شکوه کمپ نو: به یاد پیروزی رنجرز در اروپا در سال 1972 | رنجرز

آرانجر روز چهارشنبه در فینال لیگ اروپا به مصاف آینتراخت فرانکفورت می‌رود، یک دستاورد فوق‌العاده برای یک باشگاه در مدیریت 10 سال پیش. با توجه به اینکه رنجرز در یک موقعیت قبلی در اروپا پیروز شده بود، این شانس افتخار به ویژه قابل توجه است.

پنجاه سال پیش در این ماه، آنها جام برندگان جام اروپا را در بارسلونا پس از خشن ترین، خسته کننده ترین و خشن ترین مسابقه فوتبالی که من در آن حضور داشتم، بالا بردند. من مشتاقانه امیدوارم که پیروزی تکرار شود، اما در شرایط مشابه، دعا نمی کنم.

در سال 1972، رنجرز از خشکسالی جام رنج می برد که سال ها با رقبای بزرگ ما، سلتیک، تحت مدیریت جوک استاین، در انحصار ظروف فوتبال اسکاتلند به طول انجامید. به عنوان یک هوادار جوان رنجرز، ناامیدی زیادی را تجربه کردم. با این حال، اروپا راه نجاتی را ارائه داد، و در آن فصل تیم – با مدیریت ویلی وادل – سفری دراماتیک را در سراسر قاره آغاز کرد، البته در مسیری غیرمتعارف.

رنجرز با اعزام رن در دور اول، اسپورتینگ لیسبون را 3-2 در ایبروکس شکست داد اما با همان نتیجه در پرتغال شکست خورد. در وقت اضافه هر تیم یک گل دیگر به ثمر رساند. رنجرز باید پیشرفت می‌کرد: گل‌های خارج از خانه و در صورت تساوی دو برابر می‌شد، قانونی که به طرز عجیبی توسط داور هلندی لورنز فان ریونز نادیده گرفته شد و دستور ضربات پنالتی داد – که ما باختیم. وادل با صورت بنفش اعتراض کرد و مقامات یوفا عقب نشینی کردند و تساوی را به رنجرز دادند.

تورینو در مرحله بعدی شکست خورد، قبل از اینکه رنجرز در نیمه نهایی به مصاف بایرن مونیخ برود، در آلمان به تساوی 1-1 رسید و در مقابل تیمی شامل فرانتس بکن باوئر و گرد مولر 2-0 در ایبروکس پیروز شد. حالا نوبت مهمانی ما بود.

در 24 می، من با دوستم یان دی وریس به بارسلونا پرواز کردم. ما از لذت‌های ساگرادا و کاخ موسیقی کاتالان اجتناب کردیم و به جای آن فرهنگ کافه‌های شهر را تجربه کردیم، سانگریای دم کرده در این باور اشتباه که بیشتر از آب میوه و کمی ورموت درست می‌شد. در واقع ویتامین C آن کم بود و شراب و براندی زیاد بود – که ممکن است توضیح دهنده گیجی خاصی باشد که در حین رفتن به نیوکمپ تجربه کردیم. فقط ما در آن شرایط نبودیم.

از طرفی دیگر هیچ نگرانی بابت هواداران رقیب نداشتیم. ما در دوران ممنوعیت سفر شوروی با دینامو مسکو بازی می کردیم. بنابراین من و جان – به همراه 20000 هوادار رنجرز که به نیوکمپ هم راه یافتند – ورزشگاه را برای خودمان داشتیم. در حالی که پلیس بی خیال نگاه می کرد، برای عکس های خط تماس گرفتیم.

رنجرز مسابقه را با سرعتی تند شروع کرد. کالین استین و سپس ویلی جانستون گلزنی کردند. سپس، دقایقی پس از نیمه دوم، توپ بزرگ پیتر مک‌کلوی، دروازه‌بان، خط دفاع مسکو را دور زد و جانستون توپ را به سختی کوبید و از ولادیمیر پیلگی در دروازه دینامو عبور کرد.

بدلام فوران کرد. جان مرا بلند کرد و به هوا پرتاب کرد: یک ترفند زیبا با توجه به اینکه من شش فوت قد دارم، گوشت گاو و همچنین پر از سنگریا بودم. سه به بالا – هیچ راهی وجود نداشت که اکنون ببازیم.

دینامو مبارزه خود را آغاز کرد. ولادیمیر اشترکوف گل زد. دیو اسمیت توپ را از خط دروازه ما دور کرد. و با نزدیک شدن تمام وقت، الکساندر ماهوویکوف یک ثانیه دریافت کرد. دسته ما روی فنجان به یک چکمه آویزان بود. دقایقی بعد داور در سوت بازی خطای خود را به صدا درآورد و هزاران هوادار به تصور اینکه بازی تمام شده است وارد زمین شدند.

زمین خالی شد، بازی دوباره شروع شد و در نهایت سوت پایان به صدا درآمد. هواداران سرخوش دوباره به زمین ریختند، اما پلیس متعجب و باتوم‌دار که قبلاً به مزخرفات ما توجهی نکرده بود، به آنها حمله کرد.

هواداران دوباره جمع شدند و جنگیدند و به عنوان یک نبرد تمام عیار آغاز شد و من با عجله ورزشگاه را ترک کردم. زمانی که به فرودگاه بارسلونا رسیدیم، میزهای چک‌این توسط هوادارانی که زخم‌های خونین سر، کبودی‌های بنفش و لباس‌های پاره شده در دست داشتند، احاطه شده بود. دیدگاه‌ها درباره اعتقادات مذهبی پلیس اسپانیا موضوع اصلی گفتگو در پرواز خانه بود.

برای تیم رنجرز هیچ دور افتخار و نشان دادن جام در نیوکمپ وجود نداشت. جام در عوض به کاپیتان، جان گریگ، در اتاق پشتی داده شد و او آن را در چمدانش به خانه برد. ما اولین دید خود از جام را عصر روز بعد دیدیم، زمانی که رنجرز، با جام، در پشت یک کامیون زغال سنگ قدیمی که با رگالیای آبی، قرمز و سفید پوشانده شده بود، از آیبروکس بازدید کرد.

رنجرز به دلیل رفتار هواداران خود به مدت دو سال محرومیت اروپایی – که بعداً به یک سال کاهش یافت – محکوم شد. آیا شایسته بود؟ خب، مطمئناً مقداری مستی وجود داشت، اما زمانی که ما رسیدیم، فضای شهر یک کارناوال شاد بود. و هیچ نبرد تن به تنی با طرفداران رقیب وجود نداشت زیرا هیچ کس برای جنگیدن وجود نداشت. این اقدامات ناگهانی و وحشت زده پلیس بود که عامل اصلی نبرد بود و مطمئناً ممنوعیتی را توجیه نمی کرد که به این معنی بود که رنجرز نمی تواند از جامی دفاع کند که از دل خود برای بردن آن تلاش کرده بودند.

بنابراین بله، در اینجا امیدواریم که نتیجه مشابهی در سویا در روز چهارشنبه حاصل شود – اما لطفا اجازه دهید در شرایط آرام تر به دست آید. دوری از سنگریا ممکن است شروع خوبی باشد.