“چین در ذهن است”: ژاپن به دنبال تقویت ارتش است زیرا جنگ اوکراین زنگ خطر را به صدا در می آورد | ژاپن

فومیو کیشیدا چند هفته پس از اینکه سال گذشته نخست وزیر ژاپن شد، یک ژاکت بمب افکن سبز تیره به تن کرد، پرچم هینومارو روی آستین او نقش بسته بود و به داخل یک تانک رفت.

عکس‌های رسمی او را نشان می‌دهند که لبخندی ناخوشایند برای مخاطبانش در کمپ آساکا – مردان و زنان نیروهای دفاع شخصی کشور – نشان می‌دهد، شاید نشانه‌ای از این که رهبران ژاپنی پس از جنگ و تجهیزات نظامی همیشه همراهان آسانی نبوده‌اند.

این تصویر زمینه سیاسی کیشیدا را در یک جناح کثیف حزب لیبرال دموکرات (LDP) و پیشینه او به عنوان یک نماینده مجلس نماینده حوزه انتخابیه در هیروشیما را که از زبان تهاجمی تر بر امنیت دیگران در حزب خود اجتناب می کرد، رد کرد.

با این حال، در زمان کیشیدا، و نه سلف جنگ طلب او، شینزو آبه، است که ژاپن در حال تغییر چشمگیر در وضعیت کاملاً دفاعی خود پس از جنگ است که در آن این کشور می تواند هزینه های نظامی خود را دوبرابر کند و به توانایی «ضربه اول» نزدیک شود. .

کیشیدا با گذشت هشت ماه از دوره ریاست جمهوری خود، با چالش های بی سابقه ای در سیاست خارجی مواجه است. جنگ روسیه در اوکراین زنگ خطر را در منطقه آسیا و اقیانوسیه به صدا درآورده است که احتمال تهاجم چینی به تایوان، یک دموکراسی خودمختار که پکن آن را استانی مرتد می داند که روزی به سرزمین مادری ملحق خواهد شد، به صدا درآمده است.

ماده نهم قانون اساسی ژاپن که توسط نیروهای اشغالگر ایالات متحده پس از جنگ جهانی دوم تدوین شد، جنگ را کنار گذاشته و این کشور را از توسل به زور برای حل و فصل اختلافات بین المللی منع می کند. ارتش این کشور به یک نقش کاملاً دفاعی محدود شده است.

آکیرا کاوازاکی، یکی از اعضای کمیته اجرایی Peace Boat، یک سازمان غیردولتی ژاپنی، گفت: هرگونه تلاش برای به دست آوردن توانایی حمله به پایگاه های دشمن قبل از حمله به ژاپن، نقض آشکار قانون اساسی است.

حتی قبل از شلیک اولین گلوله در اوکراین، LDP به سمت یک سیاست دفاعی قوی‌تر حرکت می‌کرد که در ماه گذشته با پیشنهاد کمیسیون حزب برای افزایش هزینه‌های نظامی از 1% به 2% یا بیشتر از تولید ناخالص داخلی طی پنج سال آینده به اوج خود رسید. سال ها.

کاوازاکی خاطرنشان می کند که ژاپن سومین تولید ناخالص داخلی در جهان است. اگر ژاپن 2 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف ارتش کند، به سومین قدرت نظامی بزرگ جهان تبدیل خواهد شد. این یک تهدید بزرگ برای کل جهان خواهد بود و کاملاً ناسازگار با ملت صلح دوستی است که مردم ژاپن به دنبال آن بودند که تحت قانون اساسی پس از جنگ قرار بگیرند.

ژاپن نهمین خرج کننده بزرگ دفاعی جهان است، اما 54.1 میلیارد دلار (42.8 میلیارد پوند) که در سال 2021 خرج کرد، کمتر از 801 میلیارد دلار آمریکا است و چین با تخمینی 293 میلیارد دلار در رتبه دوم قرار دارد که افزایش 4.7 درصدی نسبت به سال 2020 نشان می دهد. .

به گفته میچیتو تسوروکا، دانشیار مدیریت سیاست در دانشگاه کیو در توکیو، کنار گذاشتن تعهد غیررسمی پس از جنگ برای حفظ هزینه‌های دفاعی در حدود 1 درصد تولید ناخالص داخلی، بازتابی از نگرانی فزاینده در مورد محیط امنیتی منطقه‌ای و جنگ روسیه در اوکراین است.

افراد بیشتری در ژاپن، از جمله کیشیدا، استدلال می کنند که تهاجم روسیه نباید سابقه ای برای تکرار در آسیا توسط چین باشد. تسوروکا گفت: وقتی به جنگ در اوکراین فکر می کنیم، چین را در نظر داریم.

خواه سیاستمداران ژاپنی یا مردم این کشور بخواهند یا نخواهند، با توجه به ظهور چین، برنامه های موشکی و هسته ای کره شمالی و کاهش نسبی برتری آمریکا در منطقه، توکیو باید مسئولیت امنیتی بیشتری در منطقه به عهده بگیرد.

