آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
دبلیویک دقیقه مانده به بازی برگشت نیمه نهایی رئال مادرید مقابل منچسترسیتی در برنابئو، امید به یادآوری فینال جام اروپا 1981 دور به نظر می رسید. با این حال، چیزی در مورد این تیم رئال مادرید وجود دارد که تمام منطق را از پنجره بیرون می اندازد. به نوعی آنها در وقت های اضافه دو گل به ثمر رساندند تا تساوی را به وقت های اضافه بکشند و سپس سیتی شوکه شده را به پایان برسانند. همانطور که پیتر دروری شگفت انگیز اظهار داشت: “به طور غیرمحتمل، به طور معجزه آسایی، فراتر از رویاها و انتظارات آنها”.
بنابراین لیورپول برای دومین بار در فینال جام ملت های اروپا در پاریس به مصاف رئال مادرید خواهد رفت. این باید یک کلاسیک باشد، احتمالاً شامل هت تریک کریم بنزما در وقت های تلف شده است که لیورپول را مانند بقیه حریفان رئال مادرید در این فصل مبهوت خواهد کرد. این ممکن است بیش از حد نیاز داشته باشد، اما این مسابقه حداقل باید یک پیشرفت نسبت به فینال 1981 باشد.
به سختی تعجب آور بود که رویارویی آنها در روز چهارشنبه 27 می 1981 کمی ناامیدکننده بود. هر دو تیم فصل های طولانی را پشت سر گذاشته بودند و در روزهای قبل از چرخش تیم، بسیاری از بازیکنان با حالت خالی یا مصدوم می دویدند.
مسیر لیورپول به فینال تا نیمه نهایی آرام بود. تیم باب پیزلی در دور اول در مجموع تیم فنلاندی OPS را با نتیجه 11-2 شکست داد و سپس در دور دوم آبردین را با نتیجه 5-0 و در مرحله یک چهارم نهایی زسکا صوفیه را با نتیجه 6-1 شکست داد و با بایرن مونیخ به تساوی رسید. گل های خارج از خانه این هنوز یک تیم خوب لیورپول بود اما مصدومیت آنها را به شدت تحت تأثیر قرار داده بود و با وجود اینکه آنها جام لیگ را بردند، رتبه پنجم در لیگ بسیار پایین تر از استانداردهای بالای معمول آنها بود.
در گذشته، پاریس آواز قو برای این نسخه از تیم پیزلی خواهد بود. ری کلمنس و جیمی کیس در تابستان باشگاه را ترک کردند و بروس گروبلار و مارک لاورنسون خود را تثبیت کردند. ایان راش قبلاً به باشگاه آمده بود. رونی ویلان به عنوان یک بازیکن ثابت در تیم ظاهر می شد. و با پیوستن کریگ جانستون از میدلزبورو در آن تابستان، ری کندی، تری مک درموت و دیوید جانسون جایگزین خواهند شد.
رئال مادرید با تیم قدیمی ای که پنج دوره اول جام ملت های اروپا را برده بود فاصله زیادی داشت. در جستجوی اولین برد خود در این رقابت از سال 1966، ووجادین بوسکوف، سرمربی تیم سازش ناپذیری ساخته بود که با کیفیتی ستاره ای نیز پر شده بود.
به نظر می‌رسد که تهدید اصلی برای لیورپول، نبوغ کوچک اسپانیایی، خوانیتو، مهاجمی باشد که در جریان پیروزی 2-1 اسپانیا در ومبلی چند ماه قبل، انگلیس را به‌سختی اداره کرده بود. مهاجم و کاپیتان سانتیلانا خطر بالقوه دیگری بود، زیرا اولی استیلیک آلمانی امیدوار بود پس از باخت در فینال 1977 از لیورپول انتقام بگیرد. یکی از بازیکنانی که در انگلستان شناخته شده بود، وینگر لوری کانینگهام بود. او در اولین فصل حضورش در مادرید پس از انتقال از وست بروم، قهرمان لالیگا شده بود، اما در نوامبر 1980 انگشت پایش شکسته بود و قبل از شروع فینال مقابل لیورپول، یک بازی کامل انجام نداده بود.
رئال مادرید در نتایج رودرروی خود توسط رئال سوسیداد به عنوان قهرمانی دست یافته بود، بنابراین می دانستند که مانند لیورپول، آنها باید فینال را ببرند تا به جام ملت های اروپا در فصل بعد راه پیدا کنند. در آن زمان هیچ شبکه ایمنی از چهار تیم برتر برای کاهش تنش وجود نداشت.
اگرچه یک موضوع مشترک در دوران مدرن وجود داشت. هواداران از این که به هر دو باشگاه فقط 12000 بلیت برای ورزشگاهی با ظرفیت بیش از 48000 نفر اختصاص داده شده بود خشمگین بودند. بسیاری از هواداران بدون بلیت سعی کردند وارد ورزشگاه شوند اما توسط 1000 پلیس فرانسوی باتوم دار مجبور به عقب نشینی شدند. قیمت بلیت هایی با قیمت 3 پوند نیز شایعه شده بود که از طریق تات 60 پوند به فروش می رسید.
با وجود زرق و برق باشگاه های درگیر، فینال به عنوان یک بازی کلاسیک معرفی نمی شد. دیوید لیسی در پیش نمایش بازی Guardian خود نوشت: “کسانی که مشتاقانه منتظر یک بازی بازتر امروز هستند، ممکن است ناامید شوند.” بنابراین باز هم فینال بیشتر شبیه شطرنج است تا قرعه.
