Resurgent Naby Keïta لیورپول را در زمانی که دست و پا فریاد می زنند، ادامه می دهد | لیگ برتر

بدر پایان، آلیسون سعی داشت زمان را تلف کند. سادیو مانه با بی حوصلگی توپ را به کرنر دریبل می کرد تا چند ثانیه دیگر بسوزد. در زمان مصدومیت، نبی کیتا با عذاب ظاهری شروع به چرخیدن در زمین چمن کرد. صلیبی بود؟ یک پای شکسته؟ یک پارگی عضلانی ناتوان کننده که او را برای فصل خارج می کند؟ خوشبختانه، زمانی که کیتای پیروز تنها چند ثانیه بعد در آغوش هم تیمی هایش ناپدید شد، باید به این نتیجه برسیم که او ممکن است شب زنده بماند.

جالب اینجاست که یورگن کلوپ با توجه به دیدگاه‌های صریح معروفش در مورد تیم‌هایی که از تاکتیک‌های بدبینانه در تلاش برای بردن بازی‌ها استفاده می‌کنند، پس از آن حرف چندانی برای گفتن در مورد هیچ یک از اینها نداشت. اما پس از آن، شاید قابل درک بود که زیبایی شناسی آخرین چیزی است که در ویلا پارک به ذهنش می رسد. این همان بردی بود که باید مانند یکی از دندان های خود به دست آورید، نوعی برد که تقریباً تحقیرآمیز به نظر می رسد برای جشن گرفتن واقعی، آن نوع بردی که در روزی که رقبای عنوان قهرمانی تان ارلینگ هالند را برای فصل بعد امضا کردند، به دست می آورید.

اما این یک برد بی سر و صدا بسیار مهم نیز بود، بدون دلیل دیگری جز اینکه هیچ جایگزین واقعی وجود نداشت. لیورپول در اعماق خود می‌داند که احتمالاً در لیگ برتر امسال دوم خواهد شد و دردناک‌تر از آن می‌داند که احتمالاً شایسته این کار است. این هفت امتیاز در کریسمس و سال جدید، یک ماه کامل بدون پیروزی در لیگ، احتمالا برای آنها مفید بوده است. امید گرانبهاترین کالایی است که در چنین زمانی حفظ می شود. اما هنوز دو فینال بزرگ باقی مانده است و اکنون زمانی نیست که برای خود متاسف شوند، زیرا به طور خلاصه به نظر می رسید که ممکن است.

حتی می‌توانید خستگی و بی‌حالی را در چهره کلوپ در مصاحبه‌های بعد از بازی‌اش ببینید: مربی با انرژی بی‌پایان که به نظر می‌رسد مخزنش تقریباً خشک شده است. بیش از هر زمان دیگری احساس می کنید که لیورپول در تلاش است تا تلاش های خود را جیره بندی کند، منابع خود را گسترش دهد، تا پایان فصلی که شامل 63 بازی در همه رقابت ها می شود، بازی کند. حذف اندی رابرتسون، محمد صلاح و تیاگو آلکانترا از ترکیب اصلی گویا به نظر می رسید. مصدومیت فابینیو که قبل از نیمه تمام به دلیل مصدومیت همسترینگ لنگان لنگان از زمین خارج شد، باعث کشش بیشتر آنها خواهد شد.

و به این ترتیب، در یک بازی عجیب و غریب و درهم و برهم، لیورپول در قسمت‌هایی به شکلی خلع سلاح‌کننده، مجبور شد به نیرو‌های غیرمحتمل خود تکیه کند. کوستاس تسیمیکاس یک بازی گزنده وحشیانه در پست دفاع چپ داشت، یک حرکت هیجان‌انگیز هیجان‌انگیز که باعث ایجاد چندین پاس اشتباه، حداقل دو خطای واضح در موقعیت و چند تکل و بلوک مهم شد. اما جهش‌های الکتریکی او از جناح چپ، تمایل او به پینگ زدن به سانتر اولیه، حس بی‌قرار تنش دراماتیک او، دقیقاً همان چیزی بود که لیورپول خسته پس از حمام یخی برای رسیدن به یک گل زودهنگام در اینجا به آن نیاز داشت.

