درگذشت مایک دیویس | اتحادیه راگبی

مایک دیویس، که در سن 80 سالگی درگذشت، همیشه با یکی از مشهورترین پیروزی های اتحادیه راگبی انگلیس همراه خواهد بود. در اولین کمپین پنج ملت خود به عنوان سرمربی انگلیس، معلم مدرسه شربورن به هدایت تیم ملی به گرند اسلم 1980 تحت کاپیتانی بیل بومونت کمک کرد، اولین پاکسازی گل رز قرمز از اواخر دهه 1950.

این یک تضاد تماشایی بود با سال‌های کم‌موفقیتی که قبل از ورود دیویس به وجود آمده بود، با ولز و فرانسه که در بیشتر دهه 70 تسلط داشتند. انگلیس بازیکنان انفرادی خوبی مانند بومونت، فرن کاتن، پیتر ویلر، تونی نیری، کلایو وودوارد و مایک سلمن داشت، اما انتخاب‌ها به طرز بدنامی ناسازگار بود و تیم به ندرت به گل می‌رسید.

همه چیز زمانی که دیویس هدایت آن را برعهده گرفت، تغییر کرد، زیرا قبلاً مربی تیم موفق انگلستان Schools XV بوده است. او هیچ تجربه مربیگری در سطح بالایی نداشت، اما بین سال‌های 1963 و 1970 16 بازی ملی برای انگلیس انجام داده بود. دیویس و بازیکنان ارشدش در مجموع ناامید بودند – “حقیقت این است که ما را تسخیر کرده است” – از اینکه انگلیس از آن زمان در یک گرند اسلم نبرده بود. 1957.

قبل از اینکه دیویس در پاییز 1979 هدایت شود، انگلیس شکست سنگین 27-3 مقابل ولز را در مسابقات قهرمانی پنج ملت در کاردیف متحمل شده بود و آنها همچنین در اولین مسابقه دیویس به عنوان سرمربی 10-9 مغلوب آل بلکس شدند. با این حال، پس از بازی نیوزلند، بومونت دیویس را کنار کشید و به او گفت که احساس خوبی نسبت به فصل آینده پنج ملت دارد. بازیکنان بر این باورند که تیم مناسب را انتخاب کنید و در مقابل هر کسی شانس مناسبی خواهند داشت.

خوشبختانه دیویس برای استعدادهای نوازندگی چشم زیرک داشت، و ارتقاء او از گلاستر پروپاقرص فیل بلیک‌وی یک ضربه استاد خاص بود. دیویس بر این باور بود که یک “ستون ستون فقرات” قوی برای ساختن یک تیم پیروز ثابت کلیدی است، و صداقت و اشتیاق او به سرعت او را برای تیم محبوب کرد.

یک حرکت ساده دیگر باعث شد که انگلیس روز یکشنبه ها، زمانی که هنوز از مسابقات باشگاهی خود دردناک بود، روتین آشنای خود را کنار گذاشت و به نفع تمرین فشرده تر دوشنبه شب ها در استوربریج RFC در وست میدلندز، با حضور اعضای عمومی آزاد بود. چندین نوآوری دیگر نیز وجود داشت، به ویژه زمانی که دیویس با یک ابزار عجیب و غریب وارد جلسه شد. این اولین باری بود که تیم ملی تا به حال یک پروژکتور بالای سر می دید.

با بازیکنان ارشد نیز بیشتر مشورت می شد و به زودی به استفاده مشتاقانه دیویس از کلماتی مانند “وووش” به جای “خرد کردن” عادت کردند تا دقیقاً توصیف کند که او چگونه می خواهد مهاجمانش به موقعیت های تماس حمله کنند.

ایرلند در اولین بازی مسابقات قهرمانی سال 1980 به خوبی (24-9) شکست خورد و پس از آن 17-13 فرانسه در پاریس پیروز شد. مرحله بعدی پیروزی 9-8 مقابل ولز در توئیکنهام بود که به خاطر اخراج پل رینگر بازیکن کناری ولز پس از 15 دقیقه به خاطر یک چالش ادعایی بالا و دیرهنگام با جان هورتون خاطره انگیز بود. داستی هِر پنالتی دیرهنگام برنده را زد و یک مسابقه گرند اسلم را در مقابل اسکاتلند در موریفیلد ترتیب داد.

