آیا هادرزفیلد در فینال چلنج کاپ یک گلوله خود را از دست داد؟ | جام چالش

آیک ساعت بعد از اینکه جیمز چایلد داور سوت پایان را به صدا درآورد، روز شنبه در انتظار قطاری در شمال N17 بودیم – اگر صدای بلندی وجود داشت، تعداد کمی آن را با صدای غم انگیز وجدی که از انتهای ویگان می آمد شنیده بود – یک کمی مست، وسط هوادار سالخورده هادرزفیلد اعلام کرد: «ما تیم بهتری برای آن خواهیم بود. ما به فینال بزرگ بعدی خواهیم رسید – فقط شما تماشا کنید. علیرغم اینکه کمی سرش سبک بود، نه صدا می کرد و نه قانع به نظر می رسید. و این مشکل غول ها است.

اکثراً با ارزیابی یان واتسون سرمربی هادرزفیلد موافق بودند که تیم بهتر شکست خورد، اما هدف او قبل از بازی “این که در هر کاری که انجام می دهیم یک باشگاه چهار تیم برتر باشیم، شروع به دستیابی به سطح بالایی از ثبات کنیم” در دراز مدت مهم تر است. این فرض که هادرسفیلد – یا واتسون – به زودی جام چلنج کاپ یا سوپر لیگ را بردارد قابل بررسی نیست.

جوانان نسبتاً سوپرلیگ فرصت بسیار کوتاهی دارند تا اینکه فشارهای سقف حقوق مانع از حفظ استعدادهای کم دستمزد و عملکرد بیش از حد – چه بازیکنان و چه کادر مربیگری – شود. واتسون سالفورد را در دو فصل به دو فینال برد قبل از اینکه آنها از هم جدا شوند و او به هادرسفیلد رفت. داریل پاول دو تیم مختلف کسلفورد ساخت و از سه فینال بدون مدال برنده به خانه برگشت. Hull KR بدون دست زدن به ظروف نقره با آنها معاشقه کرده است. غول ها باید به زودی در حالی که آهنشان داغ است ضربه بزنند.

این فرض که ویگان متخصصان بازی های بزرگ و هادرسفیلد گرین هورن ها هستند گمراه کننده بود. بله، این هشتمین فینال بزرگ ویگان از زمان آخرین فینال هادرسفیلد در سال 2009 بود، اما میزان تجربه فینال چلنج کاپ در دو طرف نسبتاً متعادل بود و هر دو مربی تقریباً دستانشان پر بود. بهانه های کمی وجود داشت.

اگر هادرسفیلد بخواهد بفهمد چگونه فینال را باخته است، ممکن است به دوره ابتدایی پر هرج و مرج نگاه کند، زمانی که به غیر از یک پنالتی در چند ثانیه اول، 17 دقیقه طول کشید تا تسلط کامل آنها به امتیاز تبدیل شود. هادرزفیلد چند یارد از خط لوله فاصله داشت.

بیش از نیم ساعت گذشته بود که توئی لولوها، ردیف دوم استرالیایی کریس مک کوئین را وارد کانال سمت راست وسط کرد. قفل‌های بلند عرق‌ریزی که در دم اسبی بسته شده بود، جوراب‌ها روی پاهایش غلت می‌خوردند، مک‌کوئین کهنه‌کار قبل از اینکه ظاهراً متوجه شود که می‌تواند خودش گل بزند، نگاهی به وینگر، جرمین مک‌گیلواری انداخت. بنابراین او انجام داد. برتری 10-6 که به هیچ وجه نشان دهنده موقعیت هادرسفیلد در نیمه اول نبود، هرگز در برابر این تیم ویگان کافی نبود.

هادرسفیلد باید از هر فرصتی استفاده می کرد. چهار ضربه گل از دست رفته متوالی توسط لولوهی که در غیر این صورت چشمگیر بود، به سختی با شرح وظیفه مطابقت داشت. اولین تلاش برای تبدیل او به پست سمت چپ برخورد کرد. دومی از تلاش مک کوئین به سیخ کشیده شد. یک پنالتی ساده 40 متری جلوی تیرک ها به بیرون رفت. و تبدیل سوم از خط تماس انجام نشد. تهدیدهای مهاجمان هادرزفیلد و مدافعان بیرونی ویگان به حدی مساوی شد که اگر بازی فوتبال بود، باید به وقت‌های اضافه و پنالتی‌ها می‌رفت و لولوهیا او را به اوج می‌داد.

