کارت امتیاز اقتصادی: بزرگترین اعداد ممکن است در حال حاضر بهترین نباشند

وقتی صحبت از اقتصاد می شود، معمولاً بیشتر بهتر است.

افزایش شغل، رشد سریع‌تر دستمزد و هزینه‌های بیشتر مصرف‌کننده، همه در زمان‌های عادی نشانه‌های یک اقتصاد سالم هستند. رشد ممکن است برای تضمین رونق گسترده کافی نباشد، اما لازم است – هر گونه از دست دادن حرکت را به نشانه نگران کننده ای تبدیل کند که اقتصاد می تواند بخار را از دست بدهد یا بدتر از آن، به سمت رکود می رود.

اما این زمان های عادی نیست. با وجود تقریباً دو برابر تعداد مشاغل آزاد نسبت به کارگران و شرکت‌های موجود که در تلاش برای برآورده کردن تقاضای بی سابقه هستند، بسیاری از اقتصاددانان و سیاست‌گذاران استدلال می‌کنند که آنچه در حال حاضر اقتصاد به آن نیاز دارد، بیشتر نیست، بلکه کمتر است – استخدام کمتر، رشد دستمزد کمتر و مهم‌تر از همه تورم کمتر. با سریع ترین سرعت خود در چهار دهه اخیر در حال اجرا است.

جروم اچ پاول، رئیس فدرال رزرو، بازار کار را “به طور ناپایدار داغ” خوانده است و بانک مرکزی در حال افزایش نرخ بهره است تا سعی کند آن را خنک کند. پرزیدنت بایدن که روز سه شنبه با آقای پاول دیدار کرد، در مقاله ای نظری این هفته در وال استریت ژورنال نوشت که کاهش سرعت ایجاد شغل “دلیلی برای نگرانی نخواهد داشت” بلکه “نشانه ای است که ما داریم با موفقیت وارد مرحله بعدی بهبودی شد.

کلودیا سام، اقتصاددان سابق فدرال رزرو که واکنش سیاست اقتصادی دولت به این بیماری همه گیر را مطالعه کرده است، گفت: “ما خواهان بهبودی کامل و پایدار هستیم.” دلیل اینکه ما نمی‌توانیم در حال حاضر دور پیروزی را با بهبود طی کنیم – دلیل ناقص بودن آن – این است که تورم بسیار بالاست.

اما اقتصاد خنک کننده خطرات خاص خود را دارد. علیرغم تورم، بهبودی پس از رکود همه‌گیر یکی از قوی‌ترین دوره‌های ثبت شده بوده است، بیکاری به سرعت کاهش می‌یابد و درآمدها سریع‌ترین بازگشت را برای کسانی که در پایین‌ترین سطح قرار می‌دهند، داشته است. اگر بهبودی بیش از حد کند شود، می تواند بسیاری از این پیشرفت ها را خنثی کند.

هری جی. هولزر، اقتصاددان دانشگاه جورج تاون، می گوید: «این همان سوزنی است که ما در حال حاضر سعی می کنیم آن را نخ کنیم. ما می‌خواهیم تا حد امکان از دستاوردهایی که به دست آورده‌ایم دست بکشیم.»

اقتصاددانان در مورد بهترین راه برای ایجاد این تعادل اختلاف نظر دارند. آقای پاول، پس از کاهش نرخ تورم در سال گذشته، اکنون می‌گوید مهار آن اولویت اصلی اوست – و استدلال می‌کند که بانک مرکزی می‌تواند این کار را بدون کوتاه کردن دوره بهبود انجام دهد. برخی از اقتصاددانان، به ویژه در جناح راست، از فدرال رزرو می خواهند که حتی در خطر ایجاد رکود اقتصادی، تهاجمی تر باشد. برخی دیگر، به ویژه در جناح چپ، استدلال می کنند که تورم، در حالی که یک مشکل است، آسیبی کمتر از بیکاری است، و بنابراین فدرال رزرو باید رویکرد محتاطانه تری را دنبال کند.

