یک دهه طلایی در خاک خانگی برای ورزش استرالیایی در پیش است – بیایید آن را هدر ندهیم | ورزش استرالیا

بپیوند و ممکن است آن را از دست بدهید – آخرین رویداد ورزشی بین المللی که به این سواحل می رود. نرخی که تورنمنت های بزرگ با آن اعلام می شوند، بسیار سخت است. این هفته نه یک، بلکه دو تورنمنت بزرگ تایید شد، و هیئت حاکمه اتحادیه راگبی رسماً استرالیا را به عنوان میزبان جام جهانی مردان 2027 و جام جهانی زنان 2029 تایید کرد. اینها تازه ترین موارد اضافه شده به آنچه به عنوان یک دهه طلایی در تقویم ورزشی استرالیا شکل می گیرد است.

در ماه آگوست، شناگران استرالیایی و آمریکایی در “دوئل در استخر” در سیدنی به مصاف یکدیگر خواهند رفت – بازگشت رویدادی که اوج خود را در دهه 2000 دید. در ماه سپتامبر، استرالیا میزبان مسابقات جهانی جاده UCI خواهد بود و بهترین دوچرخه سواران جهان در جاده های دیدنی اطراف ولونگونگ مسابقه می دهند. همزمان سیدنی قرار است میزبان جام جهانی بسکتبال بانوان باشد. به زودی پس از یک تعویق دو ساله ناشی از بیماری همه گیر، جام جهانی T20 کریکت مردان آغاز خواهد شد.

این سه رویداد بزرگ تازه شروع است. جام جهانی زنان فیفا در اواسط سال 2023، به میزبانی مشترک با نیوزلند، بزرگترین رویداد ورزشی بین المللی سال خواهد بود. این بازی بر اساس آخرین نسخه بسیار موفق در فرانسه در سال 2019 ساخته خواهد شد و موقعیت ماتیلداس را به عنوان یکی از تیم های ملی مورد علاقه کشور تثبیت خواهد کرد.

سپس بازی های مشترک المنافع در سال 2026 در سراسر ویکتوریا پخش می شود، جام جهانی نت بال در سال 2027 در سیدنی، دو جام جهانی راگبی، و مجموعه ای از رویدادهای مهم دیگر (از جمله مسابقات قهرمانی جهان برای BMX و کانو اسلالوم، و بریتانیا و ایرلند). تور شیرها). بدون شک موارد بیشتری اضافه خواهد شد. همه چیز به سمت رویداد اصلی است: المپیک و پارالمپیک 2032، در کوئینزلند، سومین بار در تاریخ که استرالیا میزبان جواهر تاج در تقویم ورزشی جهانی است.

استرالیا در جذب این تورنمنت‌های بزرگ دارای مزایای طبیعی بسیاری است: جمعیت نسبتاً ثروتمند و ورزش‌دوست، زیرساخت‌های با کیفیت بالا، علاقه تجاری و حمایت فراوان دولت. اما قابل توجه است که بسیاری از رویدادهای پرمخاطب در چنین مدت زمان کوتاهی متقاعد شده اند، به ویژه با توجه به معایب ارسال شده توسط منطقه زمانی ما (که توسط پخش کننده های آمریکایی دوست ندارند) و کدهای ورزشی محلی محلی (که مشتاق نیستند). در اشتراک گذاری استادیوم).

پس دهه پیش رو برای استرالیا بی سابقه خواهد بود، رژه بزرگ ترین رویدادهای ورزشی روی کره زمین. بیایید آن را هدر ندهیم. زیرا با وجود ظاهر، همه چیز در ورزش استرالیا خوب نیست.

در سطح مشارکت، ورزش گران است – و به سرعت برای برخی خانواده ها دور از دسترس می شود، به ویژه با افزایش هزینه های زندگی. داده‌های اخیر AusPlay، بازوی آژانس دولتی ورزش استرالیا، نشان می‌دهد که میانگین هزینه شرکت در ورزش تقریباً 1000 دلار در سال است. 20 درصد از کودکان مورد بررسی که در ورزش شرکت نمی کردند، هزینه را به عنوان مانع اصلی شناسایی کردند. تحقیقات قبلی Sport Australia شکاف بزرگی را در مشارکت کودکان در ورزش بین خانواده‌های کم درآمد و پردرآمد نشان داد.

