اندی رابرتسون: “ما باید برای احساساتی که اوکراین ایجاد می کند آماده باشیم” | اسکاتلند

تیظهور اندی رابرتسون به گونه‌ای است که او مدت‌ها قبل از نمونه‌برداری از لحظات خوب با تیم بین‌المللی با افسانه در اسکاتلند همراه بود. فقط شباهتی بین سفر یک بچه از قفسه های سوپرمارکت های روی هم تا قله فوتبال باشگاهی و آنچه در رنگ های کشورش رخ داده است وجود دارد.

وقتی اسکاتلند در یک بازی دوستانه در سال 2017 با کانادا 1-1 مساوی کرد، جمعیت در ایستر رود کمتر از 10000 نفر بود. پارک همپدن برای دیدار اسرائیل و پرتغال یک سال بعد بیش از نصف خالی بود. مبارزات انتخاباتی پس از شکست، انرژی مردم اسکاتلند را از بین برده بود. نبرد فرضی رابرتسون با کیران تیرنی برای پست دفاع چپ، روایتی را ایجاد کرد که کاملاً واضح است که هیچ یک از بازیکنان نمی توانستند با آن آزار دهند. خلق و خوی بین تیم اسکاتلند و رسانه ها – که بدیهی است که می خواستند اوضاع بهبود یابد – معمولاً مبهم بود.

رابرتسون قبل از اینکه اسکاتلند در نیمه نهایی جام جهانی در نیمه نهایی جام جهانی در هامپدن روز چهارشنبه به مصاف اوکراین برود، می گوید: “حدود 18 ماه گذشته واقعاً شگفت انگیز بوده است.” «شما احساس کردید که حال و هوای کمپ تغییر کرده است. بچه ها و کارکنان واقعاً دور هم جمع شده اند.»

هرگز بیشتر از زمانی که اسکاتلند دانمارک را در مقابل صحنه‌های سرخوشی در هامپدن در اواخر سال 2021 شکست داد. دانمارک… این تنها چیزی بود که از دست داد، عملکرد و نتیجه مقابل یکی از کشورهای بزرگ. ما این کار را جلوی یک خانه کامل انجام دادیم و نمی‌توانم به شما بگویم که چقدر تفاوت ایجاد می‌کند. من در همپدن جلوی آن جمعیت کوچک بازی کرده ام. غروری که در مقابل 50000 به من می دهد باور نکردنی است. من امیدوارم که ادامه یابد و می دانم که این به ما بستگی دارد. این به ما بستگی دارد که به عملکردهای مثبت خود ادامه دهیم تا هواداران را در آنجا نگه داریم، اما آنها عالی بوده اند.”

استیو کلارک در نظارت بر روند صعود به یورو 2020 طلسم را شکست. پس از اینکه کریگ براون کشورش را به جام جهانی 1998 هدایت کرد، برتی فوگتس، والتر اسمیت (دو بار)، الکس مک لیش (دو بار)، جورج برلی، کریگ لوین و گوردون استراکان، مدیریت انواع کمپین های انتخابی ناموفق را بر عهده داشتند. رابرتسون با بازیکنانی که درجه ای از ایمان خود را از دست داده اند هیچ مشکلی ندارد.

او با صراحت می گوید: «این به خاطر اجراها بود. کشور پشت سر ما نبود و من آنها را سرزنش نمی کنم. ما به آنها نشان دادیم که می‌توانیم نتیجه بگیریم، می‌توانیم به یک تورنمنت راه پیدا کنیم و اکنون در مورد صعود به مسابقات بعدی هستیم. ما نمی‌خواستیم یک تیم شگفت‌انگیز یک ضربه‌ای باشیم، جواز حضور در یورو را بگیریم و تمام شد. ما می خواستیم که این کاتالیزور برای موارد بیشتر باشد و اکنون فرصتی داریم که آن را محقق کنیم. مهم است که ما اعتماد به نفس 18 ماه گذشته را به این بازی ها جلب کنیم. صعود به جام جهانی برای کشور ما بسیار بزرگ خواهد بود.”