چیزهای دیگر بر ضد غول ها پیش رفت. آنها با تجربه ترین فینالیست جام چلنج خود – کریس هیل با چهار فینال از هفت فینال قبلی که تیم بین آنها داشت – پس از 20 دقیقه مصدومیت را از دست دادند، و مورگان اسمیتیس، مجری ویگان، بسیار خوش شانس بود که تا دیروقت برای یک بازی بزرگ دچار گناه نشد. کوبیدن ساعد

حتی جایگاه‌های تاتنهام که از ومبلی بسیار نزدیک‌تر به زمین می‌آمدند، نقش خود را در این درام ایفا می‌کردند. وقتی جی فیلد، پروازکننده ویگان، روی یک توپ شل هجوم آورد و 50 متر از خط تماس دوید، و از هجوم ناامیدانه مک کوئین فرار کرد، هواداران وحشت زده هادرزفیلد در امتداد چند ردیف اول از صندلی خود بیرون پریدند و انگار می خواستند دستشان را دراز کنند و به فیلد ضربه بزنند. درعوض، آنها دیدند که لولوها برای از بین بردن این خطر مرگبار، عبور کرد.

اما حتی با وجود بانک عظیم هواداران آنها که ظاهراً ساکت و شکست خورده بودند، در پیروزی ویگان احساس اجتناب ناپذیری وجود داشت. لحظاتی قبل از اینکه لیام مارشال گل برنده دیرهنگام را به ثمر رساند، بحث در جعبه مطبوعات این بود که چه زمانی – نه اگر – فیلد یا بوان فرنچ یک خرگوش را از کلاه بیرون بکشند. در عوض، هری اسمیت تبدیل به هودینی شد. شادی در منطقه قرمز تقریباً با کاهش تورم در بین افراد بی طرف مطابقت داشت، چه رسد به ناامیدی در کلارت و طلا.

هادرزفیلد صرفاً آخرین بازیکن سوپرلیگ است که شانس تغییر فیلمنامه را به دست آورده اما از آن استفاده نمی کند. نه باشگاه در پنج سال گذشته به یک فینال بزرگ رسیده‌اند که نشان می‌دهد برابری در حال بازگشت است، البته با سرعتی سرد، و در هر یک از هفت فینال جام چلنج گذشته، یک برنده متفاوت وجود داشته است. اما هر کسی که با تاریخچه بازی آشنا باشد می‌داند که غول‌ها در هنگام مرگ از راه می‌رسند، نه غول‌ها.

رای من به مک کوئین کمک کرد تا یازدهمین بازیکن شکست خورده‌ای باشد که برنده جایزه مرد برتر مسابقه شده است. نه اینکه او واقعاً برجسته بود. علیرغم اینکه از دقیقه اول تا آخر خسته شده بود، اما هر بار که توپ را به دست می‌آورد فقط به دفاع ویگان نفوذ می‌کرد و این کار را بیشتر از بقیه انجام داد.

رنسانس مک کوئین دوره ای آرام بوده است. یک دهه پیش، زمانی که به طور منظم در ساوت سیدنی حضور داشت، علاقه خود را از انگلستان که پدرش در آن متولد شده بود، رد کرد تا شانس خود را در کوئینزلند و استرالیا دنبال کند. او در دو سریال State of Origin بازی کرد اما هرگز توسط کانگوروها پوشش داده نشد. وین بنت در سال 2017 مک کوئین را به تیم انگلیس آورد اما پس از یک بار حضور در جام جهانی از دست داد. با توجه به نزدیک شدن به تولد 35 سالگی او، روزهایی مانند این – به ویژه در شهر زادگاه پدرش – یک جایزه غیرمنتظره برای مک کوئین است.

مک کوئین پس از دریافت جایزه درخشان لنس تاد، یال لاغری خود را برای مصاحبه های تلویزیونی رها کرد، روی زمین چمن تاتنهام نشست، نوار بند خود را باز کرد و روی پشتش افتاد و به آسمان آبی خیره شد. او باید از خود می پرسید: “چطور این اتفاق افتاد؟” او به زودی خود را بالا کشید، جام را در یک دست، مدالش را در دست دیگر گرفت و به سمت هواداران حرکت کرد، گویی هر قدمش درد می‌کند. احتمالا انجام داد. در انتهای دیگر، شراره‌ها هوا را صورتی می‌کردند، زیرا بازیکنان پیروز ویگان با این جام به سمت بانک عظیم هواداران خود می‌دویدند.

