آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
منقبلاً پل فورث را رنگ آمیزی می کرد که به عنوان بهترین شغل بی پایان در نظر گرفته می شد. این روزها این تیم راگبی انگلیس است، کاری که برای مدت طولانی در حال پیشرفت است که مردم تقریباً فراموش کرده‌اند که زمان بندی اولیه قرار است چه باشد. چند آخر هفته وجود دارد، و این یکی دیگر از آنها بود، زمانی که همچنین احساس می‌شود که تخت خواب تریسی امین ممکن است الهام‌بخش هنری مخفی پروژه ادی جونز باشد که هنوز ادامه دارد.
بدون توجه به شواهد موجود، هیچ چیز با جونز تمام نمی شود. او شنبه شب در مورد پتانسیل هجومی بی حد و حصر انگلیس اصرار داشت: «این سقف ندارد. شاید اینطور باشد، اما نیاز به یک مربی با اعتماد به نفس عالی است که با این عبارات صحبت کند، در حالی که تیمش به تازگی در خانه با سه بار در مقابل یک بار توسط یک تیم ولزی شکست خورده است که به اعتراف خودشان، واقعاً بعد از نیمه تمام شروع به بازی کردند. زمان.
خوشبختانه برای جونز، پنج دقیقه بیشتر در دسترس نبود، و ولز تحلیل رفته به طور غیرمنتظره‌ای به سمت خطرناک‌تر نگاه می‌کرد. این بدان معناست که انگلیس، حداقل بر روی کاغذ، هنوز در جستجوی عنوان قهرمانی است، با دو دور بازی و فرصتی برای گیج کردن همه کسانی که فرانسه و ایرلند را به راحتی دو تیم قدرتمند در مسابقات قهرمانی می دانند.
از این نظر، به وضوح فرصتی برای انگلیس باقی می ماند تا صفحات گرد و غبار و نوارهای پوششی را پاره کند و خود را در ظاهری متفاوت در برابر ایرلندی ها در هفته شنبه در تویکنهام نشان دهد. این کار را انجام دهید و همه چیز به یک مسابقه آخر هفته مقابل Les Bleus در شهر نور بستگی دارد، یک بوم خالی 80 دقیقه ای که فریاد می زند تا با چیزی مهم و جسورانه پر شود.
اما آیا انگلیس واقعاً قصد دارد منتقدان بی قرار را گیج کند؟ علیرغم تمام وعده‌های دست نیافتنی که در مورد نیم‌بک‌های کوچک آنها، مارکوس اسمیت و هری رندال، وجود دارد، نگاه دقیق‌تر به آمار لزوماً چنین چیزی را نشان نمی‌دهد. در سه بازی تا به امروز، آنها یک تلاش را به ثبت رسانده اند – تلاش دیرهنگام کایل سینکلر در برابر ایتالیای شکست خورده در رم – پس از دقیقه 53 و توانسته اند به طور میانگین در هر بازی 11 امتیاز نیمه دوم را در مقابل سه تیم در نیمه پایانی به دست آورند. میز.
این ارقام همچنین با تلاش کمی مشاجره‌آمیز الکس دامبراند در روز شنبه، هدیه‌ای به خاطر یک خط‌آهنگ سرنگون‌شده ولز و ضربه‌ای ظاهری که مانع از پرش آدام بیرد به‌دنبال توپ شد، انجام شد. به یاد دارید زمانی که جونز از “تمام کنندگان” خود به عنوان برگ برنده انگلیس یاد می کرد و تیم خود را برای تبدیل شدن به “بزرگترین تیمی که تا به حال بازی کرده است” به چالش می کشید؟ جام جهانی به وضوح اولویت اصلی او است، اما در حال رسیدن به مرحله ای است که شکاف بین برخی از چیزهایی که جونز در انظار عمومی می گوید و واقعیت، گرند کنیون را مانند یک شکاف سطحی می کند.
