی، یک جمهوری‌خواه، استقلال نسبت به رئیس‌جمهور سابق دونالد جی. ترامپ ایجاد کرد.

اما یک مقاله تحقیقاتی در سال 2017 توسط آقای مک گی و بوریس شور، استاد علوم سیاسی، نشان داد که سیستم دو برتر “تأثیر متوسط ​​و تا حدودی ناسازگاری بر نمایندگی” در چند دوره اول انتخابات در کالیفرنیا و واشنگتن داشته است.

همچنین جدا کردن دو اصلاحات برتر از دیگر اصلاحات کالیفرنیا که یک کمیسیون تقسیم مجدد مستقل ایجاد کرد و محدودیت‌های دوره قانونگذاری ایالتی را تغییر داد، که تقریباً در همان زمان تصویب شد، دشوار است.

و در دهه گذشته، تغییرات جمعیتی و سایر تغییرات، حکومت تک حزبی کالیفرنیا را تشدید کرده است، به طوری که دموکرات ها اکنون کنترل اکثریت قانونگذار را در اختیار دارند و جمهوری خواهان از سال 2006 در سراسر ایالت پیروز نشده اند.

آقای مک گی گفت: “این کار می کند، اما اندازه اثر با اندازه موضوع مطابقت ندارد.” بسیاری از چیزهای دیگر همه چیز را به سمت قطب سوق می دهد، به طوری که شما در بهترین حالت حواشی را به هم می زنید.»

تغییر اولیه کالیفرنیا چگونه به وجود آمد؟

سال‌ها، کالیفرنیایی‌ها از انتخابات مقدماتی باز به عنوان راهی برای کاهش بن‌بست سیاسی بحث می‌کردند، اما احزاب با آن مخالفت کردند. در دهه 1990، در واقع، رای دهندگان یک انتخابات مقدماتی «پتویی» را تصویب کردند که همه نامزدها را در یک رای واحد قرار داد، اما در سال 2000 دادگاه عالی ایالات متحده آن را خلاف قانون اساسی اعلام کرد.

با این حال، این ایده دوباره مطرح شد، پس از یک جنگ طاقت فرسا برای بودجه ایالتی در اواخر دوره دوم آرنولد شوارتزنگر به عنوان فرماندار در سال 2009. کالیفرنیا که تحت فشار رکود اقتصادی قرار گرفته بود و در گوشه‌های حزبی متضاد فرو رفته بود، با کسری بودجه بیشتر از کل مخارج این کشور کار می‌کرد. اکثر ایالت ها

زمانی که دموکرات ها برای تصویب بودجه کالیفرنیا به آرای جمهوری خواهان نیاز داشتند، توافق برای تصویب کاهش، مالیات و استقراض به یک جمهوری خواه رسید، سناتور ایالتی آبل مالدونادو، یک میانه رو که معمولاً توسط احزاب سیاسی قوی با مشکل مواجه می شود.

یکی از خواسته هایش؟ توافق دموکرات ها برای قرار دادن یک انتخابات مقدماتی دو نفر برتر در رای گیری، که به همه رای دهندگان این امکان را می دهد که از بین همه نامزدها، صرف نظر از حزب، انتخاب کنند و تنها دو نفر را به انتخابات عمومی بفرستند.

مالدونادو ممکن است اهداف دولتی خوبی داشته باشد، اما او همچنین آرزوهای بالاتری داشت – و دلایلی داشت که معتقد بود سیستم دو تیم برتر با شانس‌های او در آینده سازگاری بیشتری دارد.

نه دموکرات ها و نه جمهوری خواهان سرسخت او را نبخشیدند. پس از انتصاب کوتاهی به عنوان معاون فرماندار در پایان دولت شوارتزنگر، پیشنهادهای او برای کنگره و فرماندار ناموفق بود و صحبت از انتصاب کابینه در دولت ترامپ مورد توجه قرار نگرفت. اما رای دهندگان کالیفرنیا در سال 2010 ابتکار عمل دو را تصویب کردند.