به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
منلحظه ای بود که به نظر می رسید چرخ بخت به طور کامل چرخیده است. پس از چهار دهه که جنبش اتحادیه کارگری از اهرمهای قدرت دور بود، دبیر کل TUC، فرانسیس اوگریدی، خود را دید که در کنار ریشی سوناک و رئیس CBI، کارولین فیربرن، در پلههای داونینگ شماره 11 ایستاده بود. خیابان
عکسبرداری در سپتامبر 2020 پس از آن صورت گرفت که همهگیری کووید-19 صدراعظم را مجبور کرد که ضدیت خود را نسبت به کار سازمانیافته، حداقل به طور موقت، پنهان کند و با اتحادیهها و کارفرمایان با «طرح اقتصادی زمستانی» موافقت کند که شامل تمدید طرح مرخصی میشد.
اوگریدی که اعلام کرده است در پایان سال 2022 از سمت خود به عنوان رئیس TUC پس از تقریباً 10 سال کار کنار می رود، گفت: “مهم نیست که چه کسی در دولت است، وظیفه ما ارائه پرونده خود است. به دنبال دادرسی عادلانه باشید و شغل و معیشت افراد شاغل را تضمین کنید. این کاری است که ما انجام می دهیم.»
این مرد 62 ساله با افزایش عضویت در اتحادیه و عموم مردم درگیر بحران هزینه های زندگی است که قدرت کارگری و مذاکرات دستمزد را به منصه ظهور رسانده است.
مدتها قبل از همهگیری، اوگریدی کمپینی را تحت عنوان «بریتانیا به افزایش حقوق نیاز دارد» رهبری میکرد که فشار بر وزرای محافظهکار را افزایش داد تا حداقل دستمزد را بسیار بالاتر از نرخ تورم افزایش دهند.
با این حال، تقریباً در تمام دوران تصدی او به عنوان دبیر کل، دستمزدها در نتیجه بحران مالی 2008 راکد بوده است. پس از آخرین کاهش دستمزدهای واقعی، که انتظار می رود تا سال 2023 ادامه یابد، ارزش درآمد نسبت به قیمت ها نمی تواند بیشتر از سال 2007 باشد.
اوگریدی در آکسفورد با چهار خواهر و برادر بزرگ شد و از نزدیک شاهد شکاف بین شهر و لباس بود، در حالی که خانهاش محکم در منطقه کارگری نزدیک کارخانه خودروسازی کاولی لیلاند، جایی که پدرش در خط تولید کار میکرد.
بزرگ شدن یک کاتولیک به یک مادر و پدری که والدینش اهل ایرلند بودند، او را تشویق کرد که کاهش خدمات عمومی مارگارت تاچر و فردگرایی محافظهکاران را رد کند. در یکی از مصاحبهها، او گفت وقتی بزرگ میشد، کلیسای محلی فعالانه مردم را تشویق میکرد تا به اتحادیه بپیوندند، و متأسفانه افزود: «دیگر نه».
پس از تحصیل در مدرسه دولتی به دانشگاه منچستر رفت تا در رشته سیاست و تاریخ مدرن تحصیل کند. او قبل از رفتن به TUC در اواسط دهه 1990 شغلی را در اتحادیه کارگران حمل و نقل و عمومی به دست آورد.
در سال 1998 اوگریدی که همیشه مشتاق به پیش بردن آرمان زنان در یک سلسله مراتب سنتی اتحادیههای مردانه بود، مسئول راهاندازی آکادمی سازماندهی اتحادیه TUC بود، که آموزش و مهارتهایی را برای کسانی که میخواهند در جنبش رشد کنند، فراهم میکند.
او در سال 2003 معاون دبیر کل برندان باربر شد و در سال 2013 اولین زنی بود که پست دبیر کل را بر عهده گرفت و سال گذشته 112000 پوند دستمزد دریافت کرد.
او در طول مدت تصدی خود در کمیسیون استانداردهای زندگی بنیاد رزولوشن شرکت کرده و در میان 13 دادگاه مدیران بانک انگلستان حضور داشته است.
اوگریدی که یکی از هواداران آرسنال است که تمایل به خندیدن در مورد موقعیت های دشوار دارد، هرگز در میان گروه خشمگین رهبران اتحادیه نبوده است، اگرچه هر زمان که با بی عدالتی مواجه می شود عصبانی می شود.
ماه گذشته او گفت که در مورد مشکلاتی که کارگران برای افزایش دستمزدهایشان برای مطابقت با تورم با آن روبرو هستند واقع بین است، اما این وضعیتی نیست که کسی باید بپذیرد.
من افزایش دستمزدها را نمی بینم. من نمی دانم چگونه کسی می تواند چنین چیزی را مطرح کند. من مقایسه با دهه 1970 را قانع کننده نمی دانم. اگر دوباره دستمزدها را افزایش ندهیم، رشد اقتصادی را متوقف خواهیم کرد. شواهد فراوانی وجود دارد که نشان میدهد خانوادههای کارگر واقعاً با مشکل مواجه هستند و نه فقط کارگران کمدرآمد. افراد با درآمد متوسط نیز این احساس را دارند.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.