برایان کلاف که دو فینال جام ملت های اروپا را 1-0 برده بود، پیشگویی کرد: “آیا فکر می کنید باب پیزلی نگران این است که اگر لیورپول 1-0 برنده شود، چگونه به نظر می رسد؟ البته او این کار را نخواهد کرد – و برای او موفق باشید. لیسی موافقت کرد: «باز هم می‌توان فینال را تنها با یک گل تعیین کرد. اگر لیورپول اول گل بزند، باید برنده شود.”
این مسابقه ساعت 19:15 به وقت انگلستان آغاز شد و پوشش زنده بی بی سی تنها 15 دقیقه قبل از آن آغاز شد. لوری مک‌منمی، سرمربی ساوتهمپتون، که اخیرا پست خالی منچستریونایتد را رد کرده بود، به بری دیویس در جایگاه تفسیر پیوست. احتمالاً همینطور بود. روشی که او پس از برنده شدن لیورپول فریاد زد “برو وارد کن” ممکن است مورد پسند هواداران یونایتد قرار نگیرد.
همانطور که خیلی ها می ترسیدند، این مسابقه به دور از دیدنی بود. کنی دالگلیش برای اولین بار پس از مصدومیت مچ پا در بازی بایرن مونیخ بازگشت و لیورپول با شک و تردید نسبت به کاپیتان فیل تامپسون، آلن کندی و سامی لی به فینال رسید. در نیمه دوم، گریم سونس به دلیل آسیب دیدگی زانو نیاز به درمان داشت.
در مرحله مقدماتی فینال، بوسکوف لیورپول را «تیم کهنه‌سربازان» خطاب کرده بود. با این حال، تجربه لیورپول ارزشمند بود، آلن کندی، دالگلیش و سونس دروازه بان آگوستین را آزمایش کردند، که به دنبال ماریانو گارسیا رمون مصدوم بود.
پس از نیمه اول فشرده، رئال مادرید در شروع وقت دوم یک موقعیت عالی داشت. لیورپول احساس کرد که کانینگهام در موقعیت آفساید قرار دارد، اما داور مجارستانی، کارولی پالوتای، بازی را با دست تکان داد و به خوزه آنتونیو کاماچو، مدافع اجازه داد تا به میدان برود. کلمنس به لبه جعبه اش آمد و با درماندگی نگاه کرد که کاماچو او را تراشه می کند. تلاش از روی تیر افقی عبور کرد.
همانطور که به نظر می رسید مسابقه به سمت وقت اضافه پیش می رود، یک قهرمان بعید ظاهر شد. آلن کندی مدافع چپ در بازی رفت مقابل بایرن در آنفیلد مچ دستش شکسته بود و تنها یک بار دیگر قبل از فینال بازی کرده بود. اما او استعداد گلزنی در موقعیت های بزرگ را داشت. کندی قبلاً در فینال جام اتحادیه مقابل وستهام در اوایل فصل گلزنی کرده بود و در فینال 1983 مقابل منچستریونایتد دوباره این کار را انجام داد. او همچنین در ضربات نهایی جام ملت‌های اروپا مقابل رم در سال 1984 پنالتی را به ثمر رساند.
در کمتر از 10 دقیقه به بازی در پاریس، کندی توپ را از یک پرتاب دریافت کرد و از گارسیا کورتس گذشت. او توپ را فراتر از آگوستین شکست و با خوشحالی از پشت دروازه دور شد، در حالی که هواداران لیورپول به دریایی از دست و پا تبدیل شدند. او بعداً فاش کرد: “برای یک لحظه وحشتناک فکر کردم اشتباه کرده ام.” اما وقتی به بالا نگاه کردم، دیدم که مانند موشک وارد می شود. من تازه راه افتادم حتی نمی توانم احساسم را توصیف کنم. نمی‌خواستم از دویدن دست بردارم.»
این بازیکن 26 ساله که با محبت به او لقب بارنی رابل داده بود، سومین جام اروپایی لیورپول را برده بود. کندی در این باره گفت: “چند سال پیش فکر می کردم که بقیه دوران حرفه ای ام را با نیوکاسل سپری خواهم کرد و احتمالاً اگر آنها هنوز در لیگ دسته اول بودند، هنوز آنجا خواهم بود.”
تامپسون پس از جمع آوری جام گفت: “ما به بزرگان ملحق شدیم و دو نفر از آنها – بایرن مونیخ و رئال مادرید – را شکست دادیم تا این کار را انجام دهیم.” پیزلی که اولین مربی ای بود که سه بار جام اروپا را برده است، گفت: “شاید این یک بازی کلاسیک نبود، اما ما شخصیت فوق العاده ای از خود نشان دادیم.” کارلو آنچلوتی می تواند روز شنبه مقابل لیورپول از آن موفقیت پیشی بگیرد.
با ادامه جشن ها، نیم میلیون نفر در مسیری 17 مایلی در لیورپول برای رژه اتوبوس های روباز صف کشیدند. برد لیورپول در پاریس پنجمین پیروزی متوالی انگلیس در جام ملت‌های اروپا و چهارمین پیروزی متوالی 1-0 در فینال بود. یک سال بعد، استون ویلا این روند را حفظ کرد. Bucks Fizz حتی در مسابقه آواز یوروویژن در سال 1981 برنده شد تا به سلطه بریتانیا در صحنه اروپا ادامه دهد.
رئال مادرید برای موفقیت بعدی خود در این رقابت ها باید تا سال 1998 صبر می کرد، اما از آن زمان تاکنون بیش از حد خشکسالی نسبی خود را جبران کرده و سیزدهمین عنوان خود را در سال 2018 در برابر لیورپول به دست آوردند. آیا قسمت سوم این سه گانه مانند 81 خواهد بود یا 18؟ در پاریس خواهیم فهمید.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