در حالی که بیماری همه گیر بسیاری از فصول ورزشی را قطع کرده است و مقایسه سال به سال داده های مشارکت را غیرقابل اعتماد کرده است، نظرسنجی توسط بنیاد ورزش استرالیا (ASF) نشان داد که 43 درصد از باشگاه های ورزشی شرکت کننده در نظرسنجی شاهد کاهش تعداد شرکت کنندگان بوده اند، و مشابه آن. کاهش در داوطلبی به طور متوسط، استرالیایی‌ها نسبت به گذشته فعالیت کمتری دارند و اضافه وزن بیشتری دارند.

هر سال دولت فدرال حدود یک چهارم میلیارد دلار برای ورزش نخبگان هزینه می کند. بسته به اینکه از چه کسی بپرسید، این یا زیاد است یا کافی نیست. در حالی که این بحث همیشگی هرگز حل نخواهد شد – و بهترین نمایش استرالیا در المپیک سال گذشته نشان می دهد که بودجه به خوبی هزینه می شود – تغییرات ساختاری مورد نیاز است. مدل تأمین مالی در حال انتقال از سال به سال به تأمین مالی پایدارتر و بلندمدت است، اما این یک کار در حال پیشرفت است. در سطح عمومی، پول یک مشکل بزرگ است که با وقفه های کووید-19 بدتر شده است. تحقیقات ASF نشان داد که 9000 باشگاه ورزشی در سراسر استرالیا در معرض خطر ورشکستگی قرار دارند.

آینده انستیتو ورزش استرالیا (AIS) که در اوایل دهه 1980 تأسیس شد و منبع مدال های زیادی در طول دهه ها بود، نامشخص است. با توجه به قدیمی شدن امکانات آن، نیاز به افزایش بودجه عمده، یک جابجایی (انتقال به کوئینزلند همزمان با سال 2032 مطرح شده است) یا یک رویکرد کاملاً جدید است. زیرساخت های در حال فروپاشی پردیس سرسبز AIS در کانبرا، استعاره ای تکان دهنده، اگر نگوییم کاملاً دقیق، از چشم انداز نامطمئن برنامه شاخص است.

ورزش استرالیا همچنین برای تضمین محیط‌های ایمن، حمایت‌کننده و تنوع در میان شرکت‌کنندگان، ورزشکاران و رهبری کار زیادی برای انجام دارد. متأسفانه ادعاهای بدرفتاری در ورزش، در دوران معاصر و تاریخی، و در همه سطوح، بسیار رایج است. فکر کردن به ورزش استرالیایی که در سال‌های اخیر مورد آزار جنسی، تبعیض جنسی، نژادپرستی یا سوء استفاده قرار نگرفته، سخت است. در سطح ارشد، قوانین ورزشی همچنان تحت سلطه مردان است. علیرغم پیشرفت های قابل توجه، پوشش پولی و رسانه ای در این کشور همچنان به طور نامتناسبی به سمت ورزش مردانه می رود.

دهه طلایی ورزش، استرالیا را با فرصت‌های فراوان، با افزایش علاقه و احتمال تزریق بودجه قابل توجه، به استرالیا خواهد داد. اگر فرصت را غنیمت بشماریم، ورزش های چمن استرالیایی و ورزش های با عملکرد بالا می توانند در مکان بهتری وارد دهه 2030 شوند. به همین ترتیب، همانطور که در حال حاضر امکان پلک زدن و از دست دادن اعلان‌های میزبانی جدید وجود دارد، دهه بعد نیز به سرعت می‌گذرد و اگر مدیران ورزشی نتوانند از عهده چالش برآیند، فرصت‌ها از دست خواهند رفت.

اگر به خوبی انجام شود، اکوسیستم ورزشی کاملاً یکپارچه و خودپایدار است. ورزش مشارکتی خط لوله ای برای ورزش نخبگان است. افتخار مدال و بازدید از مدرسه از سوی المپیکی ها الهام بخش نسل بعدی است. پول سرمایه‌گذاری شده در ورزش، شیوه‌های زندگی فعال را تضمین می‌کند و نیاز به هزینه‌های سلامت را به حداقل می‌رساند. دهه طلایی پیش رو می تواند این اکوسیستم را توربو شارژ کند. اما هیچ چیز در ورزش اجتناب ناپذیر نیست.