چگونه پارتی گیت می تواند برای جانسون مانند چهارشنبه سیاه برای Major | لری الیوت

مزمانی که جورج سوروس هفته گذشته در داووس ولادیمیر پوتین و شی جین پینگ را مورد انتقاد قرار داد، خاطرات دوباره سرازیر شد، اگرچه 30 سال پیش این سفته باز در نظرش رهبران مستبدی بود و نه رهبران مستبد.

با فرا رسیدن سال 1992، فشار بر پوند تشدید شد تا اینکه در 16 سپتامبر از مکانیسم نرخ ارز اروپا (ERM) خارج شد. دولت جان میجر هرگز از چیزی که به سرعت چهارشنبه سیاه نام گرفت بهبود نیافت، بنابراین تحقیر و از دست دادن اعتماد عمومی کامل بود.

اکنون سوال این است که آیا حزب گیت همان کاری را که چهارشنبه سیاه برای میجر انجام داد برای بوریس جانسون انجام خواهد داد یا خیر. آیا شهرت حزب محافظه کار آنقدر در اثر این رسوایی از بین رفته است که مهم نیست که از هم اکنون تا روز انتخابات چه اتفاقی می افتد، شکست اجتناب ناپذیر است؟

از برخی جهات، چشم انداز جانسون تیره تر از ماجر است. چهارشنبه سیاه دولت وقت را مجبور کرد تا سیاستی را که تا به حال می‌گفت غیرقابل مذاکره بود، یعنی عضویت در ERM، کنار بگذارد. آن سیاست، که بر اساس آن پوند فقط مجاز به معامله در یک محدوده محدود در برابر مارک آلمان بود، مستلزم آن بود که نرخ های بهره بالاتر از آنچه در غیر این صورت بود نگه داشته می شد و رکود اوایل دهه 1990 را طولانی تر کرد.

خروج از ERM برای اقتصاد خوب بود. نرخ بهره به شدت کاهش یافت و ارزش پوند کاهش یافت. ترس از افزایش تورم بی‌اساس بود، زیرا رکود اقتصادی باعث سستی زیادی در اقتصاد شده بود. مالیات‌های بالاتر در بودجه‌هایی که پس از چهارشنبه سیاه اتفاق افتاد، محبوبیتی نداشت، اما تضمین کرد که نرخ‌های بهره پایین‌تر به جای تشویق هزینه‌های مصرف‌کننده، به تولیدکنندگان کمک می‌کند.

پس از تعیین دوره، هیچ کاری برای تغییر آن انجام نشد. در زمان انتخابات 1997، بیکاری کاهش یافت، رشد قوی بود و کسری بزرگ تراز پرداخت ها که در رونق اواخر دهه 1980 ایجاد شده بود، از بین رفته بود. با این حال، محافظه‌کاران تسلیم یک لغزش کارگری شدند.

چرخش ریشی سوناک در هفته گذشته بر سر مالیات بادآورده با خروج از ERM در سپتامبر 1992 برابری نکرد، اما به اندازه کافی زیان آور بود. صدراعظم ماه‌هاست که در برابر ایده وضع مالیات بر سود شرکت‌های نفت و گاز دریای شمال به این دلیل که مانع از سرمایه‌گذاری می‌شود، مقاومت می‌کند. به طور مشابه، سوناک گفت که قبل از تصمیم گیری برای ارائه کمک بیشتر به خانواده هایی که با افزایش قبوض انرژی دست و پنجه نرم می کنند، تا بودجه پاییز صبر خواهد کرد.

این استراتژی اکنون کنار گذاشته شده است. در طنین کر کننده دهه 1970 بحران زده، از اوایل فوریه تاکنون سه بودجه کوچک وجود دارد، زیرا دولت با بحران هزینه های زندگی مقابله کرده است.

تا حدی، کاری که سوناک انجام داد کاملاً منطقی بود. فقط وزارت خزانه داری ابزاری برای جلوگیری از غرق شدن میلیون ها خانوار در فقر سوخت داشت و 15 میلیارد پوند قدرت اضافی ممکن است اقتصاد را از رکود در اواخر سال جاری نجات دهد.

