ایالات متحده از حرکت فنلاند به سمت عضویت در ناتو استقبال می کند. اوکراین چطور؟

واشنگتن – با پذیرش حرکت فنلاند و به زودی سوئد برای پیوستن به ناتو، پرزیدنت بایدن و متحدان غربی اش این شرط را دو چندان می کنند که روسیه در سه ماه گذشته مرتکب چنین اشتباه استراتژیک بزرگی شده است که اکنون زمان آن رسیده است که رئیس جمهور ولادیمیر شود. V. پوتین بهای بزرگی را پرداخت: تحمل گسترش همان اتحاد غربی که به دنبال شکستن آن بود.

اما این تصمیم چندین سوال اساسی را به همراه دارد. چرا اجازه ندهید اوکراین – دموکراسی معیوب، فاسد اما قهرمان در قلب مناقشه فعلی – نیز به آن بپیوندد و تعهد غرب به امنیت خود را تضمین کند؟

و در گسترش ناتو به 32 عضو، به زودی با صدها مایل مرز اضافی با روسیه، آیا ائتلاف نظامی به این اطمینان کمک می‌کند که روسیه دیگر هرگز نتواند یک تهاجم شرورانه و غیرقابل تحریک را انجام دهد؟ یا اینکه این تنها شکاف را با یک دشمن منزوی، خشمگین و مجهز به سلاح هسته‌ای تقویت می‌کند که از قبل نسبت به “محاصره” غرب پارانوئید است؟

کاخ سفید از اعلام روز پنجشنبه رهبران فنلاند مبنی بر اینکه کشورشان باید «بدون تأخیر برای عضویت در ناتو درخواست دهد» استقبال کرد، در حالی که انتظار می‌رفت رهبران سوئدی ظرف چند روز همین کار را انجام دهند. جای تعجب نیست که روسیه گفته است که «گام‌های تلافی‌جویانه» از جمله پاسخ «نظامی-فنی» که بسیاری از کارشناسان آن را تهدیدی برای استقرار سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی در نزدیکی مرز روسیه و فنلاند می‌دانند، برمی‌دارد.

برای هفته‌ها، مقامات آمریکایی بی سر و صدا با مقامات فنلاند و سوئد ملاقات کرده‌اند و برنامه‌ریزی می‌کنند که چگونه تضمین‌های امنیتی دو کشور را در زمانی که درخواست‌های آنها برای پیوستن به این اتحاد در انتظار است، تقویت کنند.

از نظر آقای بایدن و دستیارانش، استدلال برای اجازه دادن به فنلاند و سوئد و دور نگه داشتن اوکراین، نسبتاً ساده است. این دو کشور اسکاندیناوی دموکراسی‌های نمونه و ارتش‌های مدرنی هستند که ایالات متحده و سایر کشورهای ناتو به طور منظم تمرین‌هایی را با آنها انجام می‌دهند و برای ردیابی زیردریایی‌های روسی، حفاظت از کابل‌های ارتباطی زیردریایی و اجرای گشت‌های هوایی در سراسر دریای بالتیک با یکدیگر همکاری می‌کنند.

به طور خلاصه، آنها به تمام معنا متحدان ناتو بوده اند، به جز متحدان رسمی – و حمله به اوکراین تقریباً به تمام بحث ها در مورد اینکه آیا دو کشور با حفظ فاصله از اتحاد امن تر خواهند بود، پایان داد.

میکو هاوتالا، سفیر فنلاند در ایالات متحده، روز پنجشنبه در حالی که در حال قدم زدن در سالن های مجلس سنای ایالات متحده بود، گفت: “ما 30 سال از ناتو خارج شده ایم – می توانستیم در اوایل دهه 90 به آن بپیوندیم.” برای تغییر مسیر ناگهانی کشورش. او در تلاش برای جلوگیری از تحریک آقای پوتین گفت: “به هیچ وجه اقدامات روسیه را تغییر نداده است.”

در مقابل، اوکراین هسته اصلی اتحاد جماهیر شوروی سابق بود که آقای پوتین حداقل تا حدی در تلاش برای بازسازی آن است. و در حالی که قانون اساسی خود را سه سال پیش تغییر داد تا عضویت در ناتو را به یک هدف ملی تبدیل کند، اما در مورد فساد بسیار طولانی و برای نهادهای دموکراتیک بسیار کوتاه تلقی شده است تا امکان عضویت در سال‌ها، اگر نه دهه‌های آینده وجود داشته باشد.

اعضای کلیدی ناتو – به رهبری فرانسه و آلمان – به صراحت اعلام کرده اند که با شامل کردن اوکراین مخالفند. این دیدگاهی است که اکنون سخت تر شده است که دولت رئیس جمهور ولودیمیر زلنسکی درگیر یک جنگ تیراندازی فعال است که در آن ایالات متحده و 29 عضو دیگر ائتلاف در صورت عضویت کامل اوکراین، ملزم به ورود مستقیم به معاهده خواهند بود. تحت پوشش قول اصلی آن است که حمله به یک عضو حمله به همه است.