اما جایی که ترقی خواهان و محافظه کاران تا حد زیادی موافق هستند این است که ارزیابی اقتصاد در چند ماه آینده به ویژه دشوار خواهد بود. تشخیص آرامش سالم از یک غرفه نگران کننده مستلزم نگاهی فراتر از شاخص هایی است که معمولاً سرفصل خبرها هستند.

مایکل آر استرین، اقتصاددان مؤسسه امریکن انترپرایز گفت: «تفسیر داده‌های اقتصادی و حتی درک آنچه در اقتصاد اتفاق می‌افتد، زمان بسیار دشواری است. ما در حال ورود به دوره ای هستیم که در آن بحث های زیادی در مورد اینکه آیا در حال حاضر در رکود هستیم یا خیر، وجود خواهد داشت.

رشد آهسته شغلی می تواند خوب (یا بد) باشد.

گزارش مشاغل برای ماه می، که وزارت کار روز جمعه منتشر خواهد کرد، یک مطالعه موردی در مورد دشواری تفسیر داده های اقتصادی در حال حاضر ارائه می دهد.

معمولاً یک عدد از گزارش ماهانه – کل مشاغل اضافه یا از دست رفته – برای نشان دادن سلامت بازار کار کافی است. به این دلیل که در بیشتر مواقع، نیروی محرکه در بازار کار تقاضا است. اگر کسب و کار قوی باشد، کارفرمایان کارگران بیشتری می خواهند و رشد شغل تسریع خواهد شد. وقتی تقاضا عقب می افتد، استخدام کند می شود، اخراج ها افزایش می یابد و رشد شغل متوقف می شود.

اما در حال حاضر عامل محدود کننده در بازار کار نه تقاضا بلکه عرضه است. کارفرمایان مشتاق استخدام هستند: 11.4 میلیون فرصت شغلی در پایان آوریل وجود داشت که نزدیک به یک رکورد است. اما تقریباً نیم میلیون نفر کمتر از زمانی که همه‌گیری شروع شد، کار می‌کنند یا به طور فعال به دنبال کار می‌گردند، کارفرمایان را مجبور می‌کند تا مشاغل موجود را پر کنند.

نیروی کار در سال جاری رشد قابل توجهی داشته است و پیش‌بینی‌کنندگان انتظار دارند که با کاهش همه‌گیری و اختلالات ناشی از آن، کارگران بیشتری بازگردند. اما همه‌گیری ممکن است باعث تغییرات طولانی‌مدت در عادات کاری آمریکایی‌ها شده باشد، و اقتصاددانان مطمئن نیستند که چه زمانی یا تحت چه شرایطی نیروی کار به طور کامل بهبود خواهد یافت. حتی در این صورت، ممکن است کارگران کافی برای پاسخگویی به سطح فوق‌العاده بالای تقاضای کارفرما وجود نداشته باشد.

بیشتر پیش بینی کنندگان انتظار دارند که گزارش روز جمعه نشان دهد که رشد مشاغل در ماه می کند شده است. اما این عدد به تنهایی نشان نمی دهد که آیا عدم تطابق بین عرضه و تقاضا در حال کاهش است یا خیر. کندی رشد شغل همراه با نیروی کار رو به رشد می تواند نشانه ای باشد که با کاهش تقاضا و بهبود عرضه، بازار کار در حال بازگشت به تعادل است. اما همین سطح از رشد شغلی بدون افزایش عرضه کارگران می‌تواند برعکس آن را نشان دهد: اینکه کارفرمایان در یافتن کمک مورد نیاز خود با مشکل بیشتری روبرو هستند.

بسیاری از اقتصاددانان می گویند که نرخ مشارکت نیروی کار – سهم جمعیت شاغل یا جویای کار – را به همان دقتی که ارقام اصلی رشد شغل در ماه های آینده نشان می دهد، تماشا خواهند کرد.

