به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
برناردین اواریستو، نویسنده برنده جایزه بوکر، میگوید که نگران این است که علاقه ناشران به نویسندگان سیاهپوست فقط یک «روند یا مد» باشد که ممکن است از بین برود مگر اینکه کسبوکار متنوعتر شود.
اواریستو، که اولین زن سیاه پوستی بود که برای رمانش برنده جایزه ادبی شد دختر، زن، دیگر در سال 2019، گفت که جنبش زندگی سیاهپوستان مهم است و قتل جورج فلوید در سال 2020 «واقعاً صنعت را تا حد زیادی تکان داد» و نقطه عطفی در نویسندگانی بود که قبلاً «حذف شدهاند» قراردادهای کتاب را دریافت کردند.
او در جشنواره هی به حضار گفت: «این زمان بسیار خوبی برای نویسندگان سیاه پوست است که باید منتشر شوند. باید ببینیم که آیا تا پنج یا 10 سال دیگر چنین خواهد شد. چیزی که من به آن علاقه دارم این است که ادبیات ما به جای اینکه بخشی از یک روند یا مد باشد، در فرهنگ گنجانده شود.
اواریستو مهم میدانست که تغییر باید در اوج اتفاق بیفتد: «شما باید داشته باشید [diversity among] افرادی که در مؤسسات انتشاراتی تصمیم می گیرند و طیف وسیع تری از نویسندگان و نویسندگان جوامعی که نمایندگی کمتری دارند منتشر می شوند. این قطعاً در حال حاضر اتفاق میافتد و این یک چیز واقعاً مثبت است.»
اواریستو گفت که بوکر “جایزه قدرتمندی” برای بردن بوده است، زیرا او “به انگلستان میانه رسیده است. [only] پس از آن، با وجود 40 سال سابقه نویسندگی.
«مردم گاهی تعریف می کنند [Girl, Woman, Other] از نظر نژاد، اما اگر فراتر از آن بروید، چیزهای زیادی را خواهید دید. من فکر میکنم که احتمالاً این باعث میشود که آن را از همه جهات به همه نوع خوانندگان مرتبط کند، و چون مهر تأیید بوکر را داشت، مردم بر موانع قبلی خود برای خواندن آثار و افکار من غلبه کردند، من آن را ادامه میدهم.»
اواریستو به تماشاگران جشنواره گفت که در نظر داشت 1000 شخصیت زن سیاه پوست را در آن بنویسد دختر، زن، دیگرکاری که میخواستم انجام دهم این بود که تا حد امکان زنان سیاهپوست بریتانیایی را در یک رمان قرار دهم، زیرا از این واقعیت که ما واقعاً در ادبیات بریتانیا حضور نداشتیم خسته شده بودم و میدانستم که برای حضور ما باید آنها را بنویسیم. خودمان داستان میکنیم.» اما او تصمیم گرفت که رمانی در آن مقیاس «غیرممکن» باشد و در عوض شروع به نوشتن کتاب با 100 شخصیت کرد. وقتی متوجه شد که 30 صفحه را به هر کدام اختصاص می دهد، گروه نهایی را به 12 نفری که در کتاب آمده اند کاهش داد.
در مورد خاطرات اخیرش صحبت کرد، مانیفست: در هرگز تسلیم نشدناواریستو گفت: «اگرچه داستان اصلی من که در دهه 60 و 70 در وولویچ بزرگ شدم با پدری سیاه پوست و مادری سفیدپوست موانعی را پیش روی من قرار داد، میخواستم کشف کنم که چگونه این باعث شد من – به جای اینکه چگونه این باعث شد که من به عنوان یکی از اعضای خانواده نباشم. فردی شده ام.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.