نکته قابل توجه در پایان دقیقه سوم داگلاس لوئیز این بود که احتمالاً حدود 5 یا 6 دوئل انفرادی منجر به آن شد – سانترهایی که می توانستند متوقف شوند، تکل ها یا ضربه های سر که می توانستند برنده شوند – و لیورپول همه آنها را از دست داد. ویا در آن دقایق ابتدایی پر زرق و برق بود، حتی پس از اینکه جوئل ماتیپ گل تساوی سریع را به ثمر رساند، و بنابراین چیزی که لیورپول واقعاً به آن نیاز داشت کسی بود که بتواند بازی را به هم بزند، ریتم ویا را به هم بزند و ریتم خودش را تحمیل کند. آنچه آنها بیش از همه به آن نیاز داشتند، کیتا بود.

آن‌هایی از شما که شاید خیلی از نزدیک تماشا نکرده‌اند، احتمالاً چند سال پیش کیتا را به‌عنوان کالای آسیب‌دیده نوشتند: احتمالاً در یکی از مصدومیت‌های متعددی که باعث شد دوران حرفه‌ای او در لیورپول را قبل از شروع واقعی کاهش دهد. حتی زمانی که کیتا توانست به آمادگی کامل برسد، فرصت‌هایی را در خط میانی که به طور فزاینده‌ای توسط فابینیو و تیاگو شکل می‌گرفت، به سختی به دست می‌آورد، خط میانی که بیشتر به کنترل بازی‌ها اهمیت می‌دهد تا باز کردن آنها.

مشکل به نوعی این بود که کیتا برای بازی در خط میانی لیورپول که دیگر وجود نداشت قرارداد امضا کرد. در RB لایپزیگ، جایی که او تا سال 2018 بازی کرد، حضور گسترده و غارتگرانه ای داشت، به همان اندازه که توپ را در فاصله 50 یاردی از مرکز دریبل می کرد و گلزنی با دویدن دیرهنگام به محوطه جریمه. مشکل این بود که تا زمانی که کیتا وارد شد، دیگر تماس زیادی برای هیچ یک از این موارد وجود نداشت. لیورپول در حال حاضر شروع به دور شدن از نوعی بازی عمودی و ضربتی در هافبک که او در آن بهترین بود، داشت.

و با این حال، چهار سال از حضورش در آنفیلد می گذرد، کیتا بی سر و صدا بهترین فصل خود را تا کنون در این باشگاه سپری می کند: بیشترین حضور، بیشترین گل، نقشی محوری در راهیابی لیورپول به فینال لیگ قهرمانان اروپا. تا حد زیادی این مسئله مربوط به زمان بندی و تناسب اندام است. اما به نظر می رسد که کلوپ متوجه شده است که بازی های خاصی وجود دارد که در آن لیورپول به کمی غیرقابل پیش بینی بیشتر در میانه نیاز دارد: تکل سریع، دریبل مهیج، توپ سریع 50 یاردی به فضا. کیتا مردی است که وقتی نگران هستید همه چیز کمی خسته و کهنه شده است با او تماس می گیرید.

بنابراین مناسب بود که او سه‌شنبه شب به میدان آمد، در بازی‌ای که لیورپول در خطر تسلیم شدن به کسالت خود بود. اندام ها از خستگی فریاد می زنند، ذهن ها پخته می شود، یک فینال جام در روز شنبه و عملاً سه بار دیگر بعد از آن. تهی شده، ناامید، اما به نوعی هنوز در حال جنگیدن: به نوعی، داستان کیتا نیز داستان فصل لیورپول است.