گزارش کاتالوگ ها سوء استفاده از کودکان بومی آمریکا در مدارس دولتی سابق

تحقیقات اولیه ای که به سفارش وزیر کشور دب هالند انجام شد، برخی از شرایط وحشیانه ای را که کودکان بومی آمریکا در بیش از 400 مدرسه شبانه روزی تحمل کردند و دولت فدرال آنها را بین سال های 1819 تا 1969 مجبور به حضور در آنها کرد، فهرست کرد. خانم هالند گفت: این تحقیق گام اولیه بود. ، در جهت پرداختن به “آسیب بین نسلی” که این سیاست پشت سر گذاشته است.

گزارش وزارت کشور که روز چهارشنبه منتشر شد، آزار بسیاری از کودکان در مدارس دولتی مانند ضرب و شتم، خودداری از غذا و سلول انفرادی را برجسته کرد. همچنین محل دفن بیش از 50 مدرسه از مدارس سابق را شناسایی کرد، تعدادی که وزارت انتظار دارد با ادامه بررسی ها افزایش یابد.

این گزارش اولین گام در بررسی جامعی است که خانم هالند، اولین وزیر بومیان آمریکا در کابینه در ماه ژوئن پس از کشف صدها قبر بی نشان از کودکانی که در مدارس مشابهی در کانادا تحصیل می کردند، اعلام کرد که حسابرسی ملی را در آنجا برانگیخت.

تحقیقات اولیه نشان داد که “تقریباً 19 مدرسه شبانه روزی فدرال هند عامل مرگ بیش از 500 کودک سرخپوست آمریکایی، بومی آلاسکا و بومیان هاوایی بود.” در این گزارش آمده است که انتظار می رود این تعداد افزایش یابد.

از سال 1869 تا دهه 1960، صدها هزار کودک بومی آمریکا از خانه ها و خانواده های خود گرفته شدند و در مدارس شبانه روزی که توسط دولت و کلیساها اداره می شد، قرار گرفتند.

تا سال 1900، 20000 کودک در مدارس حضور داشتند. طبق گفته ائتلاف شفای مدرسه شبانه روزی ملی بومیان آمریکا، تا سال 1925، این تعداد بیش از سه برابر شد.

کشف گورهای بی نشان در سال گذشته در کانادا – 215 قبر در بریتیش کلمبیا، 750 قبر دیگر در ساسکاچوان – باعث شد خانم هالند اعلام کند که آژانس او ​​محوطه مدارس سابق ایالات متحده را جستجو خواهد کرد و بقایای آن را شناسایی خواهد کرد. پدربزرگ و مادربزرگ خانم هالند در چنین مدارسی تحصیل می کردند.

خانم هالند در بیانیه‌ای گفت: «پیامدهای سیاست‌های مدارس شبانه‌روزی فدرال هند – از جمله آسیب بین نسلی ناشی از جدایی خانواده و ریشه‌کنی فرهنگی که بر نسل‌های کودکان 4 ساله وارد شده است – دلخراش و غیرقابل انکار است. “اولویت من این است که نه تنها صدای بازماندگان و نوادگان سیاست های مدارس شبانه روزی فدرال هند را ارائه کنم، بلکه به میراث ماندگار این سیاست ها نیز رسیدگی کنم تا بومیان بتوانند به رشد و بهبود خود ادامه دهند.”

این گزارش 106 صفحه ای که توسط برایان نیولند، دستیار دبیر آژانس در امور هند تهیه شده است، نتیجه می گیرد که برای درک بهتر تأثیرات پایدار سیستم مدارس شبانه روزی بر سرخپوستان آمریکا، بومیان آلاسکا و بومیان هاوایی، تحقیقات بیشتری لازم است. در این گزارش آمده است که همسان سازی تنها یکی از اهداف نظام بوده است. دیگری «سلب مالکیت سرزمینی مردم بومی از طریق حذف و جابجایی اجباری فرزندانشان» بود.

دولت هنوز برای بازماندگان یا نوادگان بازماندگان مدارس شبانه روزی یا خانواده های آنها یک انجمن یا فرصت فراهم نکرده است تا تجربیات خود را در مدارس شرح دهند. در تلاش برای جذب کودکان بومی آمریکا، مدارس به آنها اسامی انگلیسی می دادند، موهایشان را کوتاه می کردند و آنها را از صحبت به زبانشان و انجام ادیان یا سنت های فرهنگی خود منع می کردند.

خانم هالند همچنین برنامه‌هایی را برای یک تور بین‌المللی یک ساله به نام جاده شفا اعلام کرد که طی آن بازماندگان سیستم مدارس شبانه‌روزی می‌توانند داستان‌های خود را به اشتراک بگذارند.

دولت کانادا تلاش های مشابهی را آغاز کرده و حدود 320 میلیون دلار کانادا را برای جوامعی که از سیستم مدارس شبانه روزی آسیب دیده اند، جستجو در محل دفن و یادبود قربانیان اختصاص داده است.