خداحافظ، ریشی سوناک، ایکاروس پارلمان که در نهایت سقوط کرد | آدیتیا چاکرابورتی

دبلیوزمانی که تایمز آخرین بار ریشی سوناک را روی جلد مجله شنبه خود در اوت 2020 قرار داد، از تصویری استفاده کرد که تقریباً عادی بود. صدراعظم پشت یک صندلی چرمی سبز ایستاده بود، کت و شلوار سرمه ای و کراوات بنفش به تن داشت – اما فتوشاپ بالای سرش یک جزییات اضافی بود: هاله ای طلایی، انگار که اینجا فقط وزیر دارایی نیست، بلکه فرستاده ای از طرف خداست.

در آن زمان، بسیاری از مردم فکر می کردند که صدراعظم فقط خدایی است. این دوران «ریشی آشغال» بود، کارشناسانی که از خوشحالی از فید اینستاگرامی که به طور حرفه‌ای سرپرستی شده بود غرغر می‌کردند، و مجله GQ به عنوان یک «قهرمان سبک بعید» بر سر 40 سال پیش می‌رفت. «آیا کت و شلوارهای سوناک واقعاً آنقدر خوب هستند؟ یا این چشمان مهربان و آن چهره بی عیب و نقص من را کور کرده است؟ شاید فقط دو سال پیش باشد، اما انگار یک ابدیت پیش است.

اخبار بد اکنون مانند فرز به سگ پس از پیاده روی در جنگل به سوناک می چسبد. اول، خلأ طنین انداز بیانیه بهار ماه گذشته، حتی زمانی که کشور در حال فرو رفتن به سمت یک بحران اجتماعی و اقتصادی تاریخی بود. سپس افشاگری های هفته گذشته مبنی بر اینکه همسرش مالیات بر درآمد بین المللی خود را در بریتانیا نمی پردازد و اینکه صدراعظم خود دارای گرین کارت ایالات متحده بود در حالی که در خیابان داونینگ زندگی می کرد. و روز سه‌شنبه، پلیس متروپولیتن او را به دلیل شرکت در جشن تولد بوریس جانسون جریمه کرد. متحدان سوناک به خبرنگاران می گویند که او از تصمیم پلیس خشمگین است و می گویند که او فقط برای دیدن نخست وزیر در مورد چیز دیگری به اتاق کابینه رفته است. این ممکن است درست باشد. آنچه نادرست است، ادعای صدراعظم است که او هیچ قانونی را زیر پا نمی گذارد و “در هیچ مهمانی شرکت نکرده است”. درست مثل رئیسش هم به مردم و هم به مجلس دروغ گفته است.

اکنون تقریباً غیرممکن است که سوناک را مانند چند ماه پیش به عنوان یک مدعی جدی برای شماره 10 ببینیم. سخت کوشی پرهیزگار او در تضاد با بی شرمی شدید جانسون بود. او در حالی که محتوای مرتبط را در رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌کرد، صفحه‌گسترده روان صحبت می‌کرد. در طول همه‌گیری، او در حالی که همکارانش در دفاتر وزارتخانه‌شان پارو می‌رفتند، پشت میزش می‌رفت. او یک تکنوکرات در عصر پوپولیسم بود، یک بزرگسال در میان کابینه ای از آدم های عبوس. او یکی از دستیاران دیوید کامرون بود که در دوران جانسون پیشرفت کرد و تنها در پنج سال از یک نماینده تازه کار به مقام دوم در دولت تبدیل شد. او نرم، تیزبین و به ظاهر میانه رو بود. او به طور خلاصه نخست وزیر کسانی بود که ادعا می کردند از نظر سیاسی بی خانمان هستند.

یا همینطور به زمین رفت. من هرگز آن را نخریده ام. سوناک در طول مدت حضورش در شماره 11 بین نزدیک بینی و ظلم حرکت کرده است. او دیر متوجه شد که کووید چقدر جدی است و در اواسط مارس 2020 بودجه ای ارائه کرد که باید جدا می شد و هفته به هفته به روز می شد. اوج موفقیت او معرفی طرح مرخصی بود که با چنان عجله ناشایستی آن را خاتمه داد که سپس مجبور شد این طرح را در یک نقطه تنها پنج ساعت قبل از اتمام آن تمدید کند.

او در سازماندهی “طرح وام برگشتی” به ارزش 46 میلیارد پوند، بیشترین تقلب را در بین صدراعظم دیگر کنترل کرده است – آنقدر بد که یکی از وزرای خودش، لرد اگنیو، با انزجار استعفا داد. با در نظر گرفتن مبالغ پول عمومی، این رسوایی باید در هر صفحه اول در بریتانیا باشد: ده ها هزار وام به کلاهبرداران احتمالی داده شده و تخمین زده می شود تا 20 میلیارد پوند از جیب عمومی گم شده باشد. شاید 4 میلیارد پوند از آن به عنوان تقلب نوشته شود – تقریباً به همان اندازه که Sunak بودجه کمک خارجی امسال را کاهش داده است.

محافظه کار ظاهرا غیر ایدئولوژیک، همانطور که ویلیام هیگ به او لقب داد، اجازه داده است که مزایای بیکاری در این ماه به کمترین میزان در 50 سال گذشته کاهش یابد. مردی که نمی‌توانست سیستم پرداخت بیماران را در زمانی که تعداد بی‌سابقه‌ای مریض می‌شد تنظیم کند، در عوض رویای Eat out برای کمک کردن را در سر می‌پروراند که 840 میلیون پوند برای مالیات دهندگان هزینه داشت و در عین حال باعث تشویق به گسترش کووید شد. طبق آخرین شماره مجله اقتصادی معتبر، این طرح «می تواند بین 8 درصد باشد. [and] 17 درصد از همه جدید [Covid-19] عفونت‌ها» در طول دوره‌ای که این طرح فعال بوده است (و احتمالاً بسیاری از عفونت‌های بدون علامت شناسایی نشده). اما یک عکس عالی به همراه داشت که در آن سرمایه‌گذار سابق مورد علاقه همه در میزهای انتظار شیفتی در Wagamama قرار می‌گرفت.

هیچ صدراعظم کارگری نمی توانست از هدر دادن چنین مبالغ هنگفتی خلاص شود. هیچ سیاستمداری نباید به خاطر اعمال سیاست هایی که مردم را بیمار می کند، دست از قلاب بکشد. و هیچ نخست وزیری نباید اجازه داشته باشد که هیچ برنامه ای برای مقابله با افزایش هزینه سوخت و کالا نداشته باشد. اینها اتهاماتی است که صدراعظم باید به خاطر آنها محاکمه شود، نه اینکه با کری جانسون تولدت مبارک را صدا بزند.

با این حال، تا همین اواخر، سوناک از عدم نظارت شگفت انگیز برخوردار بود. او در مرکز ارتباط کنجکاو بین اسپکتیتور و خیابان داونینگ نشسته است. او در مراسم عروسی سردبیر سیاسی مجله – که همسرش سخنگوی سوناک شد – بهترین مرد بود. روزنامه ها این آرامش را صرفاً یک اتفاق خوشحال کننده تلقی کردند. سابقه او در بانکداری سایه، مجموعه خانه های 10 میلیون پوندی او، سیاست ضد قرنطینه او: هیچ یک به اندازه یک ابرو برانگیخت. او با خانواده یکی از مهم‌ترین تاجران روی کره زمین، نارایانا مورتی از اینفوسیس ازدواج کرد، اما پدر همسر صدراعظم به سختی کنجکاوی مطبوعات بریتانیا را برانگیخت. با این حال، همانطور که نویسنده Emiliano Mellino در آخرین Substack خود اشاره می‌کند، مردی که سوناک آن را «شگفت‌انگیز» می‌نامد با تشکیل اتحادیه‌های کارگری در صنعت فناوری اطلاعات هند مخالفت می‌کند و از کارگران خواسته است تا هفته‌های 60 ساعته کار کنند.

سوناک ایکاروس این مجلس بود، مردی که به زمین سقوط کرد اما از ابتدا نباید اجازه می‌داد تا این حد بلند پرواز کند. و اکنون رقابت برای جانشینی جانسون بدون او ادامه خواهد داشت، پیشتازان جدید آن نشان می‌دهند که حزب محافظه‌کار امروز چقدر عجیب و غریب و چشم‌چرخ است. لیز تراس، کسی هست؟