آدبایو آکینفنوا: به من گفتند برای فوتبال خیلی بزرگ هستم و 22 سال بازی کرده ام | وایکامب

“من فکر می‌کنم از نظر فنی بیکار هستم، بنابراین هر مدیری، من را در واتس‌اپ بفرست.» این سخنان آدبایو آکینفنوا در یک مصاحبه تلویزیونی زنده کنار زمین پس از گلزنی در ومبلی برای صعود به لیگ یک با کنفدراسیون فوتبال آسیا ویمبلدون شش سال پیش بود. و اگر یکی از آنها وجود داشت، از من درخواست کنید – و بنابراین به نظر می رسد مناسب است که یکی از نام های آشنای بازی برای آخرین ضربه، آخرین رقص، به آنجا برگردد تا پرده 22 سال به عنوان یک حرفه ای را پایین بیاورد. او در نهایت پیشنهادهایی از آرژانتین به استرالیا دریافت کرد، اما با ویکومب واندررز قرارداد امضا کرد، جایی که قرارداد اولیه یک ساله به اقامتی شش ساله و بهترین روزهای زندگی حرفه‌ای او تبدیل شد. آکینفنوا می‌گوید: «به یاد می‌آورم که در DM‌هایم نگاه می‌کردم، مدیران اجرایی بودند و فکر کردم: «باید این کار را سال‌ها پیش انجام می‌دادم!» “دیوانه بود.”

آکینفنوا امیدوار است زمانی که ویکومب در مقابل ساندرلند در فینال پلی آف لیگ یک در مقابل حدود 70000 تماشاگر، یک فصل آخر را بنویسد. او در املاک می‌ویل در شمال لندن بزرگ شد، در هاکنی مارش و خارج از جاده مارکت بازی می‌کرد و اولین قراردادش را در لیتوانی به دست آورد قبل از اینکه برای بری تاون در جستجوی راهیابی به لیگ فوتبال قرارداد ببندد. در بوستون، لیتون اورینت و راشدن اند دایموندز پیش از موفقیت در دانکاستر، حضور داشتند. آکینفنوا که در این ماه 40 ساله شد، پس از تقریبا 800 بازی و بیش از 200 گل، با سبکی به میدان خواهد رفت.

پس از جشن گرفتن یک فصل از اولین ها پس از صعود به چمپیونشیپ دو سال پیش، این هفته یک سری از روزهای پایانی را رقم زد. آخرین جلسه تمرین روز جمعه. آخرین شب اقامت یک وعده غذایی دیگر قبل از بازی. او می‌گوید: «همیشه مرغ و سیرابی». «شاید کمی نان تست. من آن را از دست نمی دهم. من در خانه برنج چنار، بز کاری و جولوف می خورم، بنابراین از آن لذت خواهم برد. فقط در فوتبال است که ساعت 11 صبح مرغ می خورم.»

Akinfenwa یک بار است. پپ گواردیولا این مهاجم را “افسانه فوتبال انگلیس” توصیف کرد و یورگن کلوپ یک پیام ویدئویی تبریک برای او ارسال کرد که معمولاً در فضای مجازی پخش می شد. او 1.4 میلیون فالوور در اینستاگرام دارد، یک برچسب لباس به نام Beast Mode On، نام او در واقع یک برند جهانی است و بدون توجه به قد و قامت حریف، او عادت کرده است که بازیکنان مخالف در تونل منتظر پیراهن او باشند. مسابقات. رسانه های اجتماعی شیفتگی مردم را به بازیکنی که بخش عمده ای از دوران حرفه ای خود را در رده های سوم و چهارم گذرانده است، سوق داده است. وضعیت من در خارج از زمین بزرگتر از آن چیزی است که در آن انجام داده ام. بله، بله، بله، او می گوید. “این برای من گیج کننده است. این تواضع است. یادم می آید که یک نظرسنجی فیفا انجام دادند [on the video game]، در مورد کارت آنها [the gamers] آیا بیشتر منتظر بازی با آنها بودید؟ یا من بودم یا مسی و من مسی را شکست دادم. گفتم: چه. صبر کن. چه چیزی را از دست داده ام؟»

او نمی داند چگونه می خواهد آخر هفته های خود را پر کند، اما مصمم است که در فرم باقی بماند. گرت اینسورث، مدیرش، به او درجه ای از آزادی داده است و فقط چند بار در هفته با هم تیمی هایش تمرین می کند. من یک موجود عادت هستم. من هر روز صبح 47 دقیقه با دوچرخه کار می کنم. من سعی می کنم 850 کالری قبل از تمرین پنج روز در هفته بسوزانم. این روال من است و روزم را تعیین می کند. اکنون “زمان من” است تا از هر تنشی عرق کنم و به این کار ادامه خواهم داد. من از ورزشگاه لذت می برم. هیچ کس مرا مجبور نمی کند که به باشگاه بروم. من دو دختر دارم، و یکی از آنها به زودی 16 ساله می شود، بنابراین او ممکن است وارد مرحله دوست پسر شود، بنابراین من برای آن نیز در باشگاه می مانم …!