او پس از بازی ولز دوباره به آن مشغول بود و سرگرمی مورد علاقه خود را برای هدف گرفتن بیهوده با کوچکترین نشانه ای از بدبینی رسانه ای انجام می داد. ما قطعا در مسیر درستی هستیم. نیازی نیست کسی به ما بگوید که هستیم یا نیستیم،” او در یک نقطه بوی خود را بو کشید، قبل از اینکه به یکی از خبرنگاران محترم اطلاع داد که دیگر به هیچ سوالی از او در آینده پاسخ نخواهد داد – “زندگی خوبی داشته باشید”.
با این حال، اگر انگلیس در میانه جدول آرام شود، بسیاری از افراد را وادار می کند تا بپرسند – در حالی که جونز اکنون ششمین سال هدایتش را پشت سر می گذارد – آیا کشوری با منابع بازی انگلیس ممکن است با سرمربی دیگری پیشرفت بیشتری داشته باشد. شارژ؟ به عنوان مثال، اتحادیه فوتبال راگبی می توانست ارابه خود را به اندی فارل و شان ادواردز متصل کند، که هر دو اکنون تهدید می کنند که مانعی جدی بر سر راه تیم ملی انگلستان در جام جهانی خواهند شد، یا حداقل 100 جایگزین مهربان تر را با علاقه و علاقه بیشتر به بازی انگلیسی استخدام کند. .
شاید این برای سلسله مراتب RFU اهمیتی نداشته باشد، اما این ورزش همچنان منتظر یک سرمربی برای قهرمانی در جام جهانی مردان با کشوری غیر از کشور خودش است. علاوه بر این، انگلیس برای موفقیت در سال 2023 باید هویت ثابتی پیدا کند و به آن پایبند باشد. همه می توانند فوراً ببینند که یک فرانسه سخت تدافعی، قدرتمند و جاه طلب از چه دفاعی حمایت می کند و انسجام مشابهی با هر کاری که ایرلند اکنون انجام می دهد وجود دارد. انگلستان؟ به نظر می‌رسد هنوز بین دو مدفوع گیر کرده‌اند، و فاقد هاله رو به جلو هستند تا به پشت‌هایشان شتاب بیشتری بدهد که همه تفاوت‌ها را ایجاد میکند.
سال گذشته در دوبلین، بازی ایرلند به سختی یک مسابقه بود، میزبان با وجود کارت قرمز برای بوندی آکی، 32-18 برنده شد. همان داور، متیو راینال فرانسوی، بار دیگر مسئولیت را بر عهده خواهد داشت و امیدواریم نمایشی روان‌تر از مایک آدامسون از اسکاتلند در روز شنبه را اداره کند. آدامسون اکنون در دو بازی شش ملت امسال 50 پنالتی اعلام کرده است و به‌عنوان کمک داور بازی ایرلند، احتمال می‌رود که او بتواند دوباره یک چهره مرکزی باشد.
در همین حال، انگلیس برای تمرین این هفته به بریستول می رود، با جونز که مدعی است گروه رهبری جدید تیم به خوبی آماده است. “اگر بارداری نه ماهه است، ما در مورد دو ماه اول صحبت می کنیم که در اینجا می خواهیم باشیم – آنچه می بینیم نشانه های خوبی است. شما در چنین بازی ای برنده نمی شوید مگر اینکه روحیه خوبی داشته باشید.”
شاید انگلیس برای غلبه بر ایرلند و فرانسه به چیزی بیش از روحیه تیمی در حال ظهور نیاز داشته باشد. آنها فقط می توانند دعا کنند که ولز جمعه هفته در کاردیف در برابر فرانسوی ها به آنها لطف کند، اما، با وجود تمام مخالفت های چشمگیر تیم وین پیواک، این بعید به نظر می رسد. در هر صورت، سرنوشت انگلستان، همانطور که جونز می گوید، هنوز در دستان آنهاست. کار را از اینجا به پایان برسانید و تصویر بزرگتر به طرز خیره کننده ای تغییر خواهد کرد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
