لستر پیگت: استعداد نادری که اثر خود را بر روی مخاطبان میلیونی گذاشت | لستر پیگت

«نهمیشه» کلمه ای است که باید با احتیاط در ورزش مبتنی بر عدم اطمینان و شانس استفاده شود. اما به جرات می توان گفت که هیچ جوکی دیگری وجود نخواهد داشت که به اندازه لستر پیگوت در طول سه دهه که او نیروی غالب در مسابقات تخت بریتانیا بود، به طور کامل و عمیق با مردم مسابقه و شرط بندی ارتباط برقرار کند.

دلیل آن زمان بندی پیگات است. نه فقط قضاوت کسری از ثانیه که اغلب او را در سمت راست یک عکس پر سر و صدا قرار می‌داد، یا به او اجازه می‌داد تا آکادمی سلطنتی را روی خط در مایل بریدرز جام مایل 1990، در سن 55 سالگی و کمتر ارائه دهد. بیش از دو هفته پس از بازنشستگی او همچنین به‌عنوان بااستعدادترین جوکی در بین نسل‌های خود و مسلماً هر نسل در لحظه ایده‌آل ظاهر شد تا اثری دائمی بر روی میلیون‌ها تماشاگر بگذارد.

پیگات تا سال 1960 اولین قهرمانی از 11 قهرمانی Flat خود را به دست نیاورد، اما در آن زمان بذر شهرت او در بین مسابقه‌بازان و حامیان از قبل کاشته شده بود. در دهه 1950، شرط‌بندی غیرقانونی نقدی از نظر فنی غیرقانونی بود، اما همچنان یک موضوع بسیار محبوب در بافت زندگی روزمره طبقه کارگر بود. مسابقه اکثریت قریب به اتفاق شرط‌ها را به خود اختصاص داد و از یک نظر، پیگات آخرین نفر در صف جوکی‌ها بود، از فرد آرچر در اواسط قرن نوزدهم به بعد، که نامش در برابر یک اسب در دربی یا جام گلد در اسکات می‌توانست. تعیین شانس کاهش می یابد.

اما پیگت متفاوت بود. او اولین جوکی بزرگ عصر تلویزیون بود، در یک دوره دو و سه کانالی که تاریخی ترین رویدادهای ورزشی بریتانیا تبدیل به یک تجربه مشترک می شد. به مدت دو قرن، بازیکنان خارج از کورس این اقدام را از طریق روزنامه‌ها و فیلم‌های خبری گاه به گاه دنبال می‌کردند، بدون اینکه مسابقه‌ای زنده ببینند. ناگهان، امکان برقراری ارتباط فوری با رویدادهایی مانند رویال اسکوت و دربی، و نوجوانی مسحورکننده و خشن که همیشه به نظر می رسید در انبوه آن بود، ایجاد شد.

در دوران سیاه و سفید، قاب 5 فوتی 8 اینچی پیگات و سبک سواری از پشت به بالا باعث شد تا زمانی که میدان به سمت پایین تپه به سمت تاتنهام کرنر می‌رفت، او را انتخاب کنید. و این یکی دیگر از اتفاقات خوشایند زمان‌بندی بود که دوران لستر پیگت با نزدیک شدن به پایان کار بزرگ دیگری در زین آغاز شد. سر گوردون ریچاردز بین سال‌های 1925 و 1953 به طور خارق‌العاده 26 بار قهرمانی فلت جوکی‌ها را به دست آورده بود، زمانی که سرانجام موفق شد دربی را در بیست و هشتمین تلاش در هفته تاج‌گذاری برنده شود. ریچاردز کمی بیش از یک سال بعد بازنشسته شد – چند هفته پس از اولین برنده شدن پیگوت در دربی، در حالی که یک جوان 18 ساله در شوت 33-1، هرگز نگو بمیر.

Never Say Die تا حد زیادی بزرگترین بازیکن خارجی در میان رکورد پیگات با 9 برنده دربی بود. او در مشهورترین مسابقه چمن پیروز شد – و با این حال بازیکنان مسابقه از دست دادند. اما این برد نیز شهرت او را نزد مردم شرط بندی تضمین کرد. او قبلاً اعلام کرده بود که اولین سواری خود را در 12 سالگی در انظار عمومی انجام داده بود و سپس اولین برنده خود را در 14 سالگی سوار کرد. فقط یک سال بعد، در سنی که اکنون واجد شرایط دریافت گواهینامه جوکی نبود، او سوار شد. دربی برای اولین بار، و فصل پس از آن، او اولین برنده خود را در رویال آسکوت، در هندیکپ ووکینگهام سوار شد.

اما این موفقیت غیرمنتظره هرگز نگو بمیر بود که پیگوت را به وارث مسح‌شده فرد آرچر، استیو دونوگهو و ریچاردز تبدیل کرد، به‌عنوان جوکی که حامیان همیشه در جستجوی پاداش یا رستگاری به دنبال آن بودند.