دیویس آنقدر باهوش بود که متوجه شد بازیکنان ارشدش نیازی به انگیزه اضافی ندارند و عمداً با نزدیک شدن به شروع بازی خود را کمیاب کرد و از اینکه صحنه را به دیگران واگذار کرد خوشحال بود. انگلیس به درستی با نتیجه 30-18 پیروز شد تا اسلم مورد انتظار خود را به دست آورد، اما این امر برای اثبات موفقیت این تیم در دهه آینده بود. چند بازیکن ارشد متعاقباً بازنشسته شدند و پس از ناکامی در برنده شدن پنج ملت در سال‌های 1981 و 1982، قاشق چوبی را در سال 1983 جمع‌آوری کردند و باعث شد دیویس به شوخی بگوید “من شراب را به آب تبدیل کردم”. او مدت کوتاهی پس از آن کنار رفت تا بر حرفه تدریس خود تمرکز کند. انگلیس از 20 تستی که او را به عهده داشت، 10 برد و سه تساوی به دست آورد.

دیویس که در لیچفیلد، استافوردشایر، در خانواده اولیو (نی تامپسون)، که یک آرایشگاه داشت و همچنین در دکورهای فیلم کار می‌کرد، و الک دیویس، خواننده نیمه حرفه‌ای تالار موسیقی و بدلکار سینما، متولد شد، در مدرسه گرامر پسرانه Torquay تحصیل کرد. قبل از آموزش برای معلمی در کالج سنت لوک در اکستر. او هنوز در سنت لوک بود که در سال 1963 برای اولین بازی ملی خود مقابل ولز انتخاب شد و با کفش‌های فوتبال ارزان قیمتی که به دلیل گران بودن کفش‌های مناسب راگبی سیاه رنگ شده بود، بازی می‌کرد. در همان سال او با انگلستان به نیوزلند سفر کرد، در آزمون دوم در کرایست‌چرچ، شانه‌اش را از جا درآورد، اما شجاعانه بازی کرد و با یک بازوی خوب خود به بردن توپ خط‌آوت ادامه داد.

متعاقباً دیویس به عنوان یک افسر مربی در نیروی دریایی سلطنتی آموزش دید و مدتی را در کالج نیروی دریایی سلطنتی در دارتموث در دوون و 18 ماه را در HMS Raleigh در Torpoint در کورنوال گذراند. او برای خدمات Devonport و Combined Services شرکت کرد و همچنین نماینده دوون و سپس Staffordshire بود که در سال 1970 کاپیتان آنها در مسابقات قهرمانی شهرستان شد.

مانند پدرش، دیویس به دلیل توانایی خود در خوانندگی مشهور بود و الویس پریسلی در میان تخصص های او بود، و یک بار در برنامه تویکنهام به عنوان “تقریباً مطمئناً بهترین خواننده پاپ که تا به حال فوتبال راگبی برای انگلیس بازی می کند” توصیف شده بود. در بای بای بلکبرد بسیار خوب است.»

دیویس همچنین در بسکتبال و واترپلو عالی بود و بازی برای هارلکینز آر اف سی را با شغل تدریس در هایلیبری در هرتفوردشایر و سنت پل در لندن ترکیب کرد.

او در سال 1967 در Haileybury با جنی هال، پرستار مدرسه آشنا شد و در سال 1969 ازدواج کردند. در سال 1974 آنها به شربورن در دورست نقل مکان کردند، جایی که او معلم ریاضیات و PE در مدرسه شربورن شد و به هدایت اولین مدرسه XV به چهار متوالی کمک کرد. فصل های شکست ناپذیر از 1975 تا 1978.

لباس ورزشی بنفش انگلیسی او سرنخ انفرادی زندگی دیگر او بود. حتی پس از تشخیص بیماری پارکینسون، او به مربیگری در Sherborne RFC ادامه داد و طبیعت مهربان و دلگرم او هرگز او را ترک نکرد.

از او جنی و دخترشان جو و پسران دوقلوی سیمون و پیتر به یادگار مانده است.