شوخی این است که آکینفنوا هنوز هم تیمی را ملاقات نکرده است که او نمی تواند نیمکت نشین شود. او با خنده می‌گوید: «در حال حاضر سعی می‌کنم به دنیای مارول نگاه کنم تا ببینم آیا تانوس می‌خواهد مرا ببرد یا نه». من گفتم بازی را همچنان قوی‌ترین بازی را به پایان می‌برم و در 40 سالگی کسی را نمی‌بینم که بتواند تاج من را بگیرد.» اما این بدان معنا نیست که او از تلاش برای پیشرفت دست کشیده است. من Vokesy را تماشا کردم [Sam Vokes] روز دیگر و من فکر کردم: “اگر بتوانم آن ضربه سر کوچک را در جایی که او از سمت کور وارد می شود اضافه کنم” … مشکل زمانی پیش می آید که فکر می کنید چیز دیگری برای یادگیری وجود ندارد.”

آکینفنوا در طول سال ها مورد تمسخر قرار گرفته است و امیدوار است سفر او بتواند به عنوان الهام بخش باشد. او می‌گوید: «من بدون عذرخواهی خودم هستم. «این که هستید قوی‌ترین چیزی است که ما به‌عنوان افراد صاحب آن هستیم. برخی از مردم می گویند: “او مانند یک بازیکن راگبی ساخته شده است، او مانند یک کشتی گیر ساخته شده است، من این همه هیاهو در اطراف او ندارم.” خوب است زیرا همه ما حق داریم نظرات خود را داشته باشیم، اما من می خواهم مردم بدانند که قوی ترین چیزی که ما صاحب آن هستیم، ذهن ماست و اگر آن را به خودمان باور داشته باشیم، می توانیم به آن برسیم. ذهن یک چیز قدرتمند است. اگر مردم چیزی بگویند، باعث نمی شود. به من گفته شد که برای بازی کردن فوتبال خیلی بزرگ هستم… و 22 سال است که این بازی را انجام داده ام. من نیازی به تایید کسی ندارم من می نشینم و می گویم: “می دانی چه کاری، ب، تو خوب انجام دادی.”

در پاسخ به این سوال که چگونه می‌خواهد از او یاد شود، پاسخ او تند است. «به عنوان معتبر. من قصد نداشتم متفاوت باشم. من تصمیم نداشتم هفدهمین باشم، من تصمیم نداشتم که عاشق پرس نیمکت 190 کیلوگرم باشم. من تصمیم گرفتم خودم باشم، بنابراین هر زمان که کسی با من تعامل می کند یا بازی من را می بیند، امیدوارم فکر کند: “ب معتبر است.” او فکر می کند چگونه به یاد می آورد؟ آکینفنوا لحظه ای به پاسخ خود فکر می کند. “به عنوان فردی که کاریزماتیک است، شخصیت خوبی است. آیا من احساس می کنم که گاهی اوقات این چیزی جایگزین کارهایی می شود که من در بازی انجام داده ام؟ آره من آن فوتبالیست معمولی نبودم، این را می دانم. من خودم را در تلویزیون، در آینه نگاه می کنم، می دانم که نیستم، اما در عین حال راحت هستم و نقاط قوت خود را می دانم.

به یاد می‌آورم که برخی از مفسران می‌گفتند: «می‌دانی، او با یک مرد بزرگ برخورد بدی ندارد.» و: “او مرد بزرگی است اما خوب از جایش بلند شد.” که [comment] همیشه برای دنبال کردن متوجه شدم، ما انسان هستیم و موجودات بصری هستیم. اما بزرگ یا کوچک، من می توانم توپ را سر بزنم و لمس خوبی دارم. می‌دانم که از دست کسی فرار نمی‌کنم، نمی‌خواهم قدمی بردارم، اما من را در مناطقی قرار می‌دهم که می‌دانم هیچ‌کس بهتر از آن وجود ندارد، و آن سرصفحه‌های پس‌پست است. «دفتر من»، «سنجش و چرخش»، و این چیزی است که من روی آن تمرکز کرده ام، به ویژه در مراحل آخر کارم. اگر بگویم هنوز فکر می‌کنم در 40 سالگی بازی می‌کنم، دروغ می‌گویم… اما زمان‌بندی همه چیز است.»

و با آن آکینفنوا به “دفتر” خود – جعبه پنالتی در پارک خالی آدامز – می رود تا از او عکس بگیرد. او می گوید: «این است. «چه من دو دقیقه درگیر باشم، چه 10 دقیقه یا 15 دقیقه، اگر می توانستم آن را بنویسم، آن را به این شکل می نوشتم. وقتی در حالت بازی قرار بگیرم، یک نشانگر را ردیابی کنم یا به دنبال هدر باشم، همه چیز را فراموش خواهم کرد. اما در سوت پایان این خواهد بود: “آره، می دانید چه چیزی، دور کامل است، ما آن را انجام دادیم و از شما متشکرم.”