شهرهای استرالیا جزو بدترین عملکردها در پیاده روی و دسترسی به حمل و نقل عمومی | برنامه ریزی شهری

تحقیقات جدید نشان می‌دهد شهرهای استرالیا در مقایسه با برخی از کشورهای کم‌درآمد از نظر پیاده‌روی و سایر معیارهای سبک زندگی سالم و پایدار کوتاه‌تر هستند.

مجموعه‌ای از Lancet Global Health که روز چهارشنبه راه‌اندازی شد، طراحی شهری، حمل‌ونقل و نتایج سلامت را برای ۲۵ شهر در ۱۹ کشور، از جمله سیدنی، ملبورن و آدلاید تجزیه و تحلیل می‌کند.

این نشان داد که اکثر استرالیایی ها در مناطقی زندگی می کنند که آستانه تراکم و راه رفتن را مطابق با اهداف فعالیت بدنی سازمان بهداشت جهانی برآورده نمی کنند.

بدترین شهرها برای پیاده‌روی در کشورهای با درآمد بالا از جمله ایالات متحده آمریکا، استرالیا و نیوزلند بودند. این شهرها عمدتاً در قرن بیستم تحت یک مدل برنامه ریزی ماشین محور توسعه یافتند.

نتایج ما نشان می‌دهد که شهرهای قدیمی‌تر و فشرده، بدون توجه به وضعیت توسعه اقتصادی، قابلیت پیاده‌روی بهتری دارند.»

بین 37 تا 44 درصد از جمعیت سیدنی، ملبورن و آدلاید در محله‌هایی با قابلیت پیاده‌روی بالاتر از حد متوسط ​​زندگی می‌کنند که معیاری است که نشان می‌دهد تا چه حد امکانات رفاهی در یک شهر با پیاده‌روی در دسترس است. این در مقایسه با 97 درصد مردم در سائوپائولو، 96 درصد در هنگ کنگ، 92 درصد در چنای و 87 درصد در مکزیکوسیتی است.

شهرهای استرالیا نیز به دلیل عدم دسترسی مکرر به حمل و نقل عمومی ناامید شدند. در حالی که 87 درصد از جمعیت ملبورن به وسایل حمل‌ونقل عمومی دسترسی داشتند، تنها 49 درصد هر 20 دقیقه به ایستگاه‌هایی با خدمات روزانه دسترسی داشتند – کمتر از میانگین شهرهای کشورهای پردرآمد که 55 درصد بود.

در مقایسه، 94 درصد از ساکنان سائوپائولو و 93 درصد از مردم لیسبون در نزدیکی حمل و نقل عمومی معمولی زندگی می کردند.

پروفسور بیلی گیلز-کورتی، محقق ارشد، مدیر آزمایشگاه شهرهای سالم زیست پذیر در دانشگاه RMIT، گفت که شهرهای استرالیا به ویژه تراکم پایینی دارند.

“شما به تراکم نیاز ندارید نه به خاطر تراکم، بلکه به این دلیل که تراکم به این معنی است که … افراد کافی برای حمایت از مغازه ها، خدمات و حمل و نقل عمومی وجود دارد.

گیلز کورتی گفت: «تنها 18 درصد از ساکنان ملبورنیا در محله‌هایی زندگی می‌کنند که آستانه تراکم کافی برای تشویق پیاده‌روی برای حمل و نقل برای دستیابی به اهداف سازمان بهداشت جهانی است». “پنجاه و یک درصد از مردم در سیدنی این کار را انجام می دهند و تعداد بسیار کمی از مردم در آدلاید.”

او گفت که مقاوم‌سازی شهرها برای بهبود نتایج زیست‌پذیری یک چالش است.

“چگونه محله های 15 یا 20 دقیقه ای را در شهرهای فعلی خود ایجاد کنیم تا همه بتوانند از مزایای زندگی در یک جامعه سالم تر و پایدارتر لذت ببرند؟”

شهرهای استرالیا نیز از نظر دسترسی به غذای تازه امتیاز ضعیفی کسب کردند – کمتر از یک چهارم جمعیت در فاصله 500 متری از بازار غذای سالم زندگی می کنند، در حالی که این رقم در برن 70 درصد است.

گیلز-کورتی گفت، اثرات همه‌گیری در این مطالعه گنجانده نشده است، اما احتمالاً «تأثیر زیادی بر CBD‌های شهرهای ما خواهد داشت».

“افراد بیشتری از خانه کار می کنند و اغلب این کار را انجام می دهند.”

ارقامی که هفته گذشته توسط شورای املاک استرالیا منتشر شد نشان می دهد که در حالی که اشغال دفاتر در مناطق تجاری اصلی مرکزی از ابتدای سال افزایش یافته است، اما هنوز تنها کسری از سطوح قبل از کووید هستند.

اشغال دفاتر CBD در پایان آوریل در آدلاید با 59٪ از ارقام قبل از کووید، بالاترین میزان بود و پس از آن بریزبن (51٪) و پرت (50٪) قرار گرفتند. ملبورن، که طولانی ترین دوره تجمعی را در قرنطینه پشت سر گذاشت، با 36 درصد کمترین میزان را داشت.

گیلز-کورتی گفت: تغییرات حمل و نقل به دلیل همه گیری نشان داده است که “ما می توانیم به روشی متفاوت کار کنیم.” ما می توانیم افرادی را داشته باشیم که بیشتر در جوامع خود زندگی و کار کنند و همچنین برای سفر به محل کارشان.”

این بیماری همه گیر همچنین به تغییرات دیگری در سطح جهانی منجر شده است، مانند اختصاص فضای جاده به پیاده روی، دوچرخه سواری، تجارت و تفریح.

در اروپا، تحقیقات سال 2021 در مورد راه‌اندازی مسیرهای دوچرخه‌سواری پاپ آپ نشان داد که با افزایش قابل توجه دوچرخه‌سواری مرتبط است.

برخی از این مسیرهای دوچرخه سواری که در سیدنی و ملبورن در طول همه گیری همه گیر معرفی شدند، قرار است به مسیرهای ثابت تبدیل شوند.