نادال شاد از جوکوویچ و فدرر در مسابقه برای بهترین بودن دور می شود | اوپن فرانسه 2022

مندر بازی سه شنبه گذشته رافائل نادال در مرحله یک چهارم نهایی اوپن فرانسه با نواک جوکوویچ، برخی تردیدها نادال را پیش از بزرگترین چالش او احاطه کرده بود. او در فرم بخصوص خوبی نبود و در دور چهارم به سختی از فلیکس اوگر-آلیاسیم جان سالم به در برد. او بعد از شکستگی استرس دنده اخیرش در حال بازی کردن بود و بعد از شعله ور شدن بیماری مزمن پایش در مسابقه شرکت می کرد. مسابقه در شب برنامه ریزی شد که در آن می توان چرخش سنگین او را در شرایط سرد و کند خنثی کرد.

نتیجه آن مسابقه و همه چیزهای پس از آن، با صعود نادال برای کسب چهاردهمین عنوان اوپن فرانسه و بیست و دومین عنوان گرند اسلم، بیشتر بر آنچه او برای مدت طولانی نشان داده تاکید می کند. مهم نیست سن او، آمادگی‌های خودش، یا فاش شدن این که او در یک تورنمنت دو هفته‌ای با بخشی از پایش تحت بیهوشی بازی کرد، تسلط نادال در رولان گاروس فراتر از همه چیز است.

در پایان فصل گذشته، زمانی که جوکوویچ یک مسابقه از قهرمانی چهارمین گرند اسلم سال خود در US Open فاصله داشت، موقعیت بهینه‌ای برای شکستن تساوی سه جانبه از 20 رشته اصلی و تثبیت خود به عنوان قهرمان تمام دوران مردان داشت. رهبر. در عوض، نادال اکنون یک حائل واضح بین خود و رقبای خود ایجاد کرده است و نیمی از راه را به گرند اسلم تک فصلی رسانده است.

اگر نادال مدام آن را کمرنگ می‌کند، این می‌تواند یک بحث مهم باشد. زمانی که او از راجر فدرر عقب بود، ده ها بار از همین قیاس استفاده کرد. او سه سال پیش گفت: “شما نمی توانید همیشه ناامید باشید زیرا همسایه خانه بزرگتری از شما دارد.”

به اعتبار او، نادال ثابت قدم بوده است، حتی اکنون که برد گرند اسلم خودش از آن همسایه ها بیشتر است. او اکنون می‌گوید که این بحث‌ها چندان مهم نیست زیرا او، جوکوویچ و فدرر هر کدام به چیزهایی فراتر از رویاهای وحشیانه خود دست یافتند و به سطح “بسیار برابر” رسیدند. انگیزه روزانه او از جای دیگری می آید.

“این در مورد این است که چقدر از انجام کاری که انجام می دهید لذت می برید یا اگر از آن لذت نمی برید، پس این داستان دیگری است، نه؟” او گفت. اما اگر کاری را که انجام می دهید دوست دارید، ادامه دهید. چون مثلاً اگر دوست داری بروی گلف بازی کنی، به گلف بازی ادامه می دهی. اگر دوست دارم تنیس بازی کنم و اگر بتوانم به بازی ادامه دهم، به بازی کردن ادامه می دهم زیرا کاری را که انجام می دهم دوست دارم. پس همین است.»

به زبان اسپانیایی، نادال این احساس را گسترش داد: «میلیون بار گفته‌ام، اما از گفتن آن خسته نمی‌شوم. بهترین رضایت همیشه رضایت شخصی است، بیش از یک مدال یا هر چیز دیگری. بدانید که برای رسیدن به اهداف خود تلاش می کنید. گاهی موفق می شوی، گاهی نه. اما تو آرامش درونی را داری که با این اطمینان به خانه برگردی که همه چیز را امتحان کرده ای.»

علیرغم لذتی که نادال با آن بازی می کند، لذت بردن از یک لحظه غیرمنتظره “طلایی” بسیار عمیق در حرفه خود، به طور همزمان پر از عدم اطمینان است. این تضاد به ویژه در کنفرانس مطبوعاتی او قابل توجه بود، جایی که او پس از یکی از پیروزی های بزرگ دوران حرفه ای خود با جام La Coupe des Mousquetaires در کنارش نشست، با این حال به مدت 40 دقیقه به دو زبان بیشتر توضیح داد، با جزئیات گسترده ای که می گوید. تا به حال درباره آسیب دیدگی صحبت کرده است، چرا او به دلیل سندرم مولر-وایس که در پایش از آن رنج می برد، اینقدر در مورد آینده خود نامطمئن است.

حتی نادال محدودیتی برای دردی دارد که حاضر است خود را برای رسیدن به موفقیت تحمل کند و بنابراین حاضر نیست دوباره اعصاب پایش را مسدود کند تا درد را بی‌حس کند. او اکنون به دنبال راه‌حلی می‌گردد، با فرسایش فرکانس رادیویی که در هفته‌های آینده انجام خواهد داد و سپس جراحی بزرگی را شروع می‌کند که می‌گوید در صورت عدم موفقیت باید در نظر بگیرد. در مصاحبه ای با برنامه Onda Cero Radioestadio به زبان اسپانیایی، او به صراحت گفت: “ممکن است هنوز آخرین رولان گاروس من باشد، اما من تمام تلاشم را انجام خواهم داد تا به جلو بروم.”

اساس موفقیت نادال برای مدت طولانی نگرش او بوده است. پذیرش هر شرایطی، خوش بینی و خونسردی که با سختی ها مقابله می کند و دیدگاهی که تحت فشار حفظ کرده است. در 36 سالگی، نقش متفاوتی را ایفا می کند. این هم او را راهنمایی می‌کند که تلاش می‌کند تا زمانی که ممکن است حرفه‌اش را طولانی‌تر کند، اما همچنین وقتی تشخیص می‌دهد که به محدودیت‌هایش رسیده است.

او گفت: “موضع روشن من همیشه این است که زندگی غالب است.” “البته حرفه تنیس من در تمام زندگی من در اولویت بوده است، اما هرگز بر شادی من اولویت نداشته است.”