با این حال، خطرات منفی قابل توجهی وجود دارد. یکی این است که تزریق تقاضای اضافی به اقتصاد به فشار تورمی می‌افزاید و باعث می‌شود بانک انگلستان در مورد افزایش نرخ‌های بهره تهاجمی‌تر عمل کند.

بانک بر این باور است که فشار تورمی فعلی ناشی از یک سری شوک‌های سمت عرضه است، از جمله از دست دادن کارگران به دلیل برگزیت و همه‌گیری، تنگناها به دلیل افزایش تقاضا پس از قرنطینه، سیاست صفر کووید که توسط چین دنبال می‌شود و – اخیراً – جنگ در اوکراین. آنچه برای سیاست نرخ بهره در کوتاه مدت اهمیت دارد این است که کمیته سیاست پولی Threadneedle Street (MPC) فکر می کند که برای تورم چه اتفاقی خواهد افتاد. و کاری که سوناک در هفته گذشته انجام داد به نگرانی های MPC اضافه خواهد کرد.

در تئوری، تغییر ترکیب سیاست چیز خوبی است. دلیل محکمی وجود دارد که بگوییم سیاست پولی (آنچه بانک انگلستان انجام می دهد) بسیار سست و سیاست مالی (آنچه وزارت خزانه داری انجام می دهد) بسیار سفت بوده است. اما وضعیت تقریباً آنقدر واضح نیست که در پی چهارشنبه سیاه بود، زمانی که یک ترکیب ضعیف پولی/سیاست مالی سفت کار را انجام داد. با نرخ تورم سالانه در حال حاضر 9٪، اعتبار بانک در خط است. این خطر وجود دارد که کاهش سیاست مالی توسط Sunak منجر به افزایش بیش از حد سیاست پولی بانک شود.

حتی اگر به‌عنوان معجزه‌ای، ترکیب سیاست‌ها بی‌نقص به نظر برسد، بازیابی پس از چهارشنبه سیاه وجود نخواهد داشت. حتی پس از آخرین اقدامات سوناک، استانداردهای زندگی همچنان امسال کاهش خواهد یافت، اما نه به این میزان. پل دیلز از کپیتال اکونومیکس می‌گوید قبل از بودجه کوچک، درآمد واقعی خانوارها در سال 2022 به میزان 2 درصد کاهش می‌یابد، اما حتی پس از کاهش قبوض انرژی همچنان 1 درصد کاهش خواهد یافت.

چهارشنبه سیاه شهرت حزب محافظه کار برای شایستگی اقتصادی را از بین برد. میجر هیچ اعتباری برای بهبودی بعدی دریافت نکرد زیرا این اتفاق فقط به این دلیل رخ داد که دولت بریتانیا سیاست های ریاضتی را که اصرار داشت غیرقابل مذاکره بود کنار گذاشت.

جانسون در موقعیتی به همان اندازه بد است. پس از چهارشنبه سیاه یک چارچوب جدید و تا حد زیادی موثر برای کنترل تورم به سرعت ایجاد شد. امروز، سیاست اقتصادی دولت بی‌سکان است، با تلنگرها و اعلامیه‌های کوتاه‌مدت گرفتن سرفصل‌ها، جای یک استراتژی بلندمدت را گرفته است.

سوناک می‌گوید که او محافظه‌کار مالی است، اما مانند آن رفتار نمی‌کند. با حسن نیت از نخست وزیر و صدراعظم، “دولت بزرگ” اکنون به مد بازگشته است، اولین نتیجه همه گیری و اکنون حمله روسیه به اوکراین.

وزرا به زبان راست صحبت می‌کنند، اما – معمولاً پس از لگد زدن و فریاد زدن زیاد – در نهایت مانند یک حزب نالایق چپ عمل می‌کنند. رای دهندگان احتمالا جانسون را برای Partygate نمی بخشند، حتی اگر اقتصاد از هم اکنون تا انتخابات بعدی رونق بگیرد. آنها مطمئناً او را نخواهند بخشید اگر اقتصاد با مشکل مواجه شود، همانطور که احتمال این اتفاق بسیار بیشتر است.