80 دقیقه دیگر می گذرد که سرگردان ها در پایانه هرتفورد شرق از قطار پیاده شدند. یک زوج ویگان پوش با پیروزی اعتراف کردند که خیالشان راحت شد، خانواده‌ای از طرفداران لی که با کلاه ایمنی Centurion همراه بودند از جاده عبور کردند و نگاه‌های گیج‌کننده مردم محلی را دیدند. آخرین بانوی پیری بود که با افتخار فارتاون کلفت و طلاهای کمر تا سر خود را در پارکینگ ماشین می چرخاند. شاید او و جاینتز برای فینال بزرگ در 24 سپتامبر در اولدترافورد باشند. شاید.

ساعت جام جهانی: جان داتون

بازی دو سر شنبه در ورزشگاه لیگ برتر، طعمی بود از اتفاقات پاییز امسال در جام جهانی. جان داتون، مدیرعامل جام جهانی آینده، پس از آن گفت: «ما چیزهای زیادی یاد خواهیم گرفت، از آمدن به یک مکان جدید و تعداد کمی از اعضای جدید تیم که اولین رویداد لیگ راگبی خود را مشاهده می‌کنند، تا پوشش بی‌بی‌سی. تماشای باشگاه شهر خود، لی قهرمان جام 1895. «در حالی که یک عنصر قبیله ای وجود دارد، تماشاگران زیادی در اینجا وجود خواهند داشت که از هیچ یک از تیم های بازی حمایت نمی کنند، که به آن احساس جشنواره می دهد. این چیزی است که ما به دنبال آن هستیم، به خصوص در بازی هایی که انگلیس در آن شرکت نمی کند.

داتون گفت: “ما می‌خواهیم از جامعه لیگ راگبی مراقبت کنیم و آنها را هیجان زده کنیم، اما همچنین باید طرفداران جدیدی را جذب کنیم.” ما می‌دانیم که در لندن به نتیجه رسیده‌ایم: 70 درصد از برنامه‌های رای‌گیری برای کل مسابقات از افراد جدیدی بود که در پایگاه داده ما نبودند، و از این میان بزرگترین کدپستی از لندن بود. متعاقباً بیشترین تعداد افرادی که درخواست بازپرداخت داشتند، از آن گروه، یعنی انجمن رویدادها، بود. ما باید دوباره با آنها تماس بگیریم، بنابراین این یک ویترین برای این ورزش است.”

یه چیز دیگه

اگر شوک بزرگی در پلی آف چمپیونشیپ رخ ندهد، یکی از باشگاه‌های فینال جام حذفی 1895 شنبه در فصل آینده در سوپرلیگ حضور خواهد داشت. با وجود تمام انتقاداتی که هادرزفیلد از طرفدارانش دریافت می کند، باید اذعان کرد که اگرچه آنها چند صد نفر بیشتر در جاده می برند، اما Featherstone یا Leigh می توانند میانگین بسیار بهتری نسبت به Giants – و تولوز یا ویکفیلد – و تولوز و ویکفیلد مورد علاقه سقوط کنند. در بازی های خانگی حمایت آنها در تاتنهام بسیار زیاد بود و هر کسی را که فکر می‌کند جام 1895 اهمیتی ندارد به تمسخر می‌گرفت. هواداران لی به تمسخر خود فریاد می زدند: «تو یک ایستگاه اتوبوس کتک می خورید»، چیزی که برای هواداران اسپرز بسیار آشنا بود.

با وجود تیمی به ظاهر قوی‌تر از آن‌چه می‌توانستند سال گذشته برای سوپرلیگ با هم ترکیب شوند، لی همچنان یکی از گزینه‌های مورد علاقه برای بازگشت مستقیم به لیگ برتر است. اما مسابقه تسلیحاتی که هر دو فینالیست در حال حاضر انجام می دهند باید نگرانی مالی را برای هرکسی که در مسابقات قهرمانی در سال 2023 پشت سر گذاشته شود، ایجاد کند.

بدون نیاز به کلاه ایمنی را دنبال کنید توییتر و فیس بوک