برنامه مارشال برای اوکراین چگونه باید کار کند؟ | بری آیچنگرین

تیایجاد طرح مارشال برای اوکراین یک ورزش محبوب امروزه است. بازی با انداختن رقمی برای هزینه بازسازی اوکراین از ویرانی های تهاجم روسیه آغاز می شود – 250 میلیارد دلار (203 میلیون پوند) یا 500 میلیارد دلار یا یک تریلیون دلار، بسته به فرضیات در مورد میزان تخریب، هزینه مراقبت از پناهندگان. ، و غیره. هزینه کلی طرح مارشال پس از جنگ با تولید ناخالص داخلی ایالات متحده در سال 1948، زمانی که برنامه شروع شد، مقایسه می شود. این به طور معمول به این نتیجه می‌رسد که هزینه بازسازی اوکراین نسبت به اندازه کشورهای اهداکننده در همان جایگاه طرح مارشال خواهد بود.

این نوع مقایسه ها در واقع بهترین استفاده از تاریخچه طرح مارشال نیست. تا زمانی که ابهام در مورد مدت زمان جنگ و اینکه چه مقدار قلمرو توسط دولت قانونی اوکراین کنترل می شود، وجود ندارد، نمی توان رقمی را در مورد هزینه بازسازی اعلام کرد. صرفاً به این دلیل که ایالات متحده آماده بود تا تقریباً 5 درصد از تولید ناخالص داخلی 1948 خود را در چهار سال به اروپای پس از جنگ ارائه دهد، چیزی به ما نمی گوید که آیا این سطح حمایت از اوکراین مناسب است یا خیر.

جنبه های دیگر این تاریخ بیشتر به وضعیت اوکراین مربوط می شود. برای مثال، آشکار است که پرداخت‌های طرح مارشال حتی زمانی که هنوز در اروپا درگیری وجود داشت آغاز شد. اگرچه جنگ داخلی یونان تا تابستان 1949 ادامه یافت، یونان در سال 1948 کمک مارشال را دریافت کرد. در واقع، یونان در سال 1947 300 میلیون دلار تحت نظارت مأموریت آمریکا برای کمک به یونان، که ساختار آن الگوی طرح مارشال را فراهم کرد، دریافت کرد. .

به طور مشابه، کمک به اوکراین می تواند از هم اکنون آغاز شود، اگرچه باید با احتیاط از آن استفاده کرد. تعمیر پل هایی که به سادگی دوباره توسط روسیه تخریب می شوند، هیچ هدفی ندارد.

همچنین مهم است که به یاد بیاوریم که بودجه طرح مارشال بیش از 90٪ کمک بلاعوض و فقط 10٪ وام بود. امروز درخواست هایی از قدرت های غربی برای تضمین اوراق قرضه جدید دولت اوکراین وجود دارد. این امر هزینه های استقراض دولت را تک رقمی می کند و بودجه ای برای بازسازی فراهم می کند. اما در شرایطی که اوکراین با چالش بازسازی بدهی های قدیمی خود مواجه است، حتی بیشتر از این اوکراین را بدهکار می کند. ضمانت‌های وام‌های اضافی اوکراینی صرفاً راهی برای دولت‌های غربی برای کاهش کمک‌های بازسازی است.

علاوه بر این، ایالات متحده یک آژانس مستقل برای مدیریت طرح مارشال ایجاد کرد. اداره همکاری اقتصادی (ECA) که از بوروکراسی های وزارت امور خارجه و خزانه داری ایالات متحده رها شده است، می تواند به سرعت افزایش یابد. این شرکت توانست از تخصص بخش خصوصی بهره ببرد و از رئیس خود، پل هافمن، رئیس استودبیکر شروع کرد. از درگیری با سازمان ملل که عضویت اتحاد جماهیر شوروی در آن مشکلاتی را ایجاد می کرد، اجتناب کرد.

کمک به اوکراین نیز باید توسط یک آژانس خودمختار که در برابر دولت های کمک کننده پاسخگو است، اداره شود. در حالی که می تواند با صندوق بین المللی پول و بانک جهانی مشورت کند و در حالت ایده آل با آن هماهنگ شود، باید استقلال خود را با توجه به عضویت روسیه در هر دو سازمان حفظ کند.

معماران طرح مارشال نیاز به مالکیت از سوی دریافت کنندگان کمک را تشخیص دادند، در حالی که بر اساس «اعتماد اما تأیید» پیش رفتند. دولت های اروپایی طرح های مفصلی را برای کاهش بودجه ایالات متحده ارائه کردند. اینها مبنای مذاکرات پر زحمت با ECA قبل از پرداخت پول بود. در کشورهایی مانند یونان که نگرانی‌هایی در مورد فساد وجود داشت، ECA صدها کارمند در وزارتخانه‌های مربوطه داشت. اصلاحات اداری کانون و پیش شرط کمک های طرح مارشال بود.

اوکراینی ها به طور قابل درک در مورد مداخله خارجی در بازسازی خود حساس خواهند بود. اما نظارت خارجی قیمت کمک های خارجی است، به ویژه در مقیاسی که اوکراین به آن نیاز دارد. دولت در کیف می‌تواند با افزایش شفافیت مخارج خود، به عنوان مثال با گسترش پورتال تدارکات عمومی آنلاین ProZorro، اطمینان خاطر را فراهم کند.

طرح مارشال بازسازی ظرفیت صادرات را در اولویت قرار داد. این سازمان تأثیرات نیروبخش رقابت بین المللی و مزایای سیاسی ادغام اروپا را تشخیص داد. اوکراین تقریباً با راه طولانی تا نیروانای عضویت در اتحادیه اروپا مواجه است. اما اگر کمک های غربی ساختاری داشته باشد که نهادها و سیاست های اوکراین را با سیاست های اتحادیه اروپا هماهنگ کند، این سفر می تواند تسریع شود.

در نهایت، طرح مارشال به اروپا اجازه داد تا نسلی را از نظر تکنولوژیک جهش کند. اروپا دهه‌ها از ایالات متحده در اتخاذ روش‌های تولید «با سرعت بالا» که عصر طلایی رشد اقتصادی پس از جنگ بر آن استوار بود، عقب بود. به جای بازسازی صرفاً صنعت اروپا در امتداد خطوط پیش از جنگ، تلاشی برای انتقال پیشرفته‌ترین فن‌آوری تولید آمریکایی انجام شد. مقامات اروپایی، مدیران کارخانه و اتحادیه‌های کارگری به عنوان بخشی از مأموریت‌های بهره‌وری با بودجه مارشال به ایالات متحده سفر کردند تا در مورد این تکنیک‌ها بیاموزند و با دانش جدید بازگشتند و مزایای ملموسی را برای رشد بهره‌وری به ارمغان آوردند.

اوکراین اکنون به طور مشابه فرصتی برای جهش نسلی از فناوری ها دارد – سبز کردن سیستم انرژی خود، مدرن سازی زیرساخت های حمل و نقل و ارتباطات و به روز رسانی برنامه ریزی شهری. اینها اولین و مهمترین وظایف اوکراینی هاست. اما غرب می تواند و باید کمک کند.

بری آیچنگرین، استاد اقتصاد در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، و مشاور ارشد سابق سیاستگذاری در صندوق بین‌المللی پول است.

© Project Syndicate