فرانسیس فوکویاما پایان تاریخ را پیش بینی کرد. بازگشت (دوباره).

لیبرال دموکراسی، به عقیده او، همان طور که برخی از منتقدان او استدلال کرده اند، فقط یک محصول فرعی تصادفی و فرهنگی از یک لحظه خاص تاریخی نیست. او گفت: «من معتقدم قوس تاریخی وجود دارد و به سمت نوعی عدالت خم می شود.

فوکویاما در کتاب جدید خود که روز سه‌شنبه توسط فارار، استراوس و ژیرو منتشر شد، استدلال می‌کند که لیبرالیسم نه توسط ایدئولوژی رقیب، بلکه توسط نسخه‌های «مطلق» اصول خود تهدید می‌شود. در سمت راست، مروجین اقتصاد نئولیبرال ایده‌آل استقلال فردی و بازار آزاد را به دین تبدیل کرده‌اند، اقتصاد را منحرف کرده و به بی‌ثباتی خطرناک سیستمی منجر شده است. او استدلال می‌کند که در سمت چپ، مترقی‌ها استقلال فردی و آزادی بیان را کنار گذاشته‌اند و به نفع ادعاهای حقوق گروهی که انسجام ملی را تهدید می‌کنند، کنار گذاشته‌اند.

او می نویسد: «پاسخ به این نارضایتی ها، کنار گذاشتن لیبرالیسم نیست، بلکه تعدیل آن است».

فوکویاما گفت که اریک چینسکی، ویراستار او در فارار، اشتراوس، او را وادار کرد تا با متفکرترین منتقدان فردگرایی لیبرال کور نژادی، مانند فیلسوف سیاه پوست، چارلز دبلیو. میلز، ارتباط برقرار کند، نه آخرین خشم رسانه‌ای برانگیخته شده توسط ضد. فعالان نظریه نژاد انتقادی

فوکویاما گفت که او ممکن است با آنها مخالف باشد، اما بسیاری از نظریه پردازان منتقد نژاد در آکادمی، فوکویاما گفت، در پاسخ به شکست تاریخی و مستمر لیبرالیسم در گسترش کامل حقوق برابر برای همه، «استدلال های جدی» را مطرح می کنند.

او هست کوبنده تر در مورد روشنفکران «پسا لیبرال» راست آمریکا، با تحسین ویکتور اوربان مجارستانی، مانند محقق حقوقی آدریان ورمول (که او را «با ایده حکومت استبدادی آشکارا معاشقه» توصیف می کند) و دانشمند علوم سیاسی پاتریک دنین.