یکی از زندانیان به تحقیق می گوید که فریادهای یک زن بومی برای کمک قبل از مرگش “دردناک” بود | مرگ در بازداشت

یکی از زندانیان سابق در تحقیقاتی گفته است که کارکنان زندان ظاهراً زن بومی ورونیکا نلسون را پس از ساعت ها فریاد زدن برای کمک در سلول خود رها کرده اند تا بمیرد.

زن بومی، کایلی باستین، در غروب اول ژانویه 2020 در سلولی نزدیک به نلسون در مرکز Dame Phyllis Frost ملبورن بود.

باستین روز سه‌شنبه به دادگاه پزشکی قانونی ویکتوریا گفت که نلسون ساعت‌ها فریاد می‌کشید و درخواست کمک می‌کرد تا اینکه صبح روز دوم ژانویه در سلولش مرده پیدا شد.

کالبد شکافی نشان داد که نلسون، یک زن یورتا یورتا، از عوارض سندرم ویلکی رنج می برد، وضعیتی نادر که با درد شکم، تهوع و استفراغ مشخص می شود. دادگاه شنیده است که این عوارض در زمینه ترک هروئین بوده است.

به نلسون Panadol داده شد تا درد خود را کنترل کند، که باستین گفت که این کار بدون توجه به شدت علائم، تمرین رایج بود.

او در شواهد خود در روز سه شنبه گفت: “آنها واقعاً هیچ کاری انجام نمی دهند.” باستین گفت که فریادهای درد نلسون و اینکه او احساس می کند قرار است بمیرد، گوش دادن به آن ها “دردآور” بود.

دادگاه شنیده شد که کارکنان به نلسون گفته اند که در ساعات قبل از مرگش از فریاد زدن دست بردارد زیرا دیگر زندانیان را بیدار می کند. اما باستین گفت که زنان به بیدار نگه داشتن اهمیتی نمی‌دهند – آنها فقط می‌خواستند از سلامت نلسون اطمینان حاصل کنند.

او در مدارک خود گفت: “آنها اجازه دادند او بمیرد.” آنها اهمیتی نمی دادند. آن نفرت انگیز است.”

باستین مدعی شد که کارکنان مرکز دیم فیلیس فراست با او یا سایر زنان بومی با حساسیت فرهنگی رفتار نمی کردند. او به دادگاه گفت که هیچ فرصتی برای ملاقات با خدمات بهداشتی بومیان یا پزشک کوری در زمان بازداشت وجود نداشت.

باستین گفت که معتقد است پیشینه بومی نلسون در درمان او نقش داشته است.

او روز سه شنبه در دادگاه گفت: “من قبلاً هرگز چنین وضعیتی را ندیده بودم.” “اگر شخص دیگری بود، کمکی برای او وجود داشت.” تحقیق ادامه دارد.