حامیان یک موضع قوی تر خاطرنشان می کنند که پیشنهادات LDP چیزی جز منعکس کردن اهداف هزینه های دفاعی در میان اعضای ناتو نیست و تقاضاهای فزاینده ایالات متحده برای متحدانش در منطقه را در نظر می گیرد تا سهم بیشتری از بار امنیتی را به دوش بکشند.

کیشیدا گفته است که زمان آن فرا رسیده است که زبان کبوتر در مقابل شاهین دوران پس از جنگ را کنار بگذاریم و واقعیت های امروزی کره شمالی مجهز به سلاح هسته ای و چینی را که فعالیت نظامی خود را در دریاهای چین جنوبی و شرقی افزایش داده اند، بشناسیم.

کیشیدا این هفته در مصاحبه ای با Nikkei Asia گفت: «ما به طور جدی نگران رشد سریع فعالیت های نظامی چین هستیم. من می‌خواهم درباره آنچه برای محافظت از مردم نیاز داریم، بحث‌های آرام و واقع‌بینانه داشته باشیم.»

نگرانی در ژاپن در مورد فعالیت هوایی و دریایی چین در نزدیکی Senkakus، زنجیره ای از جزایر خالی از سکنه در دریای چین شرقی که توسط ژاپن اداره می شود، اما چین ادعای آن را دارد، در حال افزایش است، جایی که آنها به عنوان Diaoyu شناخته می شوند.

کیشیدا به Nikkei Asia گفت: «با توجه به تغییرات کنونی در وضعیت بین‌المللی، توانایی‌های دفاعی ژاپن باید اساساً بهبود یابد. او گفت که مصمم است در استراتژی امنیت ملی تجدیدنظر شده ای که تا پایان سال منتشر خواهد شد، «به طور اساسی ظرفیت دفاعی خود را تقویت کند».

این می تواند شامل از بین بردن تابوی دیگر پس از جنگ باشد، یعنی دستیابی به توانایی «ضدحمله» به پایگاه دشمن، جایی که آماده سازی برای حمله به ژاپن آغاز شده است.

ناروشیگه میچیشیتا، معاون مؤسسه ملی فارغ التحصیلان برای مطالعات سیاسی در این باره گفت: «اگر ژاپن تصمیم به انجام عملیات حمله زمینی علیه کره شمالی یا چین بگیرد، ممکن است حداقل در کوتاه مدت از تفسیر سنتی قانون اساسی خود منحرف شود. توکیو

اگرچه ژاپن قبلاً سامانه‌های دفاع موشکی مستقر کرده است، اما خطر عقب افتادن از رقبای خود را در آنچه برخی تحلیل‌گران به عنوان یک مسابقه تسلیحاتی جدید در شمال شرق آسیا توصیف می‌کنند، دارد.

میچیشیتا گفت: «مشکل این است که کره شمالی و چین در حال توسعه سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته‌ای هستند که می‌توانند به سپرهای دفاع موشکی ژاپن نفوذ کنند». بنابراین واقعا منطقی است که ژاپن از امروز آماده سازی های لازم را آغاز کند.

هیچ‌کدام از این پیشنهادها بدون حمایت مردم و شریک ائتلافی کوچکتر LDP، کومیتو، حزبی مرتبط با بودایی با سنت صلح‌طلبی که اصرار داشت عبارت از «حمله اول» به «ضد حمله» تغییر کند تا آن را برای مردم دلپذیرتر کند، به نتیجه نمی‌رسد. عمومی.

نظرسنجی اخیر توسط آساهی شیمبون و دانشگاه توکیو نشان دهنده ناراحتی ژاپن در پی حمله روسیه به اوکراین است. این نظرسنجی نشان داد که رکورد 64 درصد موافق تقویت دفاعی ژاپن و تنها 10 درصد مخالف بودند. با این حال، یک نظرسنجی Yomiuri Shimbun نشان داد که پاسخ دهندگان به دلیل شایستگی به دست آوردن توانایی حمله به پایگاه های دشمن، هر کدام از وسط با 46 درصد تقسیم شدند.

برخی از مقامات دولتی می گویند که دستیابی به قابلیت ضد حمله بر اساس تفسیر قانون اساسی در سال 1956 که به حق دفاع از خود ژاپن اشاره می کند مجاز است، اما مخالفان می گویند تغییرات پیشنهادی کشور را در معرض خطر قرار می دهد.

کاوازاکی گفت: “مهم نیست که LDP آن را چه می نامد، چنین وضعیت تهاجمی خطر یک حمله پیشگیرانه را یا از روی طراحی یا تصادفی خواهد داشت.” کشورهای اطراف ژاپن نیز به همین شیوه واکنش نشان خواهند داد. این اقدام باعث ترویج مسابقه تسلیحاتی و افزایش احتمال حمله به ژاپن می شود.