حتی در روزهای ابتدایی زندگی حرفه ای او، انکار لازم برای حفظ وزن بدنش در حال حاضر در خطوط هدر رفت روی صورتش آشکار می شد. عزم یکجانبه او برای گرفتن خط جلو نیز بسیار واضح بود. بازی‌بازان او را به‌خاطر نترس بودنش دوست داشتند، اما بسیاری از حاکمان و تنظیم‌کنندگان این ورزش نظر دیگری داشتند. پیگت به دلیل نقش او در سقوطی که به زندگی حرفه ای ریچاردز پایان داد، محرومیت طولانی مدتی دریافت کرد، که به قیمت سواری برنده در «Never Say Die in the St Leger» تمام شد، اما زمانی که پیگت به بازگشت پیگوت با یک بازی پیروز شد، مسابقه‌دوستان خوشحال نشان دادند که در کجا احساس همدردی می‌کنند. سه ماه بعد در نیومارکت برنده شد.

پیگت در طول زندگی حرفه‌ای خود به ندرت مصاحبه می‌کرد، و در زمانی که مصاحبه می‌کرد، پیشنهاد چندانی به مصاحبه‌کنندگان نمی‌داد. نقص گفتاری که صدای او را خفه می‌کرد و ناشنوایی یک گوش او از کودکی به بی میلی پیگات برای تعامل با خبرنگاران کمک کرد، اما نشان‌دهنده یک سکوت طبیعی نیز بود. پیگت از افراد مشهور خواستگاری نکرد و در عوض در هر نیم ساعت دو دقیقه در پیست زمانی که از استعداد خارق‌العاده‌اش استفاده می‌کرد زندگی می‌کرد. برای پیگت، به نظر می رسید که شهرت چیزی نیست که بتوان آن را جستجو کرد و از آن دفاع کرد. این بیشتر یک خطر شغلی بود.

برخی می‌گفتند که او روی کاهو و شامپاین وجود دارد، برخی دیگر می‌گویند سیگار برگ و قهوه‌ی سیاه است – فقط دو داستان از میان ده‌ها داستانی که خود را به «رفیق دراز» پیوند می‌دادند تا خلأ به‌وجود آمدن نامحرم او در رسانه‌ها را پر کند. هر داستانی، اعم از آخرالزمانی یا نه، افسانه لستر را زینت می داد.

عشق او به پول – و عدم تمایل به جدا شدن از آن که در نهایت به قیمت آزادی، OBE و هر شانسی برای یک شوالیه برای او تمام می شد – به زودی بخشی از افسانه نیز شد. بیل ریکابی، همکار سابقش در اتاق توزین، زمانی گفت: «لستر از هر پنج ترد مانند جواهرات کمیاب لذت می برد، زیرا پول نیروی زندگی اوست و او آن را به اندازه مردی که با 50 سال بازنشستگی غیرقابل بازنشستگی روبه رو است، با کمال میل می کند.» .

شایعات بی‌شماری نیز در مورد بی‌رحمی او برای سوار شدن بر روی یک مسابقه بزرگ مورد علاقه، و صحبت آرام با مالک برای ایجاد این ایده وجود داشت که حضور او در زین می‌تواند همه چیز را تغییر دهد. در آستانه دربی، گمانه زنی ها در مورد اینکه پیگوت سوار کدام اسب خواهد شد و همچنین کدام اسب خواهد بود. او می خواست سوار شدن، تب کرده بود. اغلب پیگات راه خود را پیدا کرد.

اعتماد به نفس او تزلزل ناپذیر بود. حامیان می‌دانستند که ایمان پیگوت به خودش مانند ایمان آنها در او قوی است. او در مقابل هر سوارکار دیگری در بازی از خود حمایت می‌کرد، و در زمانی که مسابقه اکثریت قریب به اتفاق گردش مالی شرط‌بندی را به خود اختصاص می‌داد، بازیکنان نیز همین احساس را داشتند. موفقیت او در طول یک دیدار بزرگ مانند رویال اسکوت می تواند تفاوت بین یک هفته برد یا باخت برای شرط بندی ها باشد.

پیگات در جلسه سلطنتی 116 برنده را سوار کرد، در زمانی که آنچه اکنون یک جلسه پنج روزه است تنها در چهار مرحله برگزار شد، رکوردی که مطمئناً برای دهه های آینده دست نخورده باقی خواهد ماند. مجموع 9 پیروزی فوق‌العاده او در دربی نیز همینطور خواهد بود، سه پیروزی بیشتر از هر سوارکار دیگری در تاریخ 240 ساله آن و حداقل دو مورد از آنها قبل یا بعد از آن برای هر جوکی دیگری بازنده بوده است.

برای نسل‌های پشتیبان در داخل و خارج از پیست، اگر با او بودید، «بیا، لستر» بود و اگر با تکان دادن سر شما را شکست داد، «بیگوت خونین» خشمگین بود. اما برد یا باخت و برای بیش از ربع قرن، لستر پیگت همیشه در مرکز صحنه بود، به شکلی که هیچ یک از کسانی که از او پیروی کردند هرگز نمی‌توانستند امیدوار باشند که مطابقت داشته باشند.