آقای زلنسکی این پویایی را درک می کند و چند هفته پس از درگیری، از اصرار خود برای ورود اوکراین به ناتو صرف نظر کرد. در اواخر ماه مارس، یک ماه پس از تهاجم روسیه و نقطه‌ای که هنوز چشم‌اندازی برای راه‌حل دیپلماتیک به نظر می‌رسید، او به صراحت گفت که اگر این راه‌حل به پایان دائمی جنگ منجر شود، او آماده است اوکراین را «بی‌طرف» اعلام کند. دولت.

او به خبرنگاران روسی گفت: «ضمانت‌های امنیتی و بی‌طرفی، وضعیت غیرهسته‌ای کشورمان – ما آماده‌ایم برای آن اقدام کنیم.

این اظهارات برای آقای بایدن تسکین دهنده بود، که هدف اولش بیرون کردن روس ها از اوکراین به صورت غیرقابل برگشت است، اما هدف دوم اجتناب از جنگ جهانی سوم است.

منظور او دور ماندن از درگیری مستقیم با نیروهای آقای پوتین و پرهیز از انجام هر کاری است که خطر تشدید تنش را در پی داشته باشد و به سرعت به هسته ای تبدیل شود. اگر اوکراین وارد ناتو می شد، این ادعای آقای پوتین را تقویت می کرد که کشور شوروی سابق با غرب در حال توطئه برای نابودی کشور روسیه است – و تا زمانی که این رویارویی مستقیم با تمام خطراتش شروع شود، فقط یک مسئله زمان خواهد بود. .

بر اساس این منطق، آقای بایدن از ارسال جنگنده های MIG به اوکراین که می توانند برای بمباران مسکو استفاده شوند، خودداری کرد. او ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین را رد کرد زیرا این خطر وجود داشت که خلبانان آمریکایی بتوانند با خلبانان روسی درگیری های سگی داشته باشند.

اما خط او که زمانی واضح بود در چند هفته گذشته مبهم‌تر شده است.

با آشکار شدن ضعف های نظامی و ناتوانی روسیه، آقای بایدن با ارسال توپخانه سنگین اوکراینی ها برای ناکام گذاشتن آخرین حرکت روسیه در دونباس موافقت کرد و او موشک ها و پهپادهای Switchblade را فرستاد که برای ضربه زدن به تانک های روسی استفاده شده است.

هنگامی که دولت هفته گذشته گزارش‌هایی مبنی بر اینکه ایالات متحده اطلاعاتی را در اختیار اوکراین قرار می‌داد که به این کشور کمک می‌کرد تا مسکو را غرق کند، غرور ناوگان دریایی آقای پوتین و هدف قرار دادن پست‌های فرماندهی سیار روسیه و ژنرال‌های روسی که در داخل آنها نشسته بودند را محکوم کرد، دلیل ناراحتی مشخص بود این افشاگری ها نشان داد که واشنگتن تا چه اندازه در تحریک آقای پوتین به خط نزدیک می شود.

اکنون سؤال این است که آیا گسترش ناتو خطر تقویت یک جنگ سرد جدید – و شاید چیزی بدتر – را به دنبال دارد یا خیر. این بحثی شبیه به بحثی است که در زمان دولت کلینتون در زمانی که هشدارهایی درباره خطرات گسترش ناتو وجود داشت، انجام شد. جورج اف.

هفته گذشته، آن ماری اسلاتر، مدیر اجرایی اندیشکده آمریکای جدید، هشدار داد که «همه طرف‌های درگیر باید نفس عمیقی بکشند و سرعت خود را کاهش دهند».

او در فایننشال تایمز نوشت: «تهدید روسیه برای حمله به فنلاند یا سوئد دور از دسترس است. اما پذیرش آنها در اتحاد نظامی، اختلافات قرن بیستم اروپا را از نو ترسیم و عمیق تر خواهد کرد، به گونه ای که احتمالاً مانع از تفکر بسیار جسورانه تر و شجاعانه تر در مورد چگونگی دستیابی به صلح و رفاه در بیست و یکم می شود.

این نگرانی بلند مدت است. در کوتاه مدت، ناتو و مقامات آمریکایی نگران این هستند که چگونه اطمینان حاصل کنند که روسیه فنلاند یا سوئد را قبل از عضویت رسمی در ائتلاف تهدید نمی کند. (این فرض بر این است که هیچ یک از اعضای فعلی ائتلاف مخالفتی ندارد؛ بسیاری بر این باورند که آقای پوتین برای رد درخواست‌ها به مجارستان و نخست‌وزیر آن، ویکتور اوربان تکیه می‌کند.) تنها بریتانیا به صراحت در مورد این موضوع صحبت کرده و یک پیمان امنیتی جداگانه با اتحادیه اروپا امضا کرده است. دو کشور ایالات متحده نگفته است که مایل است چه تضمین های امنیتی بدهد.

اما آقای پوتین را متهم کرده است که با حمله به یک همسایه، گسترش ناتو را بر سر خود آورده است. جن پساکی، دبیر مطبوعاتی کاخ سفید، به طور غیرمستقیم به نقل از رئیس جمهور فنلاند، ساولی نینیستو، اشاره کرد که او به صراحت اعلام کرد که اوکراین فنلاندی ها را مجبور کرده است که در مورد امنیت خود متفاوت فکر کنند.

او درباره آقای پوتین گفت: «شما باعث این کار شدید. “به آینه نگاه کن.”