این اعداد برای بوریس جانسون، در میان نمایندگان حزب محافظه کار و فراتر از آن نگران کننده است | بوریس جانسون

برای بوریس جانسون، پیروزی عصر دوشنبه “قاطعانه” بود، و متحدانش بلافاصله بیرون آمدند و به آنها اطلاع دادند که این “خط و مرزی” برای هرج و مرج چند ماه گذشته خواهد داشت. اما در مواجهه با اعداد خام – 211 رای در مقابل 148 – حتی کارفرمای سابق او دیلی تلگراف آن را “پیروزی توخالی” خواند.

این نسبت به پیروزی 63 تا 37 درصدی ترزا می بر مخالفانش در سال 2018 قانع‌کننده‌تر نبود – اگرچه در آن زمان به ندرت به عنوان یک پیروزی برجسته تلقی می‌شد.

جانسون ادعا کرد که از حمایت بیشتر همکاران پارلمانی خود نسبت به رقابت های رهبری در سال 2019 برخوردار شده است، اما این به سختی قابل مقایسه با موارد مشابه است.

در آن زمان (به نظر می رسد یک عصر سیاسی پیش است) او 51 درصد آرا را به دست آورد، اما نمایندگان مجلس فقط می توانند میدان را به دو نامزد محدود کنند، قبل از اینکه اعضای پایه محافظه کار نوبت انتخاب کنند. در دور نهایی رای گیری در مجلس عوام، او در مقابل دو نامزد دیگر قرار گرفت: جرمی هانت و مایکل گوو.

روز دوشنبه، با فرض اینکه او تقریباً از حدود 140 نماینده در لیست حقوق و دستمزد حمایت کرد – اگرچه این به هیچ وجه تضمین شده نیست – نتیجه حاکی از آن است که حدود دو سوم اعضای محافظه‌کار محافظه‌کار دیگر از رهبری جانسون حمایت نمی‌کنند.

این بدان معناست که وظیفه تازیانه‌ها برای حفظ حزب در صف، که قبلاً با یک سری چرخش‌ها، از اوون پاترسون گرفته تا مالیات بادآورده، دشوارتر شده است، حتی سخت‌تر است. و ممکن است برخی از شورشیان را برای همکاری آشکارتر با یکدیگر جسارت کند.

رابطه مشکل‌ساز جانسون با حزب محافظه‌کار اسکاتلند نیز به طرز وحشیانه‌ای فاش شده است، به طوری که چهار نماینده از شش نماینده حزب محافظه‌کار علناً به او اعتماد ندارند. یکی از آنها، جان لامونت، به منظور انجام این کار، از سمت منشی خصوصی پارلمان استعفا داد.

برای داگلاس راس، رهبر اسکاتلندی محافظه‌کاران، تصمیم به اعلام عمومی با این واقعیت که او علیه جانسون رای می‌دهد، دومین چرخش را نشان می‌دهد: در ماه مارس، او گفت که نامه عدم اعتماد خود را در حالی که جنگ اوکراین ادامه دارد پس می‌گیرد. ادامه دارد.

استفن کر، رهبر حزب در هالیرود، به صبح بخیر اسکاتلند گفت که «بی شک [Johnson] آسیب دیده است» و افزود: نمی دانم نخست وزیر تا کی می تواند ادامه دهد.

اعداد نگران‌کننده دیگری نیز برای نخست‌وزیر وجود داشت: هیئت محافظه‌کاران از اعضای محافظه‌کار پیشنهاد کردند که 55 درصد از نمایندگان می‌خواهند او را برکنار کنند.

جانسون مانند جرمی کوربین قبل از او هرگز رابطه نزدیکی با حزب پارلمانی خود نداشته است و در عوض حمایت خود را از رابطه مستقیم با اعضای فداکار محافظه‌کار و فراتر از آنها، رای‌دهندگان جلب می‌کند.

کوربین رای عدم اعتماد را قانع‌کننده از دست داد و به راه افتاد، از استعفای دسته جمعی از سمت خود و چالش رهبری با حمایت قاطع اعضای حزب جان سالم به در برد.

اما نظرسنجی ConHome، که با حکایات نمایندگان محافظه‌کار همراه است، نشان می‌دهد که وفاداران حزب در انجمن‌های محافظه‌کار در بالا و پایین کشور که زمانی پایگاه هواداران جانسون را تشکیل می‌دادند، و برای سخنرانی‌های او در کنفرانس هجوم می‌آوردند، صبرشان تمام شده است.

شماره دیگری که تیم جانسون شاهد آن خواهد بود، جدای از نتایج دو انتخابات حساس در دو هفته آینده، جایگاه محافظه کاران در نظرسنجی ها خواهد بود.

حزب کارگر ماه هاست که هشت تا 10 درصد از حزب جانسون جلوتر است. اگر کیر استارمر شروع به عقب نشینی کند و رهبری قاطع تری را ایجاد کند، می تواند وضعیت جانسون را به عنوان یک مسئولیت انتخاباتی تثبیت کند.

مشخص نیست که چه چیزی می تواند محرکی برای کمیته اجرایی 1922 باشد تا قوانین را تغییر دهد تا نمایندگان مجلس رای اعتماد مجدد در طول سال داشته باشند – اما شاید یک فروپاشی اعصاب خردکن در نظرسنجی ها واجد شرایط باشد.

و راه دیگری برای نگریستن به پیروزی «قاطع» او در دوشنبه شب، این است که تنها 32 نماینده مجلس نیاز دارند تا اعتماد خود را به نخست وزیر از دست بدهند و در رای گیری آینده طرف مقابل را تغییر دهند تا او را از انتخابات خارج کنند.