جیسون فورمن، اقتصاددان دانشگاه هاروارد که مشاور رئیس جمهور باراک اوباما بود، می‌گوید: «به‌طور واضح می‌توان مشارکت بیشتر نیروی کار را ریشه‌یابی کرد. فراتر از آن، هیچ چیز دیگری بدون ابهام نیست.

رشد دستمزد ممکن است نیاز به کندی داشته باشد.

یک عدد دیگر مورد توجه بسیاری از اقتصاددانان، سیاست گذاران و سرمایه گذاران قرار خواهد گرفت: رشد دستمزد.

کارفرمایان دقیقاً همانطور که Econ 101 می گوید باید با افزایش حقوق به رقابت داغ کارگران پاسخ دهند. میانگین درآمد ساعتی در ماه آوریل نسبت به سال قبل 5.5 درصد افزایش یافته است که بیش از دو برابر نرخ قبل از همه گیری افزایش یافته بود.

به طور معمول، رشد سریع دستمزدها خبر خوبی خواهد بود. افزایش مستمر ضعیف دستمزدها نشانه تاریک بهبود طولانی و کند بود که پس از آخرین رکود اقتصادی رخ داد. اما حتی برخی از اقتصاددانانی که در آن زمان از این سودهای ضعیف ابراز تاسف می کردند، می گویند که نرخ فعلی رشد دستمزدها ناپایدار است.

آدام اوزیمک، اقتصاددان ارشد گروه نوآوری اقتصادی، یک سازمان تحقیقاتی واشنگتن، گفت: «این چیزی است که ما عادت داریم به صراحت بگوییم خوب است، اما در این مورد فقط خطر داغ شدن بیش از حد اقتصاد را افزایش می‌دهد. او گفت تا زمانی که دستمزدها 5 یا 6 درصد در سال افزایش یابد، کاهش تورم به هدف 2 درصدی فدرال رزرو غیرممکن خواهد بود.

مقامات فدرال رزرو از نزدیک به دنبال نشانه هایی از “مارپیچ قیمت دستمزد” هستند، یک الگوی خودتقویت کننده که در آن کارگران انتظار تورم و در نتیجه افزایش تقاضا را دارند و کارفرمایان را وادار به افزایش قیمت ها برای جبران آن می کند. هنگامی که چنین چرخه ای برقرار شود، شکستن آن دشوار خواهد بود – چشم اندازی که آقای پاول در توضیح اینکه چرا بانک مرکزی در مبارزه با تورم تهاجمی تر شده است، به آن اشاره کرده است.

او ماه گذشته در یک کنفرانس خبری گفت: “این یک خطر است که ما به سادگی نمی توانیم از آن استفاده کنیم.” ما نمی توانیم اجازه دهیم مارپیچ قیمت دستمزد اتفاق بیفتد. و ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که انتظارات تورمی بی‌ثبات شود. این فقط چیزی است که ما نمی‌توانیم اجازه دهیم اتفاق بیفتد، بنابراین از این طریق به آن نگاه خواهیم کرد.»

برخی از اقتصاددانان، به ویژه در سمت چپ، می گویند شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد رشد دستمزدها باعث تغذیه تورم می شود، چه رسد به اینکه یک مارپیچ دستمزد-قیمت در حال توسعه است. آنها معتقدند که افزایش دستمزدهای اخیر منعکس کننده لحظه نادری از قدرت کارگری در بازار کار است و فدرال رزرو اگر آن را خنثی کند اشتباه می کند.

اما دستمزدها، به طور متوسط، مطابق با تورم نیست، به این معنی که بسیاری از کارگران با وجود بازار کار قوی، جایگاه خود را از دست می دهند. برای شکوفایی کارگران، دستمزد آنها باید پس از تعدیل تورم افزایش یابد – که تقریباً به طور قطع مستلزم کاهش تورم است.

داریک همیلتون، اقتصاددان در مدرسه نیو یورک، گفت: “آنچه مردم احساس می کنند واقعی است.” “افزایش دستمزد که به اندازه افزایش قیمت شیر ​​نیست، وضعیت شما را بهتر نمی کند.”

آقای همیلتون استدلال می‌کند که فدرال‌رزرو درست است که سعی می‌کند تورم را مهار کند، اما باید سیاست‌های خود را با این درک طراحی کند که در صورت تزلزل بهبود، کارگران سیاه‌پوست، همراه با سایر گروه‌های محروم، بیشترین آسیب را خواهند دید. او گفت: «سوالی که باید بپرسیم این است که چه کسی بار سیاست‌های فدرال رزرو را به دوش می‌کشد».

مراقب فرصت های شغلی باشید.

از نظر تاریخی، حتی افزایش اندک در نرخ بیکاری تقریباً همیشه نشانه شروع یک رکود بوده است. اگر این رابطه در شرایط فعلی برقرار باشد، نشان می‌دهد که اگر سیاست‌گذاران بخواهند تورم را بدون ایجاد رکود رام کنند، باید راهی برای خنک کردن بازار کار بدون ایجاد تعداد زیادی اخراج بیابند.

آقای پاول و دیگر مقامات استدلال می کنند که این امکان پذیر است، تا حدی به این دلیل که در حال حاضر مشاغل زیادی در دسترس هستند. کریستوفر جی والر، فرماندار فدرال رزرو، در یک سخنرانی در آلمان این هفته، استدلال کرد که با کاهش تقاضا، کارفرمایان احتمالاً قبل از اینکه به اخراج بپردازند، شروع به ایجاد مشاغل کمتری خواهند کرد. این امر می‌تواند منجر به رشد آهسته‌تر دستمزد شود – زیرا با تلاش کارفرمایان کمتری برای استخدام، رقابت کمتری برای کارگران وجود خواهد داشت – بدون افزایش بیکاری.

مایک کونکزال، اقتصاددان مؤسسه روزولت، می‌گوید: «من فکر می‌کنم در حال حاضر فرصتی وجود دارد که تورم به میزان قابل توجهی کاهش یابد، بدون اینکه نرخ بیکاری افزایش یابد.

آقای کونچال گفت که تلاش های فدرال رزرو برای خنک کردن اقتصاد در حال حاضر به ثمر نشسته است. نرخ وام مسکن به شدت افزایش یافته است و نشانه هایی از کند شدن بازار مسکن در نتیجه آن دیده می شود. بازار سهام از ابتدای سال تقریباً 15 درصد از ارزش خود را از دست داده است. این از دست دادن ثروت احتمالاً حداقل برخی از مصرف کنندگان را به عقب نشینی از هزینه های خود سوق می دهد که منجر به عقب نشینی در استخدام می شود. فرصت های شغلی در ماه آوریل کاهش یافت، اگرچه همچنان بالا بود و رشد دستمزدها کاهش یافته است.

آقای کونکزال گفت: “شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد اقتصاد از قبل کند شده است.” او گفت که خوشبین است که ایالات متحده در مسیر “عادی سازی به یک اقتصاد خوب معمولی” به جای رونق مشابهی که در سال گذشته تجربه کرده است، است.

اما چیزی که در مورد چنین “فرود نرم”، همانطور که مقامات فدرال رزرو آن را می نامند، این است که هنوز یک فرود است. رشد دستمزدها کندتر خواهد شد. فرصت های شغلی کمتر خواهد بود. کارگران اهرم کمتری برای تقاضای برنامه های انعطاف پذیر یا سایر امتیازات خواهند داشت. برای فدرال رزرو، دستیابی به آن نتیجه بدون ایجاد رکود یک پیروزی خواهد بود – اما ممکن است برای کارگران چنین چیزی احساس نشود.