قبل از تبدیل شدن بریتانیا به دبی بعدی، سوء استفاده از کارگران مهاجر را متوقف کنید | پیت پتیسون

منکارگران مهاجر فقیر مجبور به پرداخت هزاران پوند به عنوان هزینه های استخدام غیرقانونی، اسکان در محل های اسکان یافته و ناتوان از ترک کار خود به صورت داوطلبانه هستند. این قطره؟ امارات متحده عربی؟ عربستان سعودی؟ نه، این بریتانیا پس از برگزیت است.

افشاگری هایی مبنی بر اینکه کارگران نپالی ظاهرا مجبور شده اند برای مشاغل خود در مزرعه بریتانیایی که برخی از سوپرمارکت های پیشرو ما را تامین می کند، به ماموران در نپال هزینه های اخاذی بپردازند، آخرین مورد از یک سری گزارش های تکان دهنده است. چنین مواردی نشان می‌دهد که چگونه بریتانیا در حال اتخاذ رویه‌هایی است که معمولاً در خلیج‌فارس دیده می‌شود، منطقه‌ای که سوابق وحشتناکی از سوء استفاده از کار دارد.

کمبود شدید نیروی کار در پی برگزیت و همه گیری همه گیر، دولت را مجبور کرده است که به فراتر از اروپا نگاه کند. طرح کارگران فصلی آن، که ویزای کوتاه مدت برای کار در مزرعه ارائه می دهد، اکنون از بیش از 50 کشور – تا باربادوس، تاجیکستان، نیجریه و همچنین نپال – استخدام می کند. این طرح با حدود 2500 کارگر در سال 2019 آغاز شد و ممکن است در سال جاری تا 40000 نفر استخدام کند.

اما شهادت‌های کارگران مهاجری که از طریق این طرح استخدام شده‌اند، به طرز ناخوشایندی شبیه آن‌هایی است که بارها در خلیج فارس شنیده‌ام.

یک اوکراینی شاغل در یک مزرعه بریتانیایی گفت که مجبور شد هزینه های استخدام خود را بپردازد و فریب داده شد تا قراردادی را امضا کند که کاملاً متوجه نشده بود. وقتی کارگران دست به اعتراض زدند، با یک هفته تعلیق مجازات شدند.

یک بررسی دولتی از سال آزمایشی این طرح که اواخر سال گذشته منتشر شد، نشان داد که کارگران در معرض شرایط «غیرقابل قبول» از جمله آزار نژادپرستانه، اسکان بدون آب جاری و قراردادهایی به زبان خودشان هستند.

این طرح برخلاف دستورالعمل‌های سازمان بین‌المللی کار، که می‌گوید کارفرما باید تمام هزینه‌ها و هزینه‌های استخدام مرتبط را بپردازد، کارگران را ملزم می‌کند که هزینه پروازها و روادید خود را پرداخت کنند. به این پرداخت‌ها، هزینه‌های استخدام غیرقانونی را که برخی از کارگران ادعا می‌کنند از آن‌ها دریافت کرده‌اند، اضافه کنید، و واضح است که بسیاری از آنها با بدهی عمیق به این کشور می‌رسند.

هزینه ویزا، پروازها و هزینه هایی که یک کارگر نپالی متحمل شده بود، تقریباً یک سوم درآمد او در طول شش ماه زندگی در مزرعه بود. و درست مانند خلیج فارس، هیچ نشانه ای وجود ندارد که هیچ یک از کارگران مهاجر نپالی که مجبور به پرداخت پول برای ایمن کردن شغل در مزارع بریتانیا شده اند، غرامت دریافت کنند.

مشابهت با شرایط کار در خلیج فارس فراتر از بخش کشاورزی است. گزارش اخیر آزمایشگاه حقوق دانشگاه ناتینگهام نشان داد ماهیگیران مهاجر غیراروپایی که در کشتی‌های ماهیگیری با پرچم بریتانیا کار می‌کنند، به طور متوسط ​​3.50 پوند در ساعت (پس از محاسبه بدهی استخدامی آنها) پرداخت می‌کنند. اکثریت گزارش دادند که حداقل 16 ساعت در شیفت کار می کردند و بیش از یک سوم گفتند که “خشونت فیزیکی منظم را تجربه کرده اند”.

بیشترین انتقاد از عملکرد کار در خلیج فارس، سیستم کفالا بوده است، که بر اساس آن کارگران نمی توانند بدون اجازه کارفرما شغل خود را ترک کنند و آنها را در معرض استثمار فاحش قرار می دهد.

شیوه های مشابهی را می توان در بریتانیا یافت. در ماه مارس آبان نیوز فاش کرد که برخی از پرستاران خارجی که برای مراکز خدمات بهداشتی درمانی و خانه‌های مراقبت خصوصی کار می‌کنند، در صورت تمایل به ترک یا تغییر شغل، قبل از پایان قراردادشان مجبور به پرداخت هزاران پوند می‌شوند، شرطی که یکی از کارشناسان مبارزه با برده‌داری تشبیه می‌کند. به اسارت بدهی

برای روشن بودن، مقیاس و شدت سوء استفاده از نیروی کار در بریتانیا هنوز به طور قابل توجهی کمتر از کشورهای خلیج است. دستمزدها به ویژه در بریتانیا بسیار بهتر است، جایی که اکثر کارگران مهاجر از حداقل دستمزد 9.50 پوند در ساعت برخوردار هستند. به عنوان مثال، در قطر حداقل دستمزد معادل فقط 1 پوند در ساعت به اضافه غذا و یک تخت خوابگاه است.

کارگران مهاجری مانند نپالی‌ها در مزارع ما حاضرند هزینه‌های – قانونی و غیرقانونی – را برای شانس کسب دستمزد در بریتانیا بپردازند، اما با انجام این کار آنها به طور مؤثر به قیمت مواد غذایی در سوپرمارکت‌های ما و مراقبت‌های بهداشتی در بیمارستان‌های ما یارانه پرداخت می‌کنند.

استخدام کارگران خارجی می تواند هم برای کارگران و هم برای بریتانیا مفید باشد، اما تنها در صورتی که دولت تدابیر و بودجه مناسب را در نظر بگیرد. تاکنون هیچ کدام را انجام نداده است. در همین حال، اگر می‌خواهید در سال‌های آینده شرایط کار برای کارگران مهاجر در بریتانیا را تجربه کنید، نگاهی به دوحه و دبی بیندازید.