اسکاتلند تنها سه بازی در یورو انجام داد. به نظر می‌رسد احساس ناامیدی از اینکه مشارکت آنها می‌توانست و باید معنی‌دارتر می‌بود، به نگرش‌های بعدی دامن زد. رابرتسون می‌گوید: «ما اکنون 23 پسر داریم که یک تورنمنت را تجربه کرده‌اند، که تنها با توجه به اینکه ما برای بازگشت به یک تورنمنت خیلی منتظر بودیم، می‌تواند ارزشمند باشد.

در نهایت می‌خواستیم از آن گروه خارج شویم. می دانستیم که سخت خواهد بود: کرواسی و انگلیس، تیم های فوق العاده، جمهوری چک نیز به همین ترتیب. عملکرد مقابل انگلیس واقعاً خوب بود، نیمه اول مقابل کرواسی واقعاً خوب بود، بازی جمهوری چک تحت نظر خواهد بود اما من فکر می کردم که عملکرد واقعاً خوبی بود. ما فقط به اندازه کافی بالینی نبودیم. ما می توانیم نکات مثبت زیادی داشته باشیم اما در مرحله گروهی به خانه برگشتیم و می خواهیم بهتر از این کار کنیم. اما برای اثبات این موضوع باید به مسابقات برسیم.”

پس از اتمام قرعه کشی پلی آف جام جهانی، پس زمینه بسیار تغییر کرده است. اوکراین تقریباً سه ماه دیرتر از موعد مقرر و با سنگینی افکار عمومی به گلاسکو خواهد رسید. حمله روسیه به اوکراین تنها به این معناست که هر غیر اسکاتلندی – و حتی شاید چند اسکاتلندی – از الکساندر پتراکوف می خواهند که تیمش را به قطر راهنمایی کند. رابرتسون، که پنجاه و هفتمین بازی خود را برنده خواهد شد، و هم تیمی هایش در موقعیت عجیبی هستند که تلاش می کنند این رویا را از بین ببرند.

کاپیتان اسکاتلند می گوید: «ما با مردم اوکراین همدردی زیادی داریم، البته که داریم. من فکر می کنم منصفانه است که بگویم همه در اتحادیه فوتبال اسکاتلند و این تیم از ابتدا پشت سر آنها ایستاده اند. آنچه ما در آنجا دیده ایم وحشتناک است. برای 90 دقیقه یا 120 دقیقه، باید افکارمان را از هم جدا کنیم. ما می خواهیم به جام جهانی صعود کنیم، باید برای چالش و احساسات اوکراین آماده باشیم.

در یک حکومت دوم پر دردسر، مک لیش به دلیل انتصاب رابرتسون به عنوان کاپیتان، اعتبار دارد. در زمان کلارک است که این گروه در مجموع به شدت توسعه یافته است. در زمان های معمولی، که البته اینطور نیست، و علیرغم جزئیات رده بندی فیفا، اسکاتلند به شدت تمایل دارد که اوکراین را شکست دهد. ولز در کمین برنده است.

رابرتسون از کلارک می‌گوید: «او باعث شده باور کنیم. او به ما این باور را داده است که تیم خوبی هستیم. من معتقدم با بازیکنانی که در اختیار داریم، استانداردی که در آن بازی می کنیم [domestically] بالاست اما همیشه این بود که آن را در یک تیم جمع کنیم. گاهی اوقات ما تعادل را کاملاً درست نداشتیم. شکل گیری، تاکتیک ها

«گفر و کارکنانش هوای تازه ای داشتند. من واقعاً رابطه خوبی با او دارم که همیشه کمک می کند، اما همه همین را دارند. ما اکنون یک تیم داریم که همه در آن حاضر می شویم، تمرینات همیشه رقابتی است، ما انتخاب تیم را برای سرمربی سخت می کنیم. ما اکنون گزینه هایی داریم.»

این و امید به جام جهانی. رابرتسون در یک داستان دوست داشتنی دیگر نقشی کلیدی ایفا کرده است.