طرح سوناک برای مالیات بادآورده پیچیده است، اما آیا خوب است؟ | نیلز پراتلی

Lنیمکت جلوی ابور حق دارد کلاغ کند. ریچل ریوز و اد میلیبند از ژانویه در مورد نیاز – و عادلانه بودن – مالیات بادآورده بر نفت دریای شمال و تولیدکنندگان صحبت کرده اند. از آن زمان به بعد، ریشی سوناک از خصومت آشکار به یک چرخش کامل دست زده است. این واقعیت که صدراعظم نتوانست خود را مجبور به بیان کلمه “سرخار باد” کند، و در عوض به طرح خود برچسب “مالیات سود انرژی” زد، فقط به ورزش سیاسی می افزاید.

اما نکته اینجاست: وانکس های خزانه داری طرحی بسیار متفاوت برای مالیات سوناک ارائه کرده اند. آیا نسخه دولتی بهتر است؟ خوب، هدف آن جمع آوری پول بیشتر است که تفاوت مهمی است. ما منتظریم تا ببینیم چه مقدار از “حدود 5 میلیارد پوند” خزانه داری در سال آینده محقق می شود، اما این رقم حداقل دو برابر بیشتر از آنچه توسط حزب کارگر ذکر شده است، که صرفاً 10 درصد اضافه هزینه را پیشنهاد کرده بود، است.

سوناک 25 درصد را انتخاب کرده است – و به طور بحرانی، اگر قیمت نفت و گاز بالا بماند، مالیات او می تواند تا پایان سال 2025 ادامه یابد. این عنصر چند ساله بسیار مهم است و صنعت را غافلگیر کرد. بریتیش پترولیوم گفت که سرمایه گذاری خود در دریای شمال را بررسی خواهد کرد. قابل درک است: صدراعظم همچنین با کمک هزینه های سرمایه گذاری – شیرین کننده برای شرکت های تحت تعرفه – دست و پنجه نرم کرده است، اما این عنصر ساده نیست.

معافیت‌های مالیاتی 80 درصدی بر هزینه‌های سرمایه‌ای برای تولیدکنندگان نفت و گاز که به حفاری ادامه می‌دهند بسیار سخاوتمندانه به نظر می‌رسد، اما رمزگشایی تأثیر کمک‌های موقت بر پروژه‌هایی که ممکن است یک دهه طول بکشد، رمزگشایی می‌شود. اگر شرکت‌ها در نهایت سرمایه‌گذاری بیشتری انجام دهند و در عین حال مالیات بیشتری نیز بپردازند، سوناک یک پیروزی در طراحی خواهد داشت، اما در این مرحله نمی‌توان گفت که نتیجه تضمین شده است. واکنش در روزهای آینده بیشتر به ما خواهد گفت.

در همین حال، ژنراتورهای برق همچنان در تاریکی هستند. Drax (زیست توده)، SSE (مزرعه های بادی و آبی) و Centrica (قرار گرفتن در معرض هسته ای در بالای میادین گازی دریای شمال) شاهد کاهش سهام خود بودند زیرا سوناک گفت که فوراً اندازه سود آنها را ارزیابی خواهد کرد و “گام های مناسب” را در نظر خواهد گرفت. ترجمه: خزانه داری خیلی دیر کارش را شروع کرد.

مورد مالیات بادآورده در ماه های اخیر بسیار زیاد بوده است زیرا سقف قیمت Ofgem به 2800 پوند می رسد. حتی مدیران نفت به طور خصوصی به این امر اجتناب ناپذیر اعتراف کرده اند. اما جزئیات طراحی همیشه جزء حیاتی بود. Sunak یک فرمول پیچیده هویج و چماق را انتخاب کرده است – و پیچیدگی، همانطور که در گذشته با بودجه دیده ایم، همیشه یک فضیلت نیست.

با BT، اندازه به وضوح مهم است

چه چیزی اینقدر طول کشید؟ قانون امنیت ملی و سرمایه گذاری از ژانویه در دفتر قانون قرار گرفته است و فقط منتظر یک پرونده مناسب برای مداخله دولت است. اکنون وزیر بازرگانی، کواسی کوارتنگ، دو احتمال را در دو روز پیدا کرده است – و هر دو ماه‌هاست که در معرض دید عموم قرار گرفته‌اند.

یکی از آنها نیوپورت ویفر فاب است که موضوع خرید ویفرهای سیلیکونی توسط چین در سال گذشته است. ما یک روز دیگر به آن باز خواهیم گشت. مهم‌ترین «تماس در» BT، یا به‌طور خاص، سهام 18 درصدی پاتریک دراهی، میلیاردر فرانسوی مخابرات است که از 12 درصد در دسامبر گذشته افزایش یافت. کوارتنگ دقیقاً به موقع وارد شده است: تعهدات غیر پیشنهادی درحی در اواسط ژوئن به پایان می رسد.

قانون امنیتی تقریباً می توانست با در نظر گرفتن BT نوشته شود. شرکت مخابراتی تا زانو در کارهای دولتی با زاویه سایبری و اطلاعاتی است. و یک قهرمان بالقوه در پهنای باند فیبر سریع به وضوح در زیرساخت کشور برای عصر دیجیتال تعبیه شده است. بنابراین، بله، شفاف سازی در مورد اینکه چه کسی مجاز به مالکیت BT است، یا اینکه چه اندازه سهام قابل تحمل است، مهم است.

کوارتنگ قطعا باید به دراهی بفهماند که تصاحب BT غیرممکن است. این میلیاردر سرمایه گذاری های مخابراتی بین المللی خود را با کمک های سنگین بدهی ساخته و اداره کرده است، چیزی که BT در حال حاضر به آن نیاز ندارد. پس از سال‌ها تلاش نظارتی، سرانجام بریتانیا 15 میلیارد پوند برای تولید فیبر هزینه کرد. اجازه دهید بدون خطرات مهندسی مالی به کار خود ادامه دهد.

احتمالاً سرویس‌های امنیتی بریتانیا نیز دیدگاهی خواهند داشت: یکی از آنها مشکوک است که وضعیت شرکت BT را به عنوان شرکتی در بریتانیا، با حاکمیت پاسخگو به سبک بریتانیا، وضعیت رضایت‌بخشی یافته‌اند. حتی اگر درحی می توانست در مورد همکاری اطمینان دهد، مشکل تغییر کنترل این است که هرگز نمی دانید مالک بعدی چه کسی خواهد بود. معامله‌گرانی مانند درهی تمایل دارند در نهایت خروجی را بخواهند.

اگر کوارتنگ این عقیده را دارد که تصاحب ممنوع است، سؤال بعدی او این است که در مورد خطر “کنترل خزنده” چه باید کرد. این پیچیده تر است. اما 18 درصد سهام – و نه بیشتر – یک پاسخ